Νατάσα Πανταζοπούλου: “Αναζητάω το περίεργα ή απλοϊκά ωραίο μέσα στη καθημερινή ζωή, σαν αντίδοτο στην πλήξη της ρουτίνας της δουλειάς κυρίως”
Σ’ αυτή τη φώτο έχεις παίξει πολύ με το κάδρο. Έχεις παίξει ακόμη και με τις γραμμές. Ο τρόπος λήψης είναι πολύ ιδιαίτερος … Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το κλικ σου;
Περπατούσα στο λιμάνι πηγαίνοντας με φοβερό κέφι όπως πάντα στη δουλειά και βαδίζοντας πλάι στο πλοίο χάζευα τον ήλιο που χτυπούσε εκτυφλωτικά τη κόκκινη λαμαρίνα. Φτάνοντας στο τέλος του έμεινα άφωνη βλέποντας τη κλίση του πλοίου που ήταν ιδία με τη κλίση του σκυφτού ακίνητου ναύτη κι ήταν επιπλέον σα να σχηματίζεται μια πλάγια οθόνη μέσα στη κόκκινη λαμαρίνα και πάνω της να παίζεται μια ιστορία ενός μοναχικού ανθρώπου.
Έχεις τραβήξει μάλλον πρωί τη φώτο… κι έχεις παίξει επιδέξια με τα χρώματα… Επιδιώκεις το φως;
Το φως με τρελαίνει. Mου αρέσει το φως του ήλιου και τα βραδινά φώτα δεν τα επιδιώκω. Απλά μου φτιάχνουν τη διάθεση ανάμεσα στη δουλειά και θέλω να το μοιραστώ κάποιες φορές.
Η Νατάσα Πανταζοπούλου θεωρεί τον εαυτό της έγχρωμο ή ασπρόμαυρο;
Έγχρωμο! Μου αρέσει το χρώμα και στα τοπία και στη street photography. Μακάρι να μπορούσα να έβγαζα φώτο που να έμοιαζαν με πίνακες του Hopper, που λατρεύω.
Hopper … Τον λατρεύεις λες … Ποια η σχέση σου με τη ζωγραφική;
Δεν ζωγραφίζω. Μακάρι να είχα τέτοιο ταλέντο. Απλά μου αρέσει η ζωγραφική για τον ίδιο λόγο που μου αρέσει και ο κινηματογράφος: Είμαι εικονολάτρισσα! Στον Hopper ειδικά μου αρέσει ο τρόπος που χρησιμοποιεί το φως και τη σκιά δίνοντας ένα αποτέλεσμα απόκοσμο, μεταφυσικό, πολύ πιο ζεστό και ανθρώπινο από αυτό του Ντε Κίρικο ας πούμε.
Η σχέση σου με τη φωτογραφία ποια είναι;
Φωτογραφίζω ερασιτεχνικά, δεν έχω κάνει μαθήματα, δεν ξέρω καν καλά τις ρυθμίσεις της μηχανής μου, με κινητό βγάζω τις πιο πολλές. Αλλά φωτογράφιζα από μικρή … και έβλεπα κινηματογραφική λέσχη με Μπακογιαννοπουλο απο τις πρώτες τάξεις του δημοτικού … μπορεί κι αυτό να φταίει !!! .
Παλαιότερα, αλλά και σε πολλές πιο νέες σου φωτο έχω διακρίνει κινηματογραφικές αναφορές, ειδικά σε road movies … έχεις πάντα εικόνες από κινηματογραφικές ταινίες και σου βγαίνουν ως αναφορά στα κλικ σου;
Δυστυχώς, ναι … γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βλέπω ταινίες. Όταν ένα παιδί του δημοτικού κάθεται τα Σαββατοκύριακα στο χωριό και βλέπει Ντράγιερ ας πούμε και Φελίνι, έ λίγο αυτιστικό θα γίνει, δεν τη γλιτώνει. Δυστυχώς το μυαλό μου είναι γεμάτο με κινηματογραφικές εικόνες και ασυναίσθητα ανασύρονται με τα ανάλογα ερεθίσματα κάθε ημέρα. Και λυπάμαι που δεν τόλμησα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο.
Έχεις κάποιους επηρεασμούς από φωτογράφους;
Μου αρέσουν πολύ οι Bresson και Doisneau αλλά δεν νομίζω ότι έχω ταλέντο για να μιμηθώ ή να επηρεαστώ από αυτούς. Όπως και δύο διευθυντές φωτογραφίας στο σινεμά, ο Vittorio Storaro (του Bertolucci) και ο Christopher Doyle (του Kar Wai).
Μέσα σου, τελικά, έχεις δώσει απάντηση γιατί φωτογραφίζεις;
Όχι δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ! Ε, φαντάζομαι αναζητάω το περίεργα ή απλοϊκά ωραίο μέσα στη καθημερινή ζωή, σαν αντίδοτο στην πλήξη της ρουτίνας της δουλειάς κυρίως. Είναι και τα καλλιτεχνικά απωθημένα που έλεγα πιο πάνω και φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που δε μπορώ αυτή τη στιγμή να προσδιορίσω … Έχω όμως 2 κολλητούς ψυχιάτρους θα τους ρωτήσω κάποια στιγμή… 🙂
Το profile της Νατάσας στο Instagram https://www.instagram.com/pavlovs.cat και στο fb: ttps://www.facebook.com/natasa.pantazopoulou.5?fref=ts
Η συνέντευξη δόθηκε στις 11.04.2016
