Τάσος Σκλαβούνος: “Αυτό που μου λείπει είναι η ανταλλαγή καλλιτεχνικών απόψεων”
Τάσος Σκλαβούνος
Τάσο, είσαι φωτογράφος που έχει ζήσει και μεγαλώσει με την αναλογική μηχανή και το film. Και αυτό διδάσκεις στο εργαστήριο φωτογραφίας. Ζεις όμως στην ψηφιακή εποχή και νομίζω φωτογραφίζεις επαγγελματικά με ψηφιακές μηχανές. Αντίρροπες δυνάμεις. Πώς ισορροπείς αυτές τις τάσεις; Και το ρωτώ αυτό γιατί πολλοί ξαναγυρνούν στο film και στον σκοτεινό θάλαμο.
Τα πάντα είναι φως, σημασία δεν έχει το μέσο, σημασία έχει το να βλέπεις, να παρατηρείς, να στήνεις με τα ματια σου το κάδρο και να κλέβεις την στιγμή. Η ψηφιακή είναι ένα μέσο για την επιβίωση του σύγχρονου φωτογράφου και των σημερινών απαιτήσεων. Η κάθε αναλογική φωτογραφία για μένα είναι όπως η γέννηση ενός παιδιού, πρώτα συλλαμβάνεις την εικόνα, μετά μέσα σε ένα σκοτεινό θάλαμο αναπτύσσεις την εμφάνιση της μέσα από χημική διαδικασία και τέλος το δημιούργημα σου βγαίνει στο φως, εμφανίζεται. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει: αγωνία, πιθανότητα λάθους, υπομονή, πιθανότητα απογοήτευσης, χαρά, λύπη, ικανοποίηση, αποδοχή, κίνδυνο, αυτά για μένα είναι η αναλογική
Έλενα Γαλάνη / Ναταλία Κουκουτού – Ο σκοτεινός θάλαμος στο Calderone
Σκοτεινός θάλαμος. Στη σκέψη μου έρχονται παράλληλα και οι πρώτες τεχνικές εμφάνισης, επεξεργασίας και εκτύπωσης φωτογραφίας. Και νομίζω όλα αυτά διδάσκονται στο εργαστήριό σου. Μίλησε μου λίγο για την επεξεργασία σε μια φωτογραφία. Πόσο μπορεί να επηρεάσει ή και αλλοιώσει την αρχική λήψη και αν αυτό κατά τη γνώμη σου είναι αποδεκτό;
Προσπαθώ να διδάξω αρχικό κάδρο, χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς κροπαρίσματα, κάτι το οποίο πολλές φορές δεν είναι εφικτό. Μεγάλοι φωτογράφοι, όπως ο Erwitt κατέφυγαν σε κροπαρίσματα ή διορθώσεις, ώστε να αναδείξουν αυτό που είδαν, ένας από τους λόγους υποπτεύομαι, ότι ο φωτογράφος έτυχε να μην έχει τον κατάλληλο φακό την συγκεκριμένη στιγμή της αποτύπωσης, Στον θάλαμο δημιουργείς, στην ψηφιακή επεξεργασία αλλάζεις, προσθέτεις, αφαιρείς με εύκολο τρόπο, αλλά με κίνδυνο να παραμορφώσεις το αρχικό σου έργο. Δεν είμαι κατά αλλά δεν το στηρίζω κιόλας.
Τάσος Σκλαβούνος
Η τεχνική της φωτογραφίας διδάσκεται. Η τέχνη του να βλέπεις τελικά διδάσκεται;
Η τεχνική διδάσκεται, η τέχνη του να βλέπεις καλλιεργείται, έχει να κάνει με τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε. Επειδή ζούμε σε αγχωτικούς καιρούς, τα ερεθίσματα όλο και μειώνονται, ο λόγος γνωστός, από την στιγμή που γεννιόμαστε μπαίνουμε σε καλούπια, άλλα εάν πάρεις έναν άνθρωπο και του ξυπνήσεις κάτι μέσα του, του αλλάζεις τον κόσμο, ενεργοποιείς τους αισθητήρες καταγραφής και αποτύπωσης, τον κάνεις να παρατηρεί (κάτι που οι σύγχρονοι άνθρωποι το έχουν εν μέρει χάσει), θέλει δουλειά, επιμονή, υπομονή και αγάπη. Εδώ θα πω για έναν σπουδαστή μας, η σχέση του με την ζωγραφική ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, μέσα από την ανάλυση ζωγραφικών έργων (στο μάθημα Ιστορίας Κινημάτων Τέχνης, που διδάσκει η Μαίρη) κάτι του ξύπνησε το ενδιαφέρον και άρχισε, να διαβάζει, να ψάχνει, να βλέπει, να παρατηρεί και να δημιουργεί πραγματικά.
Igor Norbert Kamienski – Black box (Πολυχώρος Calderone)
Μίλησε μου λίγο για τον πολυχώρο Calderone. Τι στεγάζει;
Calderone σημαίνει καζάνι. Ένα πανάρχαιο σκεύος μέσα στο οποίο γίνονται ζυμώσεις. Ενώνονται υλικά με σκοπό να μεταμορφωθούν. Απαραίτητη προϋπόθεση για μια επιτυχημένη μεταμόρφωση: οι σωστές αναλογίες, ο πειραματισμός, η τεχνογνωσία, η καλή αισθητική, η φαντασία και το πάθος. Στο δικό μας calderone αυτά τα υλικά είναι στη διάθεσή όποιου θελήσει να τα αξιοποιήσει. Στεγάζει τρεις τέχνες, Θέατρο, Φωτογραφία, Κινηματογράφο.
Τάσος Σκλαβούνος
Πώς συνυπάρχουν αυτές οι μορφές τέχνης αν και συναφείς μεταξύ τους στον ίδιο χώρο;
Η τέχνη του θεάτρου πιστεύω περιλαμβάνει και την φωτογραφία αλλά και τον κινηματογράφο καθώς και άλλες μορφές τέχνης, εμείς στο Calderone δίνουμε την δυνατότητα στους σπουδαστές μας να επιλέξουν τις τέχνες με τις οποίες θέλουν να ασχοληθούν, συνδυάζοντας τμήματα. Πολλοί επιλέγουν να κάνουν και τις τρεις τέχνες, Ένα πολύ μεγάλο εφόδιο. Οι σπουδαστές συνεργάζονται μεταξύ τους σε project, οι εν δυνάμει φωτογράφοι, τραβάνε τις παραστάσεις, κάνουν κάμερα στο κινηματογράφο, οι εν δυνάμει ηθοποιοί ποζάρουν για τους σπουδαστές φωτογραφίας, παίζουν σε ταινίες των σπουδαστών κινηματογράφου, οι εν δυνάμει κινηματογραφιστές καταγράφουν δράσεις του χώρου, παραστάσεις κλπ.Όπως καταλαβαίνεις είμαστε μια ενεργή κοινότητα, η οποία δημιουργεί.
Τάσος Σκλαβούνος
Πώς προέκυψε η ιδέα του φεστιβάλ Calderone;
Από παλιά κάναμε δράσεις, εδώ όμως και 4 χρόνια αποφασίσαμε τις δράσεις αυτές να τις φέρουμε στον χώρο μας, έτσι δημιουργήσαμε αυτό το φεστιβάλ, μια 7ήμερη γιορτή των σπουδαστών, που έχει σκοπό να τους δώσει την δυνατότητα να δείξουν την δουλειά που έκαναν στην διάρκεια των σπουδών τους στον χώρο μας
Τάσος Σκλαβούνος
Τι θα δούμε σ’ αυτό τον χώρο;
Λοιπόν τι θα δούμε!!!
Δύο παραστάσεις από το θεατρικό εργαστήρι:
“Ανάθεση” του Δημήτρη Δημητριάδη με την ομάδα Begginers (24/25/29/06)
παίζουν: Θεοδώρα Βαλομάνδρα, Παύλος Τούλιος, Νικολέτα Χαραλαμποπούλου, Ίνα Στυλιανίδη, Bαγγέλης Μαραγκουδάκης, Έφη Σαλπιγγίδου, Κατερίνα Καραντάνη.
“Δούλε” του Ζαν Ζενέ, με την ομάδα advanced (26/27/30/06)
παίζουν: Έλενα Γαλάνη, Ναταλία Κουκουτού, Δήμητρα Τσαγκούρη, Αγγελική Χούμα.
Έκθεση φωτογραφίας, η οποια χωρίζεται σε 2 ενότητες, με ανοιχτό θέμα:
Ψηφιακό
εκθέτουν: Ειρήνη Χασαλεύρη, Υπαπαντή Παπαδογιάννη, Έλενα Γαλάνη, Σάκης Κοτσίρας, Κώστας Δούρος, Γιάννης Καραχάλιος, Ηλίας Τσάντος, Αλέξανδρος Καψαλίδης, Γιάννης Κωνστάντιος, Χρήστος Ελένης, Γιάννης Φραμπασχάλης, Ελένη Πατρινού, Χρυσάνθη Αγορή, Κατερίνα Χαμλατζή, Γιώργος Κονδύλης, Μαρίζα Γκομούζα, Νάντια Νικολοπούλου, Γιώργος Μαστροκόλιας, Βίκυ Χριστοπούλου, Μιχάλης Δημητρίου, Γιάννης Ζέρβας, Εύα Μηλιώρη, Νίκος Φουτρής, Βένια Μπάρλα, Χρυσάνθη Ανδριανοπούλου, Σοφία Παπαχρήστου, Γιώργος Σκέντζος, Βιβή Βλάχου, Τόνια Φάντη.
Αναλογικό
εκθέτουν: Ειρήνη Χασαλεύρη, Υπαπαντή Παπαδογιάννη, Έλενα Γαλάνη, Σάκης Κοτσίρας, Κώστας Δούρος, Χρυσάνθη Αγορή, Κατερίνα Χαμλατζή, Αγγελικη Σουγλέρη, Γιώργος Κοτσαρίνης, Ανδριάνα Μητράκου, Ερασμία Χουλιάρα
Έλενα Γαλάνη / Ναταλία Κουκουτού – Πλατώ (Πολυχώρος Calderon)e
Φέτος η έκθεση φωτογραφίας, έχει για πρώτη φορά και διαγωνιστικό χαρακτήρα. Θα βραβευτούν οι τρεις καλύτερες σειρές από την Fujifilm Hellas και την επιτροπή που δημιουργήθηκε για αυτό τον σκοπό και αποτελείται από:
• τον Βαγγέλη Ψαθά (Τμήμα Πωλήσεων της Fujifilm Hellas)
• τον Δρ. Μενέλαο Μελετζή (φωτογράφος, Mentor of Doctoral Thesis in the University of Arts-Faculty of Applies Arts (Belgrade – Serbia), σύμβουλος εκδόσεων της Nexus Publications)
• τον Βαγγέλη Καλαμπάκα (σκηνοθέτης, παραγωγός, διευθυντής φωτογραφίας, καθηγητής-σύμβουλος στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών “Δημιουργική Γραφή” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου)
• τον Γιάννη Μισουρίδη (φωτογράφος, κινηματογραφιστής)
• τον Γαβριήλ Κουτούλια (φωτογράφος)
• τον Θεόδωρο Στίγκα (εκπρόσωπος του photologio.gr)
Παρουσίαση από το τμήμα τραγουδιού παίρνουν μέρος (30/6):
Θεοδώρα Βαλομάνδρα, Παύλος Τούλιος, Μαρία Γιαννουλάκη, Κατερίνα Καραντάνη, Έλενα Γαλάνη, Αγγελική Χούμα, Ερμής Κωστόπουλος, Μαρία Τουτουντζάκη, Έφη Σαλπιγγίδου, Μιχάλης Σπυριδάκης, Νικολέτα Χαραλαμποπούλου, Ίνα Στυλιανίδη.
Από το τμήμα κινηματογράφου (30/6), θα προβληθούν οι ταινίες των
Αρτεμισία Αριδάκη, Γιώργος Μαστροκόλιας, Νατάσσα Ιατροπούλου,
Νίκος Χατζηγεωργιαδης, Χάρης Σαρηγιάννης, Μαρία Σαράντου, Μαρίζα Γκομούζα.
Τάσος Σκλαβούνος
Είσαι και φωτιστής θεάτρου. Σε συνθήκες κατάλληλου φωτισμού μια θεατρική σκηνή μπορεί να μετατραπεί σε ένα σκηνικό ονείρου. Η ζωή όμως; Ή χρειάζεται να τη φωτίζουμε με σταγόνες αισιοδοξίας; Τελικά όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο της φωτογραφίας πρέπει να μας κάνουν αισιόδοξους;
Σταγόνες αισιοδοξίας? μπορεί ναι μπορεί και όχι, ευαισθησία όμως σίγουρα.
Όσο αφορά τον χώρο της φωτογραφίας, εμένα αυτό που μου λείπει είναι οι συναντήσεις στο Σχήμα, στο photomarket, η ανταλλαγή καλλιτεχνικών απόψεων, την αγωνία μέχρι να εμφανιστεί το φιλμ, οι ανθρώπινες σχέσεις που χτίζοντανκατά την αναμονή. Δεν με ενδιαφέρει η τεχνολογική εξέλιξη αλλά η ανθρώπινη εξέλιξη, υπάρχει δρόμος και όσο ζω θα τον περπατάω αλλά όχι μόνος μου, όσους μπορώ θα παίρνω, να ταξιδέψουμε μαζί. Ως φωτιστής θεάτρου ντύνοντας εικαστικά μια παράσταση, συμβάλω κατά πολύ στο να επηρεάζονται τα συναισθήματα του θεατή, άρα του δίνω την ψευδαίσθηση ως ένα βαθμό του ονείρου, πιστεύω όμως ότι εάν θέλει μπορεί να το πραγματώσει.
Τάσος Σκλαβούνος
Η φωτογραφία αν σκεφτεί κανείς πως απεικονίζει τον άνθρωπο και τις στιγμές του, καταδεικνύει έμμεσα την προσωρινότητα της ζωής. Διέξοδος από το εφήμερο υπάρχει;
Υπάρχει αλλά θέλει κόπο, υπομονή και ταπεινότητα, ζούμε στην ψηφιακή εποχή, στην εποχή του selfie και του like, του εύκολου, του γρήγορου και του πρόχειρου, αλλά μέσα σε όλο αυτό γεννιέται ακόμα τέχνη, ίσως ένα νέο κίνημα να ξεπηδήσει κάποια στιγμή, ευελπιστώ, είμαι από αυτούς που το θέλουν και παλεύουν να το δημιουργήσουν, έχουμε υπέροχους φωτογράφους, καταγραφείς της καθημερινότητας, παγκόσμια.
