Ο Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος επιλέγει …

Ο Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος επιλέγει …

Για το photologio, ο φωτογράφος Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …


Λίγα λόγια για μένα και τη Φωτογραφία

Για μένα η φωτογραφία έχει να κάνει με την έκφραση και την δημιουργία. Απευθύνεται τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα. Είναι ένα μέσον μέσω του οποίου μπορώ να επικοινωνώ προς τα έξω τον κόσμο όπως τον βλέπω εγώ και την ίδια στιγμή να εξωτερικεύω τον ίδιο μου τον εαυτό. Είναι ένας διάλογος με τον κόσμο αλλά και με τον εαυτό μου ταυτόχρονα. Ένας τρόπος να καθορίζω την ταυτότητά μου και τη σχέση μου με τον κόσμο κάθε στιγμή. Με πιο απλά λογία, η φωτογραφία μεταφράζει και μεταμορφώνει ό,τι βλέπω, όπως το βλέπω και το αισθάνομαι σε μία εικόνα, ή αλλιώς, σε «χίλιες λέξεις».  Στις δικές μου «χίλιες λέξεις» κάθε φορά. Κι αν ακόμα και «χίλιες λέξεις» δεν είναι αρκετές, η φωτογραφία ως εικόνα έχει τη δύναμη να περάσει το μήνυμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται ένας άρρηκτος δεσμός που συνδέει το μέσα μου με το έξω, δημιουργώντας έτσι έναν κύκλο ζωής. Κι όπως η φωτογραφία τελικά καταφέρνει να ξεπερνάει τον εαυτό της δείχνοντας πολλά περισσότερα από αυτά που είναι καταγεγραμμένα μέσα στο κάδρο της, έτσι κι εγώ μέσα από αυτήν προσπαθώ να επαναπροσδιορίζομαι κι έτσι τελικά να ξεπερνάω τον εαυτό μου και να εξελίσσομαι.

Δεν είναι κάτι που κάνω αλλά κάτι που ζω κι αισθάνομαι. Δε φωτογραφίζω μονάχα όταν πατάω το κουμπί. Φωτογραφίζω κι όταν δεν έχω τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Ακόμα και οι εικόνες από τις σκέψεις μου όταν είμαι ξαπλωμένος στο σκοτάδι λίγο πριν κοιμηθώ, είναι εν δυνάμει φωτογραφίες. Ούτε αφορά μόνο το τι βλέπω, αλλά πολύ περισσότερο πώς το βλέπω, πως το νιώθω, πως το σκέφτομαι κάθε στιγμή αυτό που βλέπω. Σε κάθε φωτογραφία, αυτά που επιλέγω να δείξω αλλά και αυτά που επιλέγω να αφήσω έξω από το κάδρο, έχουν αναφορά σε ένα κομμάτι αυτού που είμαι ή αυτού που γίνομαι. Κάθε φωτογραφία δε λέει μόνο κάτι γι’ αυτό που δείχνει, αλλά και κάτι για το φωτογράφο. Πιστεύω πως πρώτα συμβαίνει μέσα μας, στο νου και στην καρδιά μας, πολλές φορές πριν πιάσουμε καν τη μηχανή, και μετά ακολουθεί το κλικ. Η φωτογραφία δεν είναι απλά εξοπλισμός και τεχνική. Είναι πολλά παραπάνω. Θαρρώ πως αν δεν μπορεί να μιλήσει, αν δε καταφέρνει με κάποιο τρόπο να αγγίξει την ψυχή, τότε όσο καλή κι αν είναι τεχνικά, μένει να είναι ακόμα μία «τεχνικά σωστή» χαμένη ευκαιρία.

Κ. Α.


Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος

Τίποτα δε μένει σταθερό και το ίδιο για πάντα. Το ίδιο και η φωτογραφία. Και η ματιά. Αλλάζουν κι αυτά μαζί μου και όπως προσπαθώ να εξελίσσομαι στη ζωή, έτσι κι αυτά είναι εκεί κι εξελίσσονται μαζί μου. Είναι μια αλλαγή που όχι μόνο έχω αποδεχτεί, αλλά την αγκαλιάζω κι ενδόμυχα τη θέλω. Είμαι πλέον μακριά από εκεί που ξεκίνησα φωτογραφικά. Έχει αλλάξει η ματιά μου. Ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα γύρω μου. Έχει αλλάξει και η σκέψη μου. Η μάλλον ανάποδα συμβαίνει. Αλλάζει η σκέψη μου και μαζί αλλάζει και τη ματιά μου. Όλα συμβαίνουν μέσα μου κι όμως βγαίνουν σε αυτά που βλέπω και φωτογραφίζω. Τόσο παράξενο και αντιφατικό που είναι αυτό, αλλά συνάμα και τόσο συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό. Η αλλαγή όμως και η εξέλιξη δε σταματάνε. Βλέπω πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και χαίρομαι, γιατί για μένα η φωτογραφία δε σταματάει να εξελίσσεται και μαζί της και μέσα από αυτή εξελίσσομαι κι εγώ.


Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος

Λένε πως η φωτογραφία είναι μοναχική ενασχόληση. Ίσως να έχουν και δίκιο, δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Πολλές φορές αυτή η μοναχικότητα δεν είναι κυριολεκτική, αλλά από την άλλη πολλές φορές με έχω πιάσει να αποκόπτομαι από τον έξω κόσμο όταν κοιτάζω μέσα από το φακό. Κι άλλες φορές απλά την αισθάνομαι. Το βέβαιο είναι πως κάποιες φορές βρίσκει το δρόμο της και αποτυπώνεται στο κάδρο και μέσα από αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ενίοτε δε, μεταμορφώνεται σε κάτι μεγαλύτερο. Γίνεται μοναδικότητα. Γιατί ο καθένας από εμάς, βλέπει τα πράγματα και τον κόσμο με το δικό του προσωπικό και μοναδικό βλέμμα. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η φωτογραφία μπορεί και ίσως πρέπει να είναι μοναχική και σίγουρα μοναδική για τον καθένα μας με το δικό του τρόπο.


Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος

Η φωτογραφία για μένα δε λέει την αλήθεια. Η τουλάχιστον ποτέ δε λέει όλη την αλήθεια. Είναι μια αέναη μάχη, ένας κρυφός πόλεμος μεταξύ της αλήθειας και αυτού που εγώ αντιλαμβάνομαι ως πραγματικότητα. Μέσα από το φωτογραφικό φακό προσπαθώ να εντοπίσω κάποιες ιδιαίτερες στιγμές. Στιγμές που αλλιώτικα θα είχαν περάσει απαρατήρητες ενδεχομένως. Κάποιες φορές είναι μια ανεπαίσθητη κίνηση, κάποιες άλλες ένα φευγαλέο βλέμμα, συνήθως κάτι μικρό, κάτι αμυδρό, κάτι σχεδόν αδιόρατο. Κι από τη στιγμή που το πιάνει ο φακός, αλλάζει όλη η αντίληψη μου για το τι συμβαίνει γύρω μου. Μέσα από αυτήν αντιλαμβάνομαι και βλέπω τον κόσμο, τους ανθρώπους και τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Τα βλέπω «αλλιώς». Ίσως υπό μία έννοια μέσω της φωτογραφίας αγγίζω ένα τόσο δα μεγαλύτερο κομματάκι της πραγματικότητας.  Και μέσα από ένα «κατά συνθήκη ψέμα» έρχομαι πιο κοντά στη δικιά μου αλήθεια.


Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος

Είχαμε κατεβεί στο Σύνταγμα και πέσαμε πάνω στα επεισόδια για το όνομα των Σκοπίων. Αποφασίσαμε μιας και είχαμε τις φωτογραφικές να μπούμε στο πλήθος και να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Κάποια στιγμή εν μέσω επεισοδίων, έχω ξεχαστεί αναμεσά στους διαδηλωτές  και τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής. Μέσα από το «ματάκι» της μηχανής βλέπω τα ΜΑΤ να έρχονται κατά πάνω μου, ενώ από πίσω μου και πάνω απ’ το κεφάλι μου έφευγαν βροχή οι πέτρες. Πάγωσα αλλά συνέχισα να κοιτάζω μέσα απ’ το φακό της μηχανής, προσποιούμενος πως όλα θα πάνε καλά. Τότε περνάει από διπλά μου ένας άνθρωπος, απλός πολίτης, μάλλον κομμάτι αγανακτισμένος γιατί τον άκουσα να μουρμουρίζει κάτι σαν «κοίτα να δεις τους…». Κρατούσε ένα χαρτοφύλακα στο χέρι και περπατούσε σα να μην έτρεχε τίποτα. Σάστισα και μαζί με μένα σάστισαν μάλλον και οι υπόλοιποι. Γρήγορα συνήλθα και τράβηξα μερικά καρέ καθώς ο άνθρωπος ξεμάκραινε περπατώντας ανάμεσα από τους αστυνομικούς και τα επεισόδια, μέχρι που χάθηκε από τα μάτια μου. Η φωτογραφία δεν καταγράφει απλά κάτι που συμβαίνει. Ξεπερνάει την απλή καταγραφή μεταμορφώνοντας το σημαίνον σε σημαινόμενο, αφήνοντας την ελευθερία της ερμηνείας στο νου. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποδίδει μεταξύ πολλών άλλων το σουρεαλισμό και τις αντιφάσεις της ζωής.


Ο Κωνσταντίνος Αυγερόπουλος επιλέγει … Daido Moriyama

Daido Moriyama

Aν θα έπρεπε να διαλέξω μόνο έναν από όλους αυτούς τους φωτογράφους που αγαπώ, αυτός θα ήταν ο Daido Moriyama. Αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία του που είδα τυχαία ένα βράδυ ψάχνοντας και φυλλομετρώντας το διαδίκτυο και με το που την είδα βρέθηκα ξαφνικά εκεί. Σ’ εκείνο το δρόμο, αναμεσά σε αυτές τις γυναίκες, να κοιτάζω αυτά το πρόσωπο από απόσταση αναπνοής. Σχεδόν την ένιωσα. Οι φωτογραφίες του έχουν αυτό το κάτι το διαφορετικό, το αντικομφορμιστικό, το επαναστατικό υπό μία έννοια. Είναι κόντρα σε όλα τα λεγόμενα «στάνταρ». Χαρακτηρίζονται από ένα παρακμιακό κι εν πολλοίς περιθωριακό ύφος, σκληρό κοντράστ, εμφανή κόκκο, πολλές φορές θολές κι εκτός εστίασης, συχνά με διαγώνιους ορίζοντες, σχεδόν πάντα αψηφώντας τους παραδοσιακούς «κανόνες» της σύνθεσης. Ο Moriyama ακολουθεί αυτό που είναι γνωστό στους Ιάπωνες ως “Wabi-Sabi”, δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «η ομορφιά μέσα από τo πεπερασμένο και την ατέλεια». Η φωτογραφική του δουλειά χαρακτηρίζεται από την ατέλεια κατ’ επιλογή, μεταδίδοντας αυτή την αίσθηση του πεπερασμένου. Αυτό την φέρνει πιο κοντά στο ωραίο, στο αληθινό, στο δυνατό, σε εκείνο τελικά που μπορεί και μου μιλάει. Και μου μιλάει δυνατά και ξεκάθαρα. Η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις. Κανείς και τίποτα δεν είναι για πάντα. Κανείς και τίποτα δεν είναι τέλειο. Αυτή η αίσθηση του πεπερασμένου και η ατέλεια, είναι που δίνουν δύναμη και αξία και προσθέτουν αυτό το κάτι που κάνει τις φωτογραφίες του Moriyama όχι μόνο να έχουν τόσο ξεχωριστό ενδιαφέρον στα μάτια μου, αλλά και να αντηχούν τόσο δυνατά μέσα μου.

«But above all, you have to have desire. That desire the photographer must feel in the instant he takes the shot. If you don’t have desire, you won’t see what’s there. I’m talking about the desire you feel in that moment when you see something that compels you to take your shot – it could be a woman, or anything. Desire is all around us; there’s a huge, limitless supply of it. It’s important to be true to that desire. To take a photograph that is at all interesting or meaningful, you must become one with that desire when you press the shutter button» (Daido Moriyama)


Info (σε πρώτο πρόσωπο):

Πρωτοέπιασα φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου γύρω στο 1989. Τότε δεν υπήρχε ακόμα η ψηφιακή φωτογραφία κι όλα ήταν αναλογικά. Φιλμ, αρνητικά, slides, σκοτεινός θάλαμος κλπ. Ως αυτοδίδακτος ασχολήθηκα περιστασιακά περισσότερο και με μια Ζενίθ στην αρχή έμαθα τα βασικά τεχνικά της φωτογραφίας. Για μένα τότε η φωτογραφία φαινόταν απλά σαν ένα μέσον καταγραφής προσωπικών στιγμών και αναμνήσεων από ταξίδια, βόλτες κλπ. Τίποτα παραπάνω. Ένα χρόνο μετά σταμάτησα και υπήρξε μια παύση πολλών ετών που δεν ασχολούμουν καθόλου. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως ξέχασα τη φωτογραφία εντελώς και μάλλον θα είχε δίκιο. Αλλά η φωτογραφία δεν είχε ξεχάσει εμένα. Πριν από δύο χρόνια πάνω κάτω, τέλη του 2018 άρχισα να ασχολούμαι πάλι. Πλέον πολύ πιο μεθοδικά και συστηματικά κι αποφάσισα να επενδύσω σε γνώσεις. Από τότε παρακολούθησα μαθήματα στον Ανδρέα Κατσικούδη και μετέπειτα συνέχισα με τον Κωνσταντίνο Κοντό και τον Βασίλη Νίκα σε μια προσπάθεια να έρθω σε επαφή με τα ενδότερα κι ενδόμυχα της φωτογραφίας ως τέχνη και μέσον έκφρασης. Συνεχίζω μέχρι και σήμερα να πιστεύω ακράδαντα πως είναι απαραίτητο να συνεχίζω να επενδύω στις γνώσεις και στη μάθηση περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Είμαι μέλος στην ISF (Image Sans Frontiere) υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Παυλίδη, αλλά και στην φωτογραφική ομάδα ΑΜΠΑΡΙΖΑ υπό την καθοδήγηση της Κατερίνας Ντόνα, μια ομάδα από ανθρώπους με αγάπη για τη φωτογραφία, που μέσα από τις φωτογραφικές αναζητήσεις και τις δραστηριότητές μας με βοηθάνε να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο.

Social media

Facebook: https://www.facebook.com/constantinos.alpha.gr

Instagram: https://www.instagram.com/mister.c.gr/

Flickr: https://www.flickr.com/photos/constantinos_a/