Ο Δημήτρης Ρουστάνης επιλέγει ...

Ο Δημήτρης Ρουστάνης επιλέγει …

Θεόδωρος Στίγκας 12 Απρ 2021 4+1 φωτογραφικές ιστορίες

Για το photologio, ο φωτογράφος Δημήτρης Ρουστάνης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …

Επέλεξα τέσσερις φωτογραφίες από τη σειρά με τίτλο “Ανθοδέσμη” που έγινε στις δύσκολες μέρες που διανύουμε “εποχή covid” για την οποία δε θα ήθελα να αναλύσω ώστε να αφήσω τον θεατή να “δει” (αν έχω καταφέρει να δείξω κάτι) με τα δικά του μάτια και συναισθήματα.

Δ.Ρ.

Δημήτρης Ρουστάνης

… Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα…
Ώρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος …
(Νίκος Καρούζος)

Δημήτρης Ρουστάνης

Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι
μ’ αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά.
Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δίνει
η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι οδύνη —
τα κάλλη των βαρυούμαι τα φθαρτά.
Δώστε με άνθη τεχνητά — οι δόξες του τσινιού και του μετάλλου —
που δεν μαραίνονται και δεν σαπίζουν, με μορφές που δεν γερνούν.
Άνθη των εξαισίων κήπων ενός τόπου άλλου,
που Θεωρίες, και Pυθμοί, και Γνώσεις κατοικούν.
Άνθη αγαπώ από υαλί ή από χρυσό πλασμένα,
της Τέχνης της πιστής δώρα πιστά,
με χρώματ’ απ’ τα φυσικά πιο εύμορφα βαμμένα,
και με σεντέφι και με σμάλτο δουλευμένα,
με φύλλα και κλωνάρια ιδανικά.Παίρνουν την χάρι των από σοφή κι αγνότατη Καλαισθησία•
μέσα στα χώματα δεν φύτρωσαν και μες στες λάσπες ρυπαρά.
Εάν δεν έχουν άρωμα, θα χύσουμ’ ευωδία,
θα κάψουμ’ εμπροστά των μύρα αισθηματικά.

(Κ. Π. Καβάφης – Τεχνητά Άνθη)

Δημήτρης Ρουστάνης

Ένα λουλούδι εγύρεψα,

μονάχα ένα λουλούδι μ᾽ολόγλυκη ευωδιά.

Κι εγώ το αντάξιό του για σας θε νά ᾽λεγα τραγούδι

να σας ευφράνω την καρδιά.

Κανένας δε μου τό᾽φερε καθώς το λαχταρούσα,

και με περίζωσε ο καημός.

Μα ίσως και νά᾽τανε πολύ αυτό που σας ζητούσα,

νά᾽ταν ανθέων ανθός.

Και τώρα τρέμω μη βρεθεί το εξωτικό λουλούδι

με τη γλυκιά ευωδιά,

γιατί αν βαλθώ να σας το πω το αντάξιό του τραγούδι,

θα σας ραγίσω την καρδιά!

(Μυρτιώτισσα – Ένα λουλούδι)

Δημήτρης Ρουστάνης

Υμνώ το σώμα που υψώνεται σαν μίσχος
σώμα γυναίκας που γοργά ή νωχελικά κινείται
που ανθίζει και τον χειμώνα ακόμα
που αλλάζει όσα νεκρώνουν κύτταρά του
σε ρόδινη φρέσκια σάρκα, που δίνει
τις δικές του προσταγές γι’ αέναες επιθυμίες
για σμίξιμο και συνταύτιση μ’ ένα άλλο σώμα.
Υμνώ και το κουρασμένο σώμα της γυναίκας
το λυγισμένο από τον μόχθο κάθε μέρας
το φυραμένο, με στεγνωμένους τους χυμούς
το σώμα που το απειλεί η ακινησία
το φοβισμένο από την ηλικία, την αρρώστια
που ενώ ξέρει πως τελικά νικάει ο θάνατος
δεν παραδίδεται άνευ όρων στη φθορά.
(Τίτος Πατρίκιος – Υμνώ το σώμα)

Ο Δημήτρης Ρουστάνης επιλέγει … Andrei Tarkovsky

Andrei Tarkovsky

Επιλέγω μία φωτογραφία από τη ταινία Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι τον οποίο θεωρώ ως έναν από τους πιο σπουδαίους στο χώρο της τέχνης του κινηματογράφου και εν γένει της τέχνης.

“Δεν πιστεύω ότι πρέπει να “αιχμαλωτίσω” το κοινό. Να το κάνω να ενδιαφερθεί για το τι κάνω. Αυτό θα σήμαινε πως υποτιμώ τη νοημοσύνη τους. Εξάλλου, δεν θεωρώ το κοινό ηλίθιο…. Δεν είμαι κανένας διανοούμενος που ζει σε συννεφάκια και ούτε από άλλον πλανήτη. Αντιθέτως, έχω στενούς δεσμούς με τη γη και τους ανθρώπους της. Εν συντομία, δεν θέλω να φαίνομαι περισσότερο ή λιγότερο ευφυής από όσο είμαι. Βρίσκομαι στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με τον θεατή, αλλά είναι άλλος ο σκοπός μου.

Για μένα δεν είναι πρωτεύον να είμαι κατανοητός απ’ όλους. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να μην είμαι κατανοητός απ’ όλους. Εάν το φιλμ είναι μορφή τέχνης -και νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό- δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα καλλιτεχνικά αριστουργήματα δεν είναι καταναλωτικά αγαθά. Αντίθετα είναι σαν καλλιτεχνικές πυραμίδες που εκφράζουν τα ιδανικά μια εποχής. Πάντα υπό το πρίσμα της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας και με σεβασμό στην κουλτούρα που τα “γεννά”.

Για μένα είναι πολύ σημαντικό να δείξω πόσο κρίσιμο είναι να μπορούν οι άνθρωποι να συναντιόνται και να λειτουργούν μαζί. Όταν ζεις για τον εαυτό σου, μένεις στη γωνιά σου, εμφανίζεται και εξαπατά η παραπλανητική ηρεμία. Όταν όμως δυο άτομα έρχονται σε επαφή, τότε τίθεται το θέμα του πώς αυτή θα γίνει πιο ουσιαστική και έντονη.”

(Αντρέι Ταρκόφσκι)

Info (σε πρώτο πρόσωπο):

Σπούδασα φωτογραφία στη σχολή ΑΚΤΟ Art & design college

Ασχολούμαι επαγγελματικά με τη φωτογραφία και με τη διοργάνωση φωτογραφικών σεμιναρίων ως εισηγητής Πορτραίτου, Εννοιολογικής φωτογραφίας και θέματα που αφορούν τον άνθρωπο του 21ου αιώνα.

Έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το καλλιτεχνικό γυμνό – κυρίως γυναικείο γυμνό. Σίγουρα στις φωτογραφίες που κάνω (έτσι τουλάχιστον πιστεύω) δεν είναι ο σκοπός μου να αναδείξω τον αισθησιασμό. Δεν κάνω γυμνό για το γυμνό, αλλά προσπάθειά μου είναι να “βγάλω” στο φως καταστάσεις που βιώνει ένας άνθρωπος. Έχω θέσει το ερώτημα στον εαυτό μου: γιατί γυναικείο γυμνό; Ίσως προσπαθώ να ερμηνεύσω τη γυναικεία φύση την οποία και θεωρώ πολύτιμη, είναι το σώμα που γεννά, είναι η μάνα… Είναι ένα ερώτημα με πολλές απαντήσεις και κάθε φορά προκύπτει μια νέα ακόμα

Συμμετοχές σε εκθέσεις και εκδηλώσεις

• Ψυχική Υγεία, ομαδική έκθεση, Psycho Care, Μαρούσι (2016)

• Κόλαση εντός, εκτός, φεστιβάλ, Ε.Μ.Π.Ε. / ΕΦΕ (2017)

• Τσακωνικές προφορικές παραδόσεις στις εφαρμοσμένες τέχνες (2016, επιμέλεια Μαριεύη Μαστοράκη)

• Μεγάλη Οθόνη, L,a, boutique, Διάφραγμα 26 ( 2018, επιμέλεια Παγκράτη Παγκρατίδη, Ανδρέα Κατσικούδη)

• Φεστιβάλ ΕΡΩΤΑΣ, Cinemarian, Διάφραγμα 26 (2017)

• Φεστιβάλ ΟΥΤΟΠΙΑ, θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, Διάφραγμα 26 (2018, μέλος κριτικής επιτροπής)

• Γυμνά Βλέμματα, Cinemarian, επιμέλεια εργαστηρίων καλλιτεχνικού γυμνού και επιμέλεια έκθεσης (2017 μαζί με Α. Κατσικούδη)

• To Γυμνό στη Φωτογραφία Σήμερα, L,a, boutique

• Erotic Art Festival

• Μικρό Παρίσι

• Συμμετοχή σε ντοκιμαντέρ με θέμα τους ανθρώπους που μάχονται τον καρκίνο (διεύθυνση φωτογραφίας)