H Χρυσάνθη Καριοφύλλη επιλέγει …
Για το photologio, η φωτογράφος Χρυσάνθη Καριοφύλλη ανασύρει από το προσωπικό της αρχείο 4+1 αγαπημένες της φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Χρυσάνθη Καριοφύλλη
Μακρύ κουραστικό ταξίδι
Το πεπρωμένο
Μα το χειρότερο
Πας ή έρχεσαι δεν ξέρεις.
(Κική Δημουλά)
Χρυσάνθη Καριοφύλλη
Χρόνος άχρονος ζει, σε γκρι περιβάλλον
λεκέδες με χρώματα, νεκροί τριγυρίζουν
σάπια κατάλοιπα, απόβλητα άλλων
κι αμφίβολης Άνοιξης, λουλούδια ανθίζουν
_._
Ανθρώπινα κύτταρα, σε μπούκες στοιβάζονται
φτιαχτές οπτασίες, σε άσχημα σχήματα
τυμβωρύχοι ψυχών, την ψυχή μας μοιράζονται
συνειδήσεις τυχάρπαστες, μερικών ανομήματα.
_._
Το λευκό έχει έντονη, παρουσία ακόμα
μα το μαύρο ελπίζει ,τον καμβά να γεμίσει
για να γίνει στο κάδρο, μια μορφή δίχως στόμα
δίχως στόμα και σκέψη, δεν μπορεί να μιλήσει.
_._
Με λευκό και με γκρι, το λευκό θα νικήσει
μια προσπάθεια θέλει, λίγο έμεινε ακόμα
μεσ’ στα σπλάχνα του μαύρου, η ζωή θα ανθίσει
στων φτωχών τις ψυχές, θα ‘ρθει Άνοιξης χρώμα.
(Κώστας Παρδάλης)
Χρυσάνθη Καριοφύλλη, Φωτογραφία από το φωτογραφικό βιβλίο (αυτοέκδοση ) VICE VESTA
Στη μνήμη των χρόνων μου ένα σπίτι. Όλη η παιδική ηλικία σαν ένα αισθηματικό τραγούδι σπασμένο, σαν μια εύθραυστη πορσελάνινη μητρική φιγούρα που τα κομμάτια της μου σχίζουν τα πόδια. Αναζητώ να βάλω σε σειρά άλλα πέρα από το δικό μου σπίτια, νέα και παλιά, άδεια, κι ο δρόμος από και προς αυτά βγαίνει από το στόμα μου σαν μια δαντελένια κουρτίνα. Τα κοιτώ σαν από κλειδαρότρυπα, και το κορμί μου μια καμπύλη σαν ερωτηματικό. Ο ήχος των γυμνών πελμάτων μου αφήνει κάτω το αποτύπωμα του προσώπου μου.
(Καλλιόπη Πασιά)
Χρυσάνθη Καριοφύλλη, Φωτογραφία από το φωτογραφικό βιβλίο (αυτοέκδοση ) VICE VESTA .
Ζει η απουσία λοιπόν,
μαζί μας ή και μόνη της,
τη ζωή της,
χειρονομεί αδιόρατα,
σωπαίνει, φθείρεται,
γερνάει σαν ύπαρξη σωστή,
με το βουβό χαμόγελο
που ρυτιδώνει λίγο – λίγο
το στόμα και τα μάτια,
με το χρόνο το δικό μας μετρημένη,
χάνοντας χρώματα,
πληθαίνοντας τη σκιά της –
ζει και γερνάει μαζί μας
και χάνεται μαζί μας,
κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε.
Και πρέπει να προσέχουμε
την κάθε κίνηση
και σκέψη μας και λέξη
γιατί, για ό,τι γίνεται κείνο που λείπει,
φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα,
ακέρια την ευθύνη.
(Γιάννης Ρίτσος, Σχήμα της απουσίας)
H Χρυσάνθη Καριοφύλλη επιλέγει … Elina Brotherus
Elina Brotherus
Η τέχνη ακολουθεί τη ζωή. Ως φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο στη δεκαετία του 1990, χρησιμοποίησα τις προσωπικές μου εμπειρίες ως αφετηρία για τη δουλειά μου. Έδωσα τέλος στις προηγούμενες (επιστημονικές) σπουδές μου καθώς και στον πρώτο μου γάμο. Αυτή η ξαφνική απελευθέρωση έγινε ορατή στις εικόνες μου. Μετά τη μετακόμισή μου στο εξωτερικό, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την εικονογραφία και τις μεθόδους έκφρασης στη ζωγραφική. Συνέχισα να χρησιμοποιώ τον εαυτό μου ως μοντέλο, αλλά τώρα ήμουν δημιουργός εικόνας αντί αυτοβιογράφος. Καθώς πλησίαζα τα σαράντα, η αυτοβιογραφία μπήκε ξανά από την πίσω πόρτα. Δεν ήταν προγραμματισμένο, αλλά ούτε και το αρνήθηκα, γιατί η στρατηγική μου ως καλλιτέχνης είναι να αποδεχτώ τις εικόνες που πρέπει να συμβούν. Επειδή δεν έχω παιδιά, είμαι πάντα ο μικρότερος στην οικογένεια. Αυτό επιτρέπει παιχνίδι και ελευθερία, ιδιότητες που εκτιμώ όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω. Δεν χρειάζεται να εκπροσωπώ τον παραδοσιακό τρόπο να είσαι γυναίκα. Μπορώ να δώσω ένα μεσαίο δάχτυλο στον κανόνα.
(Elina Brotherus, 2022)
Info (σε πρώτο πρόσωπο)
Γεννήθηκα το 1981 και ζω στην Θεσσαλονίκη. Ασχολούμαι με την φωτογραφία από το 2017.
Η φωτογραφία πιστεύω πως είναι ένα ισχυρό μέσο έκφρασης. Είναι ένας τρόπος να εκφράζουμε τον κόσμο που βρίσκεται μέσα μας και τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μας. Μας βοηθάει στο να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις, να ξεπεράσουμε εμπόδια αλλά και ψυχικά τραύματα.
Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια ,και έχω ολοκληρώσει τις σπουδές φωτογραφίας (2020-2023) στην σχολή φωτογραφίας Stereosis. Με την φωτογραφική μου δουλειά έλαβα μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έχω πραγματοποιήσει ατομική έκθεση και παρουσίαση του φωτογραφικού μου βιβλίου (αυτοέκδοση) VICE VESTA.
