Στέλιος Μ.: “Η εσωτερική πυξίδα που οδηγεί τον καθένα στο να παγώσει σε ένα κλικ το χρόνο είναι το συναίσθημα που ορίζει κάθε φορά τον τρόπο που θα παρατηρείς τον κόσμο που απλώνεται γύρω σου”
“Πάντα στο νου σου ναχεις την Ιθάκη”
….Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου….”
Ποια είναι η Ιθάκη των καπετάνιων Στέλιο; Η θάλασσα; Το ταξίδι το ίδιο; Το φευγιό;
Το ίδιο το ταξίδι… Έχουμε και την παρακαταθήκη του Καβάφη που συμπυκνώνει σε δυο στίχους όλη τη σοφία…
“Πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη…”
Είσαι ο καπετάνιος του ελληνικού ινστα· δεν θα μπορούσε η κουβέντα μας αυτή να μην είναι για την θάλασσα, όπως κ η γκαλερί σου· είναι η φωτογραφία επακόλουθο; Οι περισσότεροι από μας, που αγαπάμε την φωτογραφία θα δίναμε τα πάντα για τις εμπειρίες κ τις εικόνες σου.
Η αγάπη για τη φωτογραφία με ότι αυτή περικλείει, υπήρχε ανέκαθεν. Η ενασχόληση με τη θάλασσα, το ταξίδεμα, η εναλλαγή των εικόνων και των τοπίων που συναντάς, πυροδοτούν με τον δικό τους τρόπο την ανάγκη να αποτυπώσεις σε μια εικόνα τις εμπειρίες σου· να κλειδώσεις με αυτόν τον τρόπο τη στιγμή που περνάει ανεπιστρεπτί.
Όπως και στη φώτο που βλέπουμε, ο καπετάνιος πρέπει να υπολογίσει με ακρίβεια την διαδρομή· ποια είναι η “πυξίδα” στις εικόνες σου; Τι σε συναρπάζει στον “υπέροχο” κόσμο που τριγυρνάς;
Πράγματι ο καπετάνιος φέρει την ευθύνη της ασφαλούς προσέγγισης στον προορισμό, της ασφαλούς προδιαγεγραμμένης πορείας. Εν αντιθέσει, η εσωτερική πυξίδα που οδηγεί τον καθένα στο να παγώσει σε ένα κλικ το χρόνο, δεν ορίζεται και δεν προδιαγράφει πορεία. Είναι το συναίσθημα που ορίζει κάθε φορά τον τρόπο που θα παρατηρείς τον κόσμο που απλώνεται γύρω σου. Και η πιο ουσιαστική εμπειρία του να τριγυρνάς στον κόσμο ταξιδεύοντας, είναι να συνειδητοποιείς την απεραντοσύνη του.
Συχνά γίνεσαι ο ίδιος το θέμα των φωτογραφιών σου και σχεδόν πάντα, σε αυτές τις εικόνες είσαι σκεφτικός, σκυθρωπός, σοβαρός· είναι τα πορτραίτα αυτά “προσωπικές” υποθέσεις, ξεσπάσματα, ή μηνύματα; Πως ξεκινάς να “σκηνοθετήσεις” αυτές τις λήψεις;
Το ύφος των πορτραίτων, προκύπτει από το ίδιο το τοπίο που τα περιβάλει και εναρμονίζεται με αυτό. Η ανάγκη να φωτογραφίσω προκύπτει συνήθως όταν η διάθεση είναι στοχαστική. Υποθέτω ότι απ’ αυτό πηγάζει και το ύφος των πορτραίτων.
Πως μπήκες στον κόσμο του ινστα; Τι ήρθε πρώτο: η φωτογραφία ή το ίνστα; Τι σε κρατά εδώ;
Το Instagram αρχικά θεωρήθηκε από εμένα, ένα καλό μέσο να μοιράζομαι μέσω της φωτογραφίας, τη ματιά μου στον κόσμο που τριγυρνάω και σε όσα αντικρίζω. Η ενασχόλησή μου με αυτό, ενέτεινε στην πορεία την ανάγκη μου για αυτό τον τρόπο έκφρασης. Η ποιότητα στην δουλειά πολλών εκ των συμμετεχόντων, αποτελεί επίσης κίνητρο για την παραμονή μου στην ομάδα του.
Είναι η διαδικασία της φωτογραφίας κ των αναρτήσεων διέξοδος από την καθημερινότητα/
Η φωτογραφία και ότι αυτή τη συνοδεύει, δεν χρησιμοποιείται από εμένα ως διέξοδος αλλά ως μέσον με το οποίο κοινωνείς τα όσα αντικρύζεις, τα όσα φαντάζεσαι και νοιώθεις, με κόσμο που μοιράζεται μαζί σου την ίδια ανάγκη για έκφραση.
Η συνέντευξη δόθηκε στις 14.10.2016