Η Αμαλία Τσακίρη επιλέγει …
Για το photologio, η φωτογράφος Αμαλία Τσακίρη ανασύρει από το προσωπικό της αρχείο 4+1 αγαπημένες της φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τον τρόπο που το φως μπορούσε να μεταμορφώσει απλές σκηνές της καθημερινότητας. Η φωτογραφία είναι ένας ισχυρός τρόπος επικοινωνίας με τους άλλους, αλλά ταυτόχρονα και μία οπτική αποτύπωση της δικής μας εσωτερικής πραγματικότητας . “Φτάνεις στον εαυτό σου στοχεύοντας τον εξωτερικό κόσμο” έλεγε ο Henri Cartier-Bresson και νομίζω ότι τα θέματα που επιλέγουμε να φωτογραφίσουμε είναι αφορμή να εξερευνήσουμε κομμάτια του εαυτού μας, όχι της πραγματικότητας.
Αμαλία Τσακίρη
Είμαι ο,τι δεν έχω γίνει ακόμα
Είμαι ότι πρέπει να γίνω
γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν.
Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα
Τίτος Πατρίκιος «Εγώ δεν είμαι μονάχα αυτός που βλέπεις»
Αμαλία Τσακίρη
Πού έχεις πάει;
Η ομιλία των δέντρων δεν προδίδει τίποτα,
Αν μπορούσα στ’ αλήθεια ν’ ακούσω
Ίσως και ν’ άκουγα ο,τι έχουνε να πουν
Και να έβρισκα
Γιατί μιλάς όπως μιλούν τα δέντρα.
Δεν μπορώ ν’ ακούσω.
Πού έχεις πάει;
Brendal Kennelly «Η ομιλία των δέντρων»
Αμαλία Τσακίρη
Διαβάζω μέσα στο νερό
το άλφα το βήτα και το ρω
Τα δυο γυμνά σου πόδια
τους κήπους με τα ρόδια
Οδυσσέας Ελύτης «Τα ρω του έρωτα»
Αμαλία Τσακίρη
Είναι ένα πρόσωπο φωτεινό, σιωπηλό, καταμόναχο
σαν ολόκληρη μοναξιά, σαν ολόκληρη νίκη
πάνω στη μοναξιά. Αυτό το πρόσωπο
σε κοιτάζει ανάμεσα από δυο στήλες ασάλευτο νερό.
Και δεν γνωρίζεις ποιο απ΄ τα δύο πείθει περισσότερο
Γιάννης Ρίτσος, «Ένα πρόσωπο»
Η Αμαλία Τσακίρη επιλέγει … Fransesca Woodman
Fransesca Woodman
«Είμαι στην εικόνα; Έρχομαι μέσα ή έξω από αυτή; Θα μπορούσα να είμαι ένα φάντασμα, ένα ζώο ή ένα νεκρό σώμα, όχι μόνο αυτό το κορίτσι που στέκεται στη γωνία».
«Am I in the picture? Am I getting in or out of it? I could be a ghost, an animal or a dead body, not just this girl standing on the corner» Francesca Woodman
Η Francesca Woodman αυτοφωτογραφίζεται εγκλωβισμένη σε γυάλινες προθήκες, ντουλάπια ή άλλα έπιπλα δημιουργώντας μια κλειστοφοβική αίσθηση και προσπαθώντας να οπτικοποιήσει την αέναη κατάσταση άγχους που βίωνε, ζώντας καθημερινά με την ιδέα του θανάτου σφηνωμένη συνεχώς στο μυαλό της. Σκοτεινή, αινιγματική, προκλητική, ρομαντική, θολή, ιδιόρρυθμη, η Woodman συνθέτει εικόνες που παρουσιάζουν μία παράσταση στην οποία παίζει με τον εαυτό της, τον κρύβει, τον παραμορφώνει, τον αναπλάθει, τον «καμουφλάρει», τον «συρρικνώνει»…
Info
Η Αμαλία Τσακίρη γεννήθηκε και κατοικεί στη Λαμία. Απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα και είναι απόφοιτος του τμήματος graphic design του Akto –Art & Design College. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και 2D animation στα καλλιτεχνικά εργαστήρια του Δήμου Λαμίας.
Το 2013 ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία παρακολουθώντας τα μαθήματα της Φωτογραφική Ομάδα Λαμίας, της οποίας έκτοτε είναι ενεργό μέλος και από το 2017 μέλος του Δ.Σ.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια καλλιτεχνικής φωτογραφίας με τον Πλάτωνα Ριβέλλη (2017,2018) και τον Λουκά Βασιλικό (2018).
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις με τη Φωτογραφική Ομάδα Λαμίας , τη Φωτογραφική Λέσχη Βόλου («Δημήτρης Λέτσιος» 2016 -2018) και το Photometria International Photography Festival (2019). Μέρος της δουλειάς της έχει παρουσιαστεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα «Kiosk of Democracy».
Είναι μέλος της φωτογραφικής κολεκτίβας BULB.
https://www.instagram.com/amalia.tsakiri/?hl=el
