Σώμα του Καλοκαιριού (Ιούνιος Ι)
Επιμέλεια: ζωή μπέλα
photo: Παναγιώτης Λαστινέλλης
Στο τέλος θα καταλάβουν
ότι η ελευθερία και τόσο πολύ επίγειο ψωμί, ώστε καθένας να χορταίνει, συγχρόνως δε μπορούν να νοηθούν, γιατί δε θα μπορέσουν ποτέ, ποτέ, να το μοιράσουν.
Θα καταλάβουν, ακόμη, ότι δεν μπορούν να είναι ποτέ ελεύθεροι, γιατί είναι αδύνατοι, γεμάτοι ελαττώματα, τιποτένιοι, ταραχοποιοί.
Τους υποσχέθηκες ουράνιο ψωμί, αλλά Σε ξαναρωτώ :
“Μπορεί αυτό το ψωμί, στα μάτια αυτού του αδύνατου, αιώνια ελαττωματικού και αιώνια αχάριστου γένους να συγκριθεί με το επίγειο ;
Και αν εν ονόματι του ουρανίου ψωμιού θα Σε ακολουθήσουν χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες, τι θα γίνη με τα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια τις υπάρξεις, που δεν έχουν την δύναμι να καταφρονήσουν το επίγειο ψωμί χάριν του επουρανίου ;
Ή σου είναι μόνον αγαπητοί οι δεκάδες χιλιάδων των ισχυρών και μεγάλων και πρέπει τα υπόλοιπα εκατομμύρια, που είναι αναρίθμητα σαν την άμμο της θάλασσας και αδύνατα, αλλά που Σε αγαπούν, να χρησιμεύσουν μόνον ως υλικό στους μεγάλους και ισχυρούς;”
Όχι, σε μας είναι και οι αδύνατοι αγαπητοί.
Είναι ελαττωματικοί και ταραχοποιοί, μα στο τέλος θα γίνουν ακριβώς αυτοί οι πλέον υπάκουοι.
Θα μας θαυμάζουν και θα μας θεωρούν για Θεούς…
Εμείς όμως θα κάνουμε ότι υπακούμε σε Σε και ότι εξουσιάζουμε εν ονόματί Σου.
Θα τους εξαπατήσουμε πάλι, γιατί δε θα Σε ξαναφήσουμε πλέον ναρθής σε μας.
(Fyodor Dostoevsky, “Ο Μέγας Ιεροεξεταστής”
Μετάφραση, Α. Μπασιλάρη)
