Επτά φωτογράφοι μοιράζονται τις μουσικές που ακούν στην καραντίνα
Σε όλο τον κόσμο αυτόν τον καιρό οι άνθρωποι βιώνουμε μια ιδιαίτερη, δύσκολη πραγματικότητα. Κλεισμένοι στα σπίτια μας, μακριά από αγαπημένα πρόσωπα, αναζητούμε τρόπους να αντεπεξέλθουμε σωματικά και ψυχικά στην πρωτόγνωρη, για την κοινωνία μας, συνθήκη. Ακόμη μία φορά η μουσική αποδεικνύεται πολύτιμη παρέα, καταφύγιο, έκφραση κι έμπνευση. H φωτογραφική κοινότητα Αperture* πρότεινε σε επτά σύγχρονους φωτογράφους να μοιραστούν τις μουσικές και τα τραγούδια που τους κρατούν συντροφιά στην καραντίνα, δίνοντας σε εκείνους την ευκαιρία να αποκαλύψουν μια επιπλέον πτυχή της προσωπικότητάς τους και σε εμάς να μάθουμε όχι μόνο τι βλέπουν, αλλά και τι ακούν!
H Nan Goldin αφηγείται πως το 1986 βρισκόταν στο Παλέρμο της Ιταλίας τη μέρα που γιόρταζε η πολιούχος της πόλης Αγία Ροζαλία. Σύμφωνα με την παράδοση η Αγία τους έσωσε από την πανούκλα: τα οστά της είχαν βρεθεί σε μια σπηλιά και όταν τα μετέφεραν στην πόλη η πανδημία υποχώρησε και οι άρρωστοι θεραπεύτηκαν. «Αυτόν τον καιρό, οι κάτοικοι του Παλέρμο παρακαλούν την Αγία Ροζαλία να προστατέψει την πόλη τους από τον Covid-19. Μαζί τους κι εγώ. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο κόσμος μας έμοιαζε όπως στη φωτογραφία μου. Ελπίζω σύντομα να μπορούμε να ξαναγγίξουμε ο ένας τον άλλον! Θα πρότεινα αντί για «κοινωνική αποστασιοποίηση» (social distancing) να την αποκαλούμε «σωματική αποστασιοποίηση» (physical distancing). Έχουν σημασία οι λέξεις! Όταν ξεκίνησε η καραντίνα, μια συντάκτρια, η Τhora, ήρθε να μου πάρει συνέντευξη και δεν έφυγε ποτέ! Συγκέντρωσα τα τραγούδια που ακούγαμε παρέα φτιάχνοντας πίτες και παίζοντας σκάκι».
Nan Goldin, Crowd at Saint Rosalia Feast, Paternò, 1986 | Courtesy the artist and Marian Goodman Gallery, New York, London, and Paris
«Η πανδημία μας έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε την αξία της επικοινωνίας στην πιο απλή της μορφή. Οι Rolling Stones ακούστηκαν πολύ πιο κοντά στις «ρίζες» τους όταν αναγκάστηκαν να παίξουν μέσα από τα σπίτια τους.» Σημειώνει ο Alec Soth αναφερόμενος στην πρόσφατη εμφάνιση του συγκροτήματος στη διαδικτυακή, μουσική, φιλανθρωπική εκδήλωση “One World: Together At Home”. Για τις δικές του μουσικές προτάσεις, γυρίζει πίσω στο χρόνο και ανατρέχει στις μουσικές που άκουγε τις περιόδους δημιουργίας των projects του. «Η λίστα μου ξεκινάει με Prince, με τον οποίο ήμασταν γείτονες στην εφηβεία μου και κλείνει με τον τωρινό μου συνεργάτη Dave King (σ.σ. ντράμερ, συνθέτης και ιδρυτικό μέλος των Jazz μουσικών σχημάτων Bad Plus και Happy Αpple). Ενδιάμεσα ακούγονται καλλιτέχνες που με ενέπνευσαν κατά καιρούς: οι Low και η Lucinda Williams στο project “Sleeping by the Mississippi” (2004), οι Antony and the Johnsons και ο Leonard Cohen στο “NIAGARA” (2006) , οι The Langley Schools Music Project και ο Daniel Johnston στο “Broken Manual” (2010), ο Sufjan Stevens στο “Songbook” (2015), και ο Max Richter με την Tilda Swinton στο “I Know How Furiously Your Heart Is Beating” (2019) όπου η Swinton διαβάζει τη φράση του Franz Kafka: “Everyone carries a room about inside them”.» (σ.σ. «Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μέσα του ένα δωμάτιο»)».
Alec Soth, Park Hyatt Hotel, Tokyo, 2015 | Courtesy the artist
Ο Jamel Shabazz εξηγεί γιατί η μουσική πάντα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργική του διαδικασία. «Ήταν τροφή για την ψυχή μου και άνοιγμα σε έναν ευρύτερο κόσμο. Προσωπικά με έλκουν μουσικές και καλλιτέχνες που αναφέρονται σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Τέτοιου είδους ακούσματα είναι ακόμη πιο αναγκαία σήμερα, δεδομένης της κατάστασης στον κόσμο. Με μεγάλη χαρά μοιράζομαι -μέσα από την καρδιά και την ψυχή μου- αυτά τα δέκα τραγούδια».
Jamel Shabazz, The Basement, Hempstead NY, 2010 | Courtesy the artist
Η Justine Kurland θυμάται τα τραγούδια που άκουγε συνέχεια στο δρόμο, όταν -για δύο δεκαετίες- διέσχιζε τις Η.Π.Α με το αυτοκίνητο. «Για μένα, η μουσική λειτουργεί αφηγηματικά. Κάθε τραγούδι εκφράζει το αίσθημα της απώλειας που ένιωθα εγκαταλείποντας έναν τόπο αλλά ταυτόχρονα και την αισιοδοξία για το τι ανοίγεται μπροστά μου. Ο περιορισμός μέσα σε ένα αυτοκίνητο ελευθερώνει τη φαντασία! Το πιο παράξενο τραγούδι της λίστας -που αξίζει όμως την ακρόαση- είναι αυτό του Scott Walker ο οποίος βασικά τραγουδάει μια περίληψη της ταινίας «Η 7η σφραγίδα» του Ingmar Bergman».
Justine Kurland, Shipwrecked, 2000 | Courtesy the artist
Ο Αwol Erizku δηλώνει για τη λίστα του πως πρόκειται για «σχολαστικές επιλογές δημοφιλών ακουσμάτων».
Awol Erizku, Untitled (A Bowl of Soul), 2018 | Courtesy the artist
Ο Pieter Hugo προτείνει μουσικές για γενική καθαριότητα στο σπίτι! «Βάλτε ηλεκτρική σκούπα. (Καθαρίστε) κάτω από το νιπτήρα, πίσω από τη λεκάνη. Τρίψτε! Τρίψτε δυνατά! Επαναλάβετε!»
Pieter Hugo, Yu Yuechao, Beijing, 2015–16 | Courtesy the artist
Η Elle Pérez σημειώνει πως η λίστα της θυμίζει ερωτική ιστορία αλλά και χορευτικό πάρτι. «Για μένα η καραντίνα είναι μια γλυκόπικρη εμπειρία αφού με κρατά σε απόσταση από την οικογένεια και τους φίλους μου. Ωστόσο μου δίνει την ευκαιρία να περνώ σπάνιο, πολύτιμο χρόνο με τον άνθρωπο που αγαπώ. Αυτά είναι κάποια από τα τραγούδια που με βοηθούν να τα βγάζω πέρα αυτές τις δύσκολες μέρες.»
Elle Pérez, Tomashi and Ally, 2019 | Courtesy the artist
* Το Aperture είναι μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση, μια πολυμορφική πλατφόρμα, που συνδέει τη διεθνή φωτογραφική κοινότητα φέρνοντας σε επαφή τις εμπνευσμένες δουλειές φωτογράφων, τις ιδέες τους αλλά και τους ίδιους μεταξύ τους. Δημιουργήθηκε το 1952 από φωτογράφους και συντάκτες με σκοπό να αποτελέσει «έναν κοινό τόπο που προάγει την εξέλιξη της φωτογραφίας».
