Ο Γιώργος Κυλπάσης επιλέγει …
Για το photologio, ο φωτογράφος Γιώργος Κυλπάσης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Με ένα ποίημα, λίγους μουσικούς στίχους και προσωπικές σκέψεις θα προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική φωτογραφική μου ματιά! Πίσω από κάθε κλικ υπάρχει πάντα και μια προσωπική ιστορία που θυμάμαι σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια. Ανατρέχοντας όμως ξανά στα αρχεία του σκληρού δίσκου,πέρασε ο καιρός, οι συνθήκες άλλαξαν μαζί τους μάλλον και εμείς. Οπότε αν θα έπρεπε να ξαναγράψω κάτω από τις ίδιες φωτογραφίες (πχ έξι μήνες μετά) πιθανόν οι σκέψεις μου να ήταν διαφορετικές…άρα και τα κείμενα,όμως σήμερα μιλάμε για το παρόν.
Γιώργος Κυλπάσης
My Covid era-έαρ
Τα ”χιόνια” της τηλεόρασης όλο αυτό το διάστημα” εγκλεισμού” στο σπίτι, με έκαναν να επιστρέψω και πάλι στο αγαπημένο ραδιόφωνο των εφηβικών μου χρόνων. Άκουσα μουσική ώρες ατέλειωτες,σε μια προσπάθεια να ηρεμήσω,να αποβάλλω άγχος και αρνητικές σκέψεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η καταγραφή της καραντινο-ζωής μου, με αφορμή τη μουσική. Απομόνωσα στίχους μουσικών κομματιών που άκουγα για πολλοστή ή πρώτη φορά και άρχισα να συνθέτω εικόνες. Χρησιμοποιώντας πίνακες ζωγραφικούς, χρωματιστές ζελατίνες, φλοράλ σεντόνια μέχρι και πλαστικά λουλούδια ξεχασμένα στην καρναβαλική μου ντουλάπα, προσπάθησα να δώσω χρώμα στις γκρίζες μέρες του Covid-19. Δεν ξέρω αν όπως κάποιοι λένε όλο αυτό το διάστημα ”τα βρήκαμε” με τον εαυτό μας ή τελικά τον ”χάσαμε” (;). Προσωπικά νιώθω πως ήρθε η εποχή που ανακάλυψα άγνωστες, φωτεινές αλλά και σκοτεινές πτυχές του εαυτού μου, κάνοντας με συνέπεια, στόχο και αφοσίωση αυτό που αγαπώ: την φωτογραφία.
Καλή (μας) αντάμωση!
Γιώργος Κυλπάσης
Ημερολόγιο Καραντίνας 1/4/20,
Το ομολογώ δεν είδα ούτε μια μέρα το δίδυμο Τσιόρδα -Χαρδαλιά, ήταν μάλιστα το διάστημα που φιλοξένησα σπίτι ,την φίλη μου Χρύσα, η οποία πρόλαβε κυριολεκτικά την τελευταία πτήση από Αγγλία για Ελλάδα, διακόπτοντας κάπως έτσι άδοξα αλλά προσωρινά το μεταπτυχιακό της στο Coventry. Η συνέχεια γνωστή… 14 ημέρες αυστηρής καραντίνας μετά από την ημερομηνία άφιξης της. Ωραία η συγκατοίκηση (δεν λέω)…,η παρέα ,τα αστεία,το μαγείρεμα,το ραντεβού μας στο σαλόνι κάθε βράδυ στις 10:30 για ταινία,οι μεταμεσονύκτιες συζητήσεις και οι κοινοί μας προβληματισμοί για το αβέβαιο μέλλον. Όμως καθ’ ένας από εμάς τελικά θέλει τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Γιατί πάντα θα υπάρχουν μέρες ή στιγμές ασυνεννοησίας, σιωπής, μοναξιάς, πόσο μάλλον τότε που μοιραζόσουν 4 τοίχους για πόσα 24ωρα!;, και από την Πρωταπριλιά φτάσαμε αστεία αστεία στον Μάη.
Γιώργος Κυλπάσης
Από τις πρώτες μου νυχτερινές φωτογραφικές ” απόπειρες” να αυτο-φωτογραφηθώ,αφού μέχρι και πέρυσι μαζί με την δύση του ηλίου,έκλεινα αυτόματα και την φωτογραφική μου μηχανή. Ένιωθα πως μαζί με το τελευταίο φως της ημέρας, χάνεται η μαγεία μαζί και τα κλικ. Κάτι που στην συνέχεια αναίρεσα,σαν μια νέα εσωτερική μου ανάγκη να δοκιμάσω τον εαυτό μου,να πειραματιστώ,να καταγράψω τον εαυτό μου κατά την επιστροφή στο σπίτι μετά από μια έντονη, δύσκολη ή και αδιάφορη μέρα στη δουλειά! Έστηνα το τρίποδο και με χώριζαν μόλις δέκα δευτερόλεπτα στο timer της κάμερας, για να μεταμορφωθώ από σκηνοθέτης σε πρωταγωνιστής των κάδρων μου. Πάντα με συνοδεία μουσικής κατά τη διάρκεια των λήψεων, και στίχους κάτι σαν λεζάντα κατά την επεξεργασία της τελικής εικόνας.
And if you bury me, add
Three feet to it
One for your sorrow, two
For your sweat
Three for the strange
Things we never forget
(The Walkabout)
Γιώργος Κυλπάσης
Σημείο 0.
Χρειάζονται δύο άνθρωποι. Δύο τουλάχιστον.
Ένας να φτιάχνει τις λέξεις και ένας να τους βάζει φυτίλι, να τις ανάβει και να τις πετάει.
Αλλά τι σας λέω κι εσάς,σάμπως πεινάσατε ποτέ τόσο
ώστε να μπείτε ολόκληροι μέσα σ’ έναν άλλο άνθρωπο;
Ίσως αν καείτε, να μάθετε…
(Απόσπασμα απο την ποιητική συλλογή Αντάρτικο2 των Δημήτρη Γκιούλου και Κωνσταντίνου Παπαπρίλη – Πανάτσα)
Ο Γιώργος Κυλπάσης επιλέγει … Andrea Kiss
Andrea Kiss
Την Andrea Kiss την ”γνώρισα” φωτογραφικά τουλάχιστον, πρόσφατα από την φίλη Λένα στην ερασιτεχνική μας φωτογραφική ομάδα εδώ στην Πάτρα ”Πολύμορφο”. Ξέρεις από αυτά τα dm που σου στέλνουν οι φίλοι στο Instagram. Έκτοτε μαγεμένος από την απλότητα των εικόνων της, ”ξεκοκκάλισα” κυριολεκτικά τη δουλειά της, και μάλιστα σε μία εποχή που έχω ήδη αποφασίσει να δουλέψω πιο στοχευμένα, και κάπως ”παράδοξα” τα αυτοπορτρέτα μου στο σπίτι. Κάποτε σε ένα σχετικά πρόσφατα φωτογραφικό σεμινάριο,ο εισηγητής είπε ” δουλεύουμε με ό,υλτι έχουμε”. Δεν θα σταθώ λοιπόν σε φωτογραφικές λεπτομέρειες ή τεχνικές, μου αρκεί που βλέπω πως το ανθρώπινο σώμα ”μεταμορφώνεται” στο πιο όμορφο και ζωντανό γαρύφαλλο.
Andrea Kiss is a hungarian artist, a member of MAOE, FISE and MFVSZ. She studied at MOME in Budapest where she took two degrees (Ceramic designer and Art & Design teacher).
Andrea’s thoughts of her work:
“My photographs are considered to be the pages of my personal diary. Moments of my own life show a stand-alone story, but they can often be interpreted as a part of a more complex process. I freeze the moments of my life, but I do not explain my point of view. I allow myself the freedom to enter the viewer’s world. While I am working on the photo, I am the photo myself. When the picture is in front of the audience, the viewer can discover herself/himself in it. I give a moment of my own.”
Info:
Ο Γιώργος Κυλπάσης είναι 40 ετών σπούδασε Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων στο ΑΤΕΙ Ηπείρου, ζει και εργάζεται μόνιμα στην Πάτρα, ενώ ανακάλυψε την αγάπη του για την φωτογραφία κάπως αργά στα 35 του. Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του βγαίνει με την μηχανή του στους δρόμους,ταξιδεύει αλλά όχι τόσο συχνά πια, καταγράφει την ζωή του ή τις ζωές των άλλων με μια μια canon 550d και το όνειρο του να ζήσει μόνιμα και ιδανικά κάποια στιγμή στην Σύρο.
