Chantal Convertini: “Είμαι πολύ παρατηρητική, κοιτάζω τα πάντα γύρω μου και έτσι κάποια πράγματα μου τραβούν την προσοχή”
*You can read the English version of the interview here
Ψηφιακή ή Αναλογική φωτογραφία; Τι διαλέγεις;
Αγαπώ και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. Αλλά περισσότερη αξία για μένα έχει το φιλμ, με την έννοια ότι προσθέτει κάτι περισσότερο στην φωτογράφιση αυτή καθαυτή και με κάνει να συνειδητοποιώ τι κάνω καθώς βγάζω αυτές τις εικόνες.
Μ ’αρέσει το ποσό εκφραστικές και συναισθηματικές είναι οι φωτογραφίες σου! Ειδικότερα τα αυτό-πορτραίτα σου. Πως μπορείς να είσαι τόσο αληθινή μπροστά στην κάμερα; Είναι τρομακτικό ή απελευθερωτικό;
Ασχολούμαι με αυτό-πορτραίτα εδώ και πολύ καιρό. Είναι δύσκολη διαδικασία, αλλά ταυτόχρονα νιώθω ότι μου βγαίνει τόσο φυσικά και σίγουρα είναι απελευθερωτικό. Όταν νιώθω πως έχω φτάσει στα όρια μου και δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε τα συναισθήματα μου, ούτε το τι μου συμβαίνει τότε βγάζοντας αυτές τις φωτογραφίες βρίσκω όλες τις απαντήσεις.
Τι προσθέτει στις φωτογραφίες σου μια αχτίδα φωτός;
Το φως του ήλιου είναι το αγαπημένο μου φως για να παίζω στις φωτογραφίες. Μ ‘αρέσει το πως επιδρά σε κάθε είδους επιφάνεια. Δεν θα ήθελα να πω ότι «δίνω φως στο σκοτάδι» ως μεταφορά, αλλά σίγουρα υπάρχει και αυτή η σκέψη στο μυαλό μου. Απλά λατρεύω την λάμψη μιας μικρής ηλιαχτίδας που τρυπώνει σε ένα δωμάτιο.
Δεν χρειάζεσαι σχεδόν τίποτα για να δημιουργήσεις μια φωτογραφία! Το θαυμάζω πολύ αυτό σε σένα. Πως σου έρχονται οι ιδέες;
Μερικές φορές έχω κάτι σαν προαίσθημα, κάνω την αρχή και έπειτα συμβαίνουν όλα το ένα μετά το άλλο. Άλλες φορές ξέρω ακριβώς τι θέλω να πω και προσπαθώ να το επικοινωνήσω όσο πιο απλά μπορώ. Επίσης είμαι πολύ παρατηρητική, κοιτάζω τα πάντα γύρω μου και έτσι κάποια πράγματα μου τραβούν την προσοχή.
Ασπρόμαυρη ή έγχρωμη φωτογραφία;
Πάντα εκτιμώ τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, βγάζω κι εγώ μερικές φορές. Σίγουρα όμως προτιμώ το χρώμα.
Αν δεν έχεις αντίρρηση, πες μας, σε παρακαλώ, την ιστορία πίσω από αυτή τη φωτογραφία.
Είναι μια φωτογραφία που έβγαλα για την μεταπτυχιακή εργασία μου. Το θέμα ήταν να αιχμαλωτίσουμε στιγμές. Η φωτογραφία αυτή αντιπροσωπεύει τον πιο αληθινό μου εαυτό. Δεν με ένοιαζε πως θα φανεί, απλά ήξερα ότι ήταν μια έντονη και σημαντική στιγμή και ήθελα να την απαθανατίσω. Ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι που ήθελα τοσο πολύ να πετύχει, ήταν πια καταδικασμένο. Κάτι σαν το πρώτο ράγισμα της καρδιάς.
Το προφίλ της Chantal στο Ιnstagram: paeulini