Athens Photo Festival 2020 | Συμμετοχές Ελλήνων Καλλιτεχνών
Το κεντρικό πρόγραμμα των εκθέσεων του Athens Photo Festival 2020 θα πραγματοποιηθεί από τις 17 Σεπτεμβρίου έως και τις 15 Νοεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 με τις συμμετοχές και των Ελλήνων καλλιτεχνών Αλέξη Βασιλικού, Μανώλη Δασκαλάκη Λεμού, Πέτρου Ευσταθιάδη, Αιμιλίας Μπαλάσκα, Ιωάννας Σακελλαράκη, Άγγελου Τζωρτζίνη, Μαρίλιας Φωτοπούλου και των συμμετεχόντων στο έργο Μουσείο Αθλητικής Δυστοπίας, Μαριλένας Αλιγιζάκη, Βασίλη Βλασταρά, Πάσκουα Βοργιά, Γιάννη Θεοδωρόπουλου, Κώστα Καψιάνη, Νίκου Παπαδημητρίου, Πάνου Σκλαβενίτη και Παύλου Φυσάκη.
Αλέξης Βασιλικός (GR)
Space Mottos
Alexis Vasilikos
Τα “Space Mottos”είναι μια σειρά ψηφιακών κολάζ που αποτελούνται από δύο στοιχεία, εικόνες του διαστήματος από το διαδικτυακό αρχείο της NASA και εθνικά μότο από την σελίδα εθνικών μότο της Wikipedia. Ο Jidhu Krishnamurti δήλωσε ότι «ο εθνικισμός είναι η αποθέωση της φυλετικής συνείδησης». Η φυλετική συνείδηση είναι ένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του είδους μας. Όπου ζουν οι άνθρωποι, η αίσθηση της φυλής εκδηλώνεται και αναπτύσσεται. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους ανθρώπους χωρίς την αίσθηση ότι ανήκουν σε κάποια φυλή. Aν και η φυλετική συνείδηση είναι απαραίτητη για τον καθορισμό μιας συλλογικής ταυτότητας τι λέει πραγματικά για εμάς, ως είδος; Πώς λειτουργεί η περιορισμένη ταυτότητα μας ως μέλη μιας συγκεκριμένης ομάδας όταν την βλέπουμε από την προοπτική του άπειρου; Και πώς μοιάζει ο πολιτισμός μας από την οπτική της διαστημικής συνείδησης;
Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός (GR)
We Used To Care (Cosmic Dust)
Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός
Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με UHD σκάνερ. Από το 2008 ο Λεμός συλλέγει θραύσματα από μάρμαρα που βρίσκει στην πλατεία Συντάγματος και στη γύρω περιοχή μετά από διαδηλώσεις. Το 2011 η συλλογή του μεγάλωσε σημαντικά. Τα μάρμαρα προέρχονται από πεζοδρόμια, σκάλες, τοίχους και προσόψεις κτιρίων. Ομάδες αντιεξουσιαστών αφού τα σπάσουν βίαια χρησιμοποιώντας σφυριά, τα πετάνε στην αστυνομία και τελικά θρυμματίζονται σε μικρότερα κομμάτια καθώς χτυπούν την άσφαλτο. Μετά τις έντονες συγκρούσεις που ακολούθησαν τις διαδηλώσεις του 2011, η ένταση άρχισε να εξασθενεί δίνοντας τη θέση της σε ένα αίσθημα μουδιάσματος και κατάθλιψης. Έτσι το μάρμαρο -το οποίο εξακολουθεί να φέρει ισχυρούς συμβολικούς συσχετισμούς με το ιστορικό παρελθόν της Αθήνας- μετατρέπεται μέσα από αυτήν την παράξενη συλλογή σε ένα μετα-ρομαντικό κατάλοιπο ενός τολμηρού παρελθόντος ή μιας νεανικής εποχής πριν από την κρίση.
Πέτρος Ευσταθιάδης (GR)
Escape Pods
Πέτρος Ευσταθιάδης
Μια δεκαετία μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και μια γενική αισιοδοξία για μια νέα εποχή υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή ο Ευσταθιάδης φαίνεται ανήσυχος και προετοιμάζεται για την επόμενη καταστροφή. Λίγους μήνες πριν από την κρίση COVID-19 ξεκινά να κατασκευάζει τα γλυπτά για τα πρώτα 6 Escape Pods. Αυτά τα νέα φωτογραφικά έργα -προφητικά όπως είναι- οραματίζονται τη ζωή αμέσως μετά από μια κατακλυσμική τραγωδία. Στον πάτο ενός ξεραμένου ποταμού της Πελοπονήσσου μιλάν για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους και μας προειδοποιούν για μια νέα απειλή. Σε ένα περιβάλλον που θυμίζει βραχώδες σκηνικό από πλανήτη Χολιγουντιανής ταινίας επιστημονικής φαντασίας, τα Pods του Ευσταθιάδη είναι φτιαγμένα από υλικά που βρέθηκαν στις όχθες, συναρμολογημένα στο στούντιο και in situ. Στο φουτουριστικό θρίλερ της φαντασίας του όταν ο συναγερμός σημάνει τα σωτήρια σκάφη θα είναι έτοιμα.
Αιμιλία Μπαλάσκα (GR)
Dotter
Αιμιλία Μπαλάσκα
Με ποιά εικόνα ανακαλείς την έννοια του σπιτιού, όταν έχεις βιώσει τον θανάτο της μητέρας σου σε μικρή ηλικία, την απουσία του πατέρα και την σεξουαλική παρενόχληση από συγγενή? Τελικά η ιδέα του σπιτιού ήταν στα οικογενειακά μου άλμπουμ. Στην αρχή υπάρχει οργή. Οργή απέναντι στη μητέρα σου, η οποία πέθανε και σε άφησε. Ανακατασκευάζω οικογενειακές φωτογραφίες και σβήνω τα πρόσωπα, τα καίω, περνάω βελόνες, βλάπτω το πρόσωπό μου, τους συγγενείς, όλους όσους έχουν πληγωθεί, έχουν παραμείνει σιωπηλοί ή με έχουν πληγώσει. Αυτή είναι η ιστορία μου, αλλά αν αλλάξετε την κλίμακα του πόνου, του περιορισμού, της ενοχής, αφορά πολλές οικογένειες. Τα κρυμμένα πρόσωπα έχουν ονόματα, έχουν ιστορίες. Ιστορίες που εκτείθονται και διεγείρουν συζητήσεις. Τα έργα ταλαντεύονται μεταξύ μεταφοράς και της πραγματικότητας, αλλά στο τέλος με κάνουν να προχωρώ.
Ιωάννα Σακελλαράκη (GR)
The Truth is in the Soil
Μετά το θάνατο του πατέρα μου, πριν από τέσσερα χρόνια, ο οποίος ξύπνησε μνήμες για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο θάνατος στην Ελλάδα, επέστρεψα στην πατρίδα μου και ξεκίνησα τη διερεύνηση παραδοσιακών ταφικών τελετουργιών. Προσβλέποντας στην περαιτέρω κατανόηση των ριζών μου, εστίασα στο συλλογικό πένθος και στους τελετουργικούς θρήνους των τελευταίων κοινοτήτων επαγγελματιών μοιρολογιστρών στη χερσόνησο της Μάνης. Το πένθος απαιτεί ένα ταξίδι μεταξύ μνήμης και απώλειας. Ενδιαφερόμενη για το πώς μια εικόνα μπορεί να επιβεβαιώσει μνήμες μέσα από την εξαφάνιση του αντικειμένου της, θέλησα να διερευνήσω την έννοια του θανάτου, αναζητώντας ίχνη πένθους και θλίψης στην ελληνική πολιτισμική κληρονομιά. Για εμένα, αυτές οι εικόνες λειτουργούν ως οχήματα πένθους για τα χαμένα ιδεώδη της ζωτικότητας, της ευημερίας και του ανήκειν, δημιουργώντας ένα τοπίο όπου ο θάνατος γίνεται βίωμα.
Άγγελος Τζωρτζίνης (GR)
Ικανότητα προσαρμογής
Άγγελος Τζωρτζίνης
Εργάζομαι πάνω σε θέματα μετανάστευσης τα τελευταία 8 χρόνια. Αυτό το έργο διερευνά την ανθρώπινη και την κοινωνική προσαρμοστικότητα. Ο όρος προσαρμοστικότητα χρησιμοποιείται, γενικά, για να περιγράψει την ικανότητα επιστροφής σε μια αρχική κατάσταση και αναφέρεται συγκεκριμένα στην ικανότητα των ανθρώπων να προσαρμόζονται στις αλλαγές. Είναι σαφές ότι, όπως και με πολλούς άλλους σχετικούς όρους στην τρέχουσα βιβλιογραφία, η προσαρμοστικότητα αναφέρεται όχι μόνο στην ικανότητα διατήρησης ή επιστροφής σε προηγούμενη κατάσταση, αλλά και στην προσαρμογή και στην εκμάθηση του να ζει κάποιος με αβεβαιότητες. Πιστεύεται όλο και περισσότερο ότι η προσαρμοστικότητα μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης χρησιμοποιώντας τους δικούς τους πόρους και τη δική τους εμπειρία. Αυτό το έργο, αποτελεί μέρος μιας μακροπρόθεσμης εργασίας μου σχετικά με τη μετανάστευση. Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί στα νησιά της Σάμου και της Λέσβου έξω από τα στρατόπεδα προσφύγων.
Μαρίλια Φωτοπούλου (GR)
Iconostasis
Μουσείο Αθλητικής Δυστοπίας
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Αργιανάς
φωτό: Μαριλένα Αλιγιζάκη
Το Μουσείο Αθλητικής Δυστοπίας εξετάζει μια σειρά από φλέγοντα ζητήματα που συνδέονται με το αθλητικό φαινόμενο στη σύγχρονη βιοπολιτική συνθήκη.
Σε αντιδιαστολή με τα παραδοσιακά αθλητικά μουσεία τα οποία μπορούν να ιδωθούν ως τοπολογίες της αποθέωσης και του θριάμβου, το Μουσείο Αθλητικής Δυστοπίας, ένα μη κανονικό μουσείο μέσα στο Μουσείο Μπενάκη, αλλά και μια ετεροτοπία, προσκαλεί τον επισκέπτη να στοχαστεί πάνω σε αβεβαιότητες και «ρήγματα» γύρω από το αθλητικό, και επομένως και κοινωνικοπολιτικό, πεδίο.
Εντέλει, το Μουσείο Αθλητικής Δυστοπίας διερευνά εκφάνσεις ενός δυστοπικού μετα-αθλητικού κόσμου, που μοιάζει να έχει ήδη έρθει.
Κεντρικό πρόγραμμα εκθέσεων
Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138
17 Σεπτεμβρίου έως και τις 15 Νοεμβρίου
Ώρες λειτουργίας:
Πε & Κυ 12.00-18.00
Πα & Σα 12.00-22.00
