Ο Κυριάκος Μιχαηλίδης επιλέγει ...

Ο Κυριάκος Μιχαηλίδης επιλέγει …

Θεόδωρος Στίγκας 9 Νοέ 2020 4+1 φωτογραφικές ιστορίες

Για το photologio, ο φωτογράφος Κυριάκος Μιχαηλίδης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …

Κυριάκος Μιχαηλίδης

Κούκλα ακέφαλη σε βηματισμό πασαρέλας. Εδώ η σκέψη μου είναι ξεκάθαρη. Άχρωμο σκηνικό με μόνη ανάδειξη το σώμα της κούκλας. Ένα σώμα καλλίγραμμο, αδύνατο αλλά ακέφαλο. Η γυναίκα στο διάβα της αντιμετωπίζεται ως θήραμα ανδρικών ορέξεων μόνο και μόνο λόγω του σώματος της, αγνοώντας πολλές φορές ότι έχει και μία υπόσταση ως νοήμων άνθρωπος. Όλο αυτό ενισχύεται από τον τρόπο φωτογράφισης και το ύψος που γίνεται η λήψη, έτσι ώστε να δημιουργήσει την αίσθηση εκείνη του μεγέθους και της κλίμακας ενός κανονικού ανθρώπου.

Κυριάκος Μιχαηλίδης

Εχθρός του καθωσπρεπισμού και λάτρης του αντικομφορμισμού προσπαθώ σε αυτήν την εικόνα να καταρρίψω όλη αυτήν την ιδέα ενός σοβαροφανούς ανθρώπου. Παιχνίδια, μάσκες, έντονο σκηνικό με ζωηρά χρώματα και όλα αυτά έρχεται και τα αλλάζει αυτή η ανδρική φιγούρα του φωτογραφιζόμενου. Η συνολική στάση του καθήμενου, η σταύρωση των χεριών, το αγέλαστο και σοβαρό βλέμμα μέσα από μία παιδική μάσκα, ξενίζουν την όλη εικόνα. Η φωτογραφία καταρρίπτει την εικόνα του πατέρα οικογενειάρχη όπως νοείται μέσα από τα στερεότυπα της κοινωνίας μας και θέτει τις βάσεις για να επαναπροσδιορίσουμε την θέση μας και ως αρσενικά και ως γονείς μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Κυριάκος Μιχαηλίδης

Όπως οι μηχανικοί χρησιμοποιούν χάρακες και διαβήτες για τα σχέδια τους έτσι και εγώ εδώ χρησιμοποιώ στύλους, κολόνες, φωτεινούς σηματοδότες κτλ για να δημιουργήσω το σκηνικό που θέλω και για να μιλήσω για πράγματα που με αφορούν. Μη φωτογενή μέρη γίνονται αγαπημένα μου πεδία για αυτό που έχω στο μυαλό μου. Μεγάλη μου αγάπη ο κινηματογράφος έτσι και οι λήψεις μου έχουν αυτή την αυστηρή σύνθεση και καθαρότητα που έχουν οι σκηνές των ταινιών. Σχεδόν πάντα απουσιάζουν οι άνθρωποι από τις εικόνες μου. Δεν με ενδιαφέρει η εικαστική τοποθέτηση τους μέσα στις φωτογραφίες μου. Θέλω στις φωτογραφίες μου να ψάχνεις και να μην βρίσκεις. Και όταν δεν βρίσκεις ψάχνεις πιο βαθιά. Να κοιτάς τις εικόνες μου και να βλέπεις τη σιωπή. Να περιμένεις κάτι να γίνει. Και σχεδόν πάντα να υπάρχει μία αντίθεση. Όπως σε αυτό το κρύο χρωματικά και ομιχλώδες σκηνικό, που έρχεται να χαλάσει ένας μικρός κόκκινος κρουνός. Βέβαια όλα αυτά δεν γίνονται διεκπεραιωτικά. Σε αυτή την εσωτερική αναζήτηση πρωτίστως λαμβάνω μέρος εγώ. Είναι αυτό που λέω ότι φωτογραφίζω, γιατί δεν ξέρω πως αλλιώς να ψάξω μέσα μου. Και δεν ξέρω καν τι ψάχνω.

Κυριάκος Μιχαηλίδης

Στις φωτογραφίες μου πάντα έψαχνα να βρω τον λόγο μέσα μου. Γιατί αυτά τα τοπία; Γιατί το απόλυτο τίποτα και με αυτό τον τρόπο; Η φωτογραφία αυτή, χρόνια αγαπημένη μου είναι η βάση μου για όλη την σειρά των φωτογραφιών μου terra drama. Πως ένα ημιτελές κτίσμα με σκουπίδια μπροστά μπορεί να γίνει κάτι άλλο μέσα μου. Αυτή η μνημειώδης μετωπική λήψη σε συνδυασμό με την χρωματική παλέτα που οριοβατεί ανάμεσα στο αληθινό και μη, δίνει αξία στο τίποτα, δίνει εσωτερική ομορφιά σε αυτό που θα προσπερνούσες. Με αυτή την φωτογραφία βρήκα το πράσινο του θανάτου (όπως αποκαλώ το κυπαρισσί) που βρίσκεται σχεδόν σε όλες μου τις εικόνες. Ένας αγαπημένος συντοπίτης ποιητής ο Δημήτρης Πέτρου είχε γράψει σε ένα ποίημα του κάτι που ανασύρει μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια. «Είναι μαγεία να ανακαλύπτεις κατσαρόλες στα ερείπια» . Με αυτή την εικόνα πλέον γνώριζα τι θα φωτογραφίζω αν και δεν έχω μάθει ακόμα τι ακριβώς ψάχνω.

O Κυριάκος Μιχαηλίδης επιλέγει … Joel Sternfeld

Joel Sternfeld – Glen Canyon Dam, Page, Arizona

Joel Sternfeld

Αγαπημένος φωτογράφος που αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για μένα για δύο πράγματα. Πρώτον το πώς χρησιμοποιεί το χρώμα. Το χρώμα των φωτογραφιών του επιβάλλεται στον αναγνώστη με έναν επιτακτικό τρόπο και έχει ουσία. Δεύτερον αυτή η αφήγηση που υπάρχει στις φωτογραφίες του όπου δεν μπορείς να εξηγήσεις τα όσα παράδοξα και μη, συμβαίνουν μέσα στα κάδρα του. Οι φωτογραφίες του είναι βαθιά χαραγμένες μέσα μου για την ήρεμη δύναμη τους και τον χρόνο που χρειάζεται να τις δώσεις ξανά και ξανά.

Info (σε πρώτο πρόσωπο):

Γεννήθηκα στη Δράμα τον Ιούνιο 1982 όπου ζω και εργάζομαι έως σήμερα. Έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Καβάλα. Ασχολούμαι με την καλλιτεχνική φωτογραφία από το 2010. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας με τον Πλάτωνα Ριβέλλη, Ηρακλή Παπαιωάννου, Χρήστου Κοψαχείλη, Γιώργο Κατσάγγελο και Πάρη Πετρίδη. Από το 2014 έως το 2019 ήμουν πρόεδρος της φωτογραφικής ομάδας Δράμας «Εφοδος» και έχω συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις με αυτήν. Δουλειά μου έχει δημοσιευθεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά photoartmag.com, camerainfinita.com, fraction.com και ifocus.gr όπως επίσης δουλειά μου έχει παρουσιαστεί και στο Φωτογραφικό κέντρο Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι του 2017 έργα μου εκτέθηκαν στο Ρέθυμνο μαζί με τον καλλιτέχνη και δάσκαλο φωτογραφίας Μανώλη Καραταράκη. Το 2017 έγινε ένα μεγάλο βήμα για μένα, συμμετείχα στο ATHENS PHOTO FESTIVAL στους Νέους Έλληνες Φωτογράφους, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αναγνωρίσιμα φεστιβάλ του κόσμου. Tο καλοκαίρι του 2019 συμμετείχα στο εκθεσιακό πρόγραμμα Parallel Voices 2019 του Photometria Festival στα Γιάννενα με την δουλειά μου TERRA DRAMA.