Workers of Negative | έκθεση φωτογραφίας από την ομάδα Bleach Kollektiv
Η Bleach Kollektiv μας προσφέρει τα εκθέματα της πρώτης ετήσιας ομαδικής έκθεσης ασπρόμαυρης αναλογικής φωτογραφίας των μελών της, πουπραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε (Ιούνιος 2024).
Τα έργα που παρουσιάζονται έχουν δημιουργηθεί με αναλογικό τρόπο κατά τη διάρκεια των τρίμηνων σεμιναρίων που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο της Bleach Kollektiv. Έχουν χρησιμοποιηθεί ασπρόμαυρα φιλμ που εμφανίστηκαν «στο χέρι» και στη συνέχεια εκτυπώθηκαν στο σκοτεινό θάλαμο με τη μέθοδο της αργυροτυπίας (silver gelatin prints).
Οι συμμετέχουσες/όντες διδάχθηκαν τις βασικές αρχές λήψης, εισαγωγή στο σκοτεινό θάλαμο, την εμφάνιση και την εκτύπωση ασπρόμαυρου αρνητικού παράλληλα με αναφορές στην ιστορία της φωτογραφίας και του κοινωνικού-πολιτικού πλαισίου που τη διαμόρφωσε ως τέχνη.
Τα έργα που παρουσιάζονται έχουν δημιουργηθεί με αναλογικό τρόπο κατά τη διάρκεια των τρίμηνων σεμιναρίων που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο της Bleach Kollektiv. Έχουν χρησιμοποιηθεί ασπρόμαυρα φιλμ που εμφανίστηκαν «στο χέρι» και στη συνέχεια εκτυπώθηκαν στο σκοτεινό θάλαμο με τη μέθοδο της αργυροτυπίας (silver gelatin prints).
Οι συμμετέχουσες/όντες διδάχθηκαν τις βασικές αρχές λήψης, εισαγωγή στο σκοτεινό θάλαμο, την εμφάνιση και την εκτύπωση ασπρόμαυρου αρνητικού παράλληλα με αναφορές στην ιστορία της φωτογραφίας και του κοινωνικού-πολιτικού πλαισίου που τη διαμόρφωσε ως τέχνη.
*Όλες οι εκτυπώσεις έγιναν στο πλήρως εξοπλισμένο σκοτεινό θάλαμο της Bleach Kollektiv.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
WORKERS OF NEGATIVE
Η σύγχρονη φωτογραφία διέπεται από μια ηχηρή παραδοξότητα. Όσο ευκολότερο είναι σήμερα να τραβήξει κάποια/ος φωτογραφίες , άλλο τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει πως λειτουργεί η διαδικασία που θα κάνει τη φωτογραφία «ορατή», εκτυπωμένη σε ένα πραγματικό υλικό, το φωτογραφικό χαρτί.
Σε ένα σύγχρονο κόσμο που κυριαρχείται από φωτογραφικές εικόνες, αυτή η παραδοξότητα λειτουργεί ομογενοποιητικά για την οπτική μας κουλτούρα. Ένας μικρός αριθμός κατασκευαστών παράγει σχεδόν το σύνολο των μέσων που έχει στη διάθεσή του ο σημερινός φωτογράφος, ενώ ταυτόχρονα ο ψηφιακός μας κόσμος παράγει με φρενήρη ρυθμό εικόνες προς κατανάλωση. Ακόμη και στην αναλογική φωτογραφία πολλές λειτουργίες έχουν γίνει βιομηχανικά αυτοματοποιημένες.
Η προσέγγιση στην συγκεκριμένη έκθεση έχει να κάνει ακριβώς με αυτήν την υπέρβαση του παράδοξου της σύγχρονης φωτογραφίας. Αντιμετωπίζουμε την φωτογραφική εικόνα τόσο ως «χειροτεχνία» όσο και ως «καλλιτεχνική έκφραση», για να θυμηθούμε και τις βασικές αρχές του Bauhaus. Από την εποχή του μοντερνισμού, τα έργα τέχνης, εικόνες, πίνακες, γλυπτά, αφίσες έχουν γίνει πλέον «κείμενα» (texts). Μέσα από το συγκείμενό τους (context) παίρνουν άλλους δρόμους, δισυπόστατες ερμηνείες, διφορούμενες διαστάσεις και ποικίλες εξηγήσεις.
Για να πετύχουμε τη χειροτεχνική διάσταση του έργου. Ηθελημένα έχουμε αφήσει έξω το χρώμα, θέλοντας να δείξουμε τη «ραχοκοκαλιά» του κόσμου και όχι την ρεαλιστική αναπαράστασή του. Για να δούμε κάτω από το πρώτο επίπεδο που αντιλαμβάνεται το «γυμνό» ανθρώπινο μάτι. Για να επικεντρωθούμε στις γραμμές, στα σχήματα, στις υφές, στις σκιές και τις αντανακλάσεις αναζητώντας αρμονία και ερμηνεία. Για να αποκαλυφθούν μαζί με τις δομές και τις συνθέσεις και τα συναισθήματα.
Όπως έγραψε ο εικαστικός καλλιτέχνης M.S.Esher «Δεν γνωρίζουμε το χώρο, δεν το βλέπουμε, δεν τον ακούμε, δεν το νιώθουμε. Στεκόμαστε μέσα σε αυτόν, είμαστε μέρος αυτού, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν».
Σε ένα σύγχρονο κόσμο που κυριαρχείται από φωτογραφικές εικόνες, αυτή η παραδοξότητα λειτουργεί ομογενοποιητικά για την οπτική μας κουλτούρα. Ένας μικρός αριθμός κατασκευαστών παράγει σχεδόν το σύνολο των μέσων που έχει στη διάθεσή του ο σημερινός φωτογράφος, ενώ ταυτόχρονα ο ψηφιακός μας κόσμος παράγει με φρενήρη ρυθμό εικόνες προς κατανάλωση. Ακόμη και στην αναλογική φωτογραφία πολλές λειτουργίες έχουν γίνει βιομηχανικά αυτοματοποιημένες.
Η προσέγγιση στην συγκεκριμένη έκθεση έχει να κάνει ακριβώς με αυτήν την υπέρβαση του παράδοξου της σύγχρονης φωτογραφίας. Αντιμετωπίζουμε την φωτογραφική εικόνα τόσο ως «χειροτεχνία» όσο και ως «καλλιτεχνική έκφραση», για να θυμηθούμε και τις βασικές αρχές του Bauhaus. Από την εποχή του μοντερνισμού, τα έργα τέχνης, εικόνες, πίνακες, γλυπτά, αφίσες έχουν γίνει πλέον «κείμενα» (texts). Μέσα από το συγκείμενό τους (context) παίρνουν άλλους δρόμους, δισυπόστατες ερμηνείες, διφορούμενες διαστάσεις και ποικίλες εξηγήσεις.
Για να πετύχουμε τη χειροτεχνική διάσταση του έργου. Ηθελημένα έχουμε αφήσει έξω το χρώμα, θέλοντας να δείξουμε τη «ραχοκοκαλιά» του κόσμου και όχι την ρεαλιστική αναπαράστασή του. Για να δούμε κάτω από το πρώτο επίπεδο που αντιλαμβάνεται το «γυμνό» ανθρώπινο μάτι. Για να επικεντρωθούμε στις γραμμές, στα σχήματα, στις υφές, στις σκιές και τις αντανακλάσεις αναζητώντας αρμονία και ερμηνεία. Για να αποκαλυφθούν μαζί με τις δομές και τις συνθέσεις και τα συναισθήματα.
Όπως έγραψε ο εικαστικός καλλιτέχνης M.S.Esher «Δεν γνωρίζουμε το χώρο, δεν το βλέπουμε, δεν τον ακούμε, δεν το νιώθουμε. Στεκόμαστε μέσα σε αυτόν, είμαστε μέρος αυτού, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν».
Επιμέλεια και οργάνωση: @BleachKollektiv
Οπτική Επικοινωνία: @Christos Vassilakis @Mb-design
Συμμετείχαν αλφαβητικά:
Ναταλία Αναστασίου
Ρωξάνη Αμιναλραγιά-Γιαμινί
Γιώργος Αξιώτης
Νίκος Αναστασέλος
Άρτεμις Γιαννοπούλου
Ράνια Καλύβη
Γιάννης Καπερνάρος
Βίκτωρας Κρέτσης
Μαρία Λαγγουβάρδου
Άγγελος Τασούλας
Ηλίας Τσιτσής
Φωτεινή Τσιγκέλη
Νεφέλη Υδραίου
Κλαίρη Φούντα
Γιάννης Χατζηγεωργίου
Βάσω Χατζηγιαννάκη
Bleach Kollektiv | Workers of Negative
Άγγελος Τασούλας
Άγγελος Τασούλας
Άρτεμις Γιαννοπούλου
Βάσω Χατζηγιαννάκη
Βάσω Χατζηγιαννάκη
Βάσω Χατζηγιαννάκη
Βίκτωρας Κρέτσης
Γιάννης Καπερνάρος
Γιάννης Καπερνάρος
Γιάννης Χατζηγεωργίου
Γιώργος Αξιώτης
Ηλίας Τσιτσής
Ηλίας Τσιτσής
Νεφέλη Υδραίου
Νεφέλη Υδραίου
Νίκος Αναστασέλος
Ράνια Καλύβη
Ράνια Καλύβη
Ρωξάνη Αμιναλραγιά-Γιαμινί
Φωτεινή Τσιγκέλη
Φωτεινή Τσιγκέλη
Φωτεινή Τσιγκέλη
