Yousuf Karsh 1908-2002

Θεόδωρος Στίγκας 18 Οκτ 2020 Μεγάλοι Φωτογράφοι

Υπάρχει μια σύντομη στιγμή που όλα αυτά που υπάρχουν στο μυαλό και η ψυχή και το πνεύμα ενός ανθρώπου μπορούν να αντανακλώνται μέσα από τα μάτια, τα χέρια του, τη στάση του. Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να καταγράψετε. Αυτή είναι η αόριστη «στιγμή της αλήθειας».

Yousuf Karsh

Yousuf Karsh – Clark Gable

Μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής και της τέχνης θεωρούσαν μεγάλη τιμή να φωτογραφηθούν από τον Karsh. Ο ίδιος έλεγε ότι η αποστολή του ήταν να φωτογραφίσει την καρδιά, το μυαλό και το πνεύμα των μεγάλων προσωπικοτήτων, είτε ήταν διάσημοι είτε όχι. Επίσης ήταν από τους πρώτους φωτογράφους που χειρίστηκε επιδέξια τον φωτισμό του studio. Μάλιστα συνήθιζε να φωτίζει ξεχωριστά τα χέρια του προσώπου που φωτογράφιζε.

Yousuf Karsh – Anna Magnani

Ο ίδιος γράφει: “Μέσα σε κάθε άνδρα και σε κάθε γυναίκα, κρύβεται ένα μυστικό· ως φωτογράφος οφείλω να το αποκαλύψω, εάν μπορώ. Η αποκάλυψη, αν συμβεί, θα συμβεί σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου με μια ασυνείδητη κίνηση, με μια στιγμιαία λάμψη του ματιού, με ένα πρόσκαιρο σήκωμα της μάσκας που όλοι οι άνθρωποι φορούν για να κρύβουν από τον κόσμο τον ενδόμυχο κόσμο τους. Σ’ αυτή την πολύ φευγαλέα ευκαιρία, ο φωτογράφος πρέπει να δράσει, γιατί αλλιώς έχει χάσει”.

Γεννημένος στις 23 Δεκεμβρίου 1908 στο Mardin της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Τουρκία), μεγάλωσε εν μέσω της αναταραχής της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτός και η οικογένειά του κατέφυγαν στη Συρία πριν μεταναστεύσουν στον Καναδά ως πρόσφυγες το 1923.

Yousuf Karsh – Andy Warhol

Ο Karsh αρχικά σχεδίαζε να γίνει γιατρός στη νέα του πατρίδα, αλλά αφού εργαζόταν για τον θείο του (φωτογράφος και αυτός) ανακάλυψε ότι είχε ενδιαφέρον και κλίση για τη φωτογραφία. Έδωσε μια από τις φωτογραφίες του ως δώρο σε έναν φίλο που τον έβαλε κρυφά σε διαγωνισμό. Κέρδισε το πρώτο βραβείο.

Αναγνωρίζοντας το ταλέντο του, ο θείος του έστειλε τον Karsh ως μαθητευόμενο με τον φωτογράφο της Βοστώνης John H. Garo, του οποίου η πελατεία περιλάμβανε διάσημους μουσικούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Εκεί ο Karsh αποφάσισε να φωτογραφίσει «εκείνους τους άντρες και τις γυναίκες που αφήνουν το στίγμα τους στον κόσμο».

Yousuf Karsh – Ingrid Bergman

Κοντά στον John H. Garo στη Βοστώνη βρέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Ανοίγοντας ύστερα το πρώτο του στούντιο στην Οτάβα το 1932, ένας από τους πρώτους προστάτες του Karsh ήταν ο πρωθυπουργός του Καναδά Mackenzie King. Ο King βοήθησε τον νεαρό καλλιτέχνη να κάνει ραντεβού για να φωτογραφίσει ξένους αξιωματούχους που επισκέπτονται τη χώρα.

Ωστόσο, μόλις το 1941 ο Karsh πήρε μια φωτογραφία που θα άλλαζε τη ζωή του. Ο Karsh φωτογράφησε τον Winston Churchill. Η εικόνα έγινε σύμβολο του πνεύματος της Βρετανίας και ένα από τα πιο διάσημα φωτογραφικά πορτρέτα στον κόσμο. Ο Karsh άρχισε να φωτογραφίζει τους Άλμπερτ Αϊνστάιν, τον Πάπα Ιώαννη ΧΧΙΙΙ, τη Βασίλισσα Ελισάβετ, τον Πάμπλο Πικάσο, την Έλεν Κέλερ, τον Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ, τον Τζόαν Μίρο, την Άννα Μανιάνι, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Τζώρτζια Ο’ Κηφ, τον Αιζενχαουερ και χιλιάδες ακόμη.

Yousuf Karsh – Winston Churchill

Ο Karsh αποσύρθηκε το 1992 και αργότερα μετακόμισε στη Βοστώνη, όπου πέθανε στις 13 Ιουλίου 2002 σε ηλικία 93 ετών.

Σήμερα, τα έργα του υπάρχουν στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης του Καναδά στην Οττάβα, του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης στη Νέα Υόρκη, και στη Royal Collection στο Λονδίνο, μεταξύ άλλων.

Ο Karsh υπήρξε συγγραφέας και θέμα πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των The Faces of Destiny, (1946) In Search of Greatness: Reflections of Yousuf Karsh (1962), Karsh Portfolio (1967), Karsh Portraits (1976) και Karsh: A Fifty- Αναδρομική χρονιά (1983).

Yousuf Karsh – Humphrey Bogart

Κοιτάξτε και σκεφτείτε πριν ανοίξετε το κλείστρο. Η καρδιά και το μυαλό είναι ο πραγματικός φακός της κάμερας.

Yousuf Karsh

Yousuf Karsh – Audrey Hepburn

Ο Yousuf Karsh για το πορτρέτο της Audrey Hepburn: «Όταν την φωτογράφισα στο Χόλιγουντ και σχολίασα την ποιότητα της περίπλοκης ευπάθειας της, μου είπε για τις οδυνηρές εμπειρίες της κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Χρόνια αργότερα, στο Κρεμλίνο, ο πρόεδρος Brezhnev συμφώνησε να καθίσει για μένα μόνο αν τον έκανα τόσο όμορφο όσο ο Audrey Hepburn.