Ελένη-Μαρία: “…δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με την φωτογραφία. Απλά μου αρέσει να βρίσκω εικόνες για τις λέξεις μου”

Ελένη-Μαρία: “…δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με την φωτογραφία. Απλά μου αρέσει να βρίσκω εικόνες για τις λέξεις μου”

Διάλεξα αυτή τη φώτο γιατί έχει ένα μελαγχολικό φως! Ο τρόπος που τα δάκτυλα αγγίζουν τις χορδές είναι σαν να αφήνουν να ρέει κάτι μέσα από αυτά. Ο χρόνος ίσως… Φοβάσαι το χρόνο; Κι από την άλλη είναι μια εικόνα εκκωφαντικής μοναξιάς. Η μοναξιά μέσα και κάτω από τις χορδές. Η μοναξιά πίσω από την εικόνα;
Ο Χρόνος! Άραγε ποιος τον επινόησε τον χρόνο; Και πώς μετράει για τον κάθε άνθρωπο; Έχεις δίκιο! Τον φοβάμαι τον χρόνο, όχι γιατί μεγαλώνω αλλά γιατί για μένα ο χρόνος στο πέρασμά του μου επιφύλασσε πάντα εκπλήξεις, τις περισσότερες φορές δυσάρεστες. Θα ήθελα έτσι όπως αγγίζουν τα δάχτυλα τις χορδές και σκορπάνε οι νότες έτσι κι αυτός να περνούσε και να χανόταν χωρίς να νιώθω το ψυχοφθόρο πέρασμά του.
Η μοναξιά κρύβεται πίσω από τη μουσική, εκεί εξημερώνεται, συνηθίζεται και αγαπιέται. Μέσα από τις νότες εκφράζεται και γίνεται μελωδία που σε άλλους ηχεί χαρούμενα και σε άλλους όχι και τόσο.
Όπως και να χει, θα σου πω πως αυτό το μουσικό όργανο βρίσκεται στο σπίτι μου πολλά χρόνια τώρα. Κάποτε ήταν αγαπημένη συνήθεια. Τώρα κάπου κάπου αγγίζω τις χορδές για να τρέξω τον χρόνο ή τουλάχιστον να έχω την ψευδαίσθηση πως το κάνω. Οι στίχοι που συνοδεύουν τη φώτο είναι από το τραγούδι της Χάρις Αλεξίου “Μεγάλωσα “… (αγαπημένο μου)……

Είναι και αγαπημένη φωνή!!! Οταν φωτογραφίζεις, επηρεάζεσαι από κάποιο στίχο, κάποια μουσική; Ή καλύτερα, τι σε εμπνέει για να φωτογραφίσεις;
Συνήθως οι Σκέψεις μου ή οι στίχοι προηγούνται της εικόνας ….

Υπάρχει κάποιος φωτογράφος, που νομίζεις ότι σε έχει επηρεάσει;
Όχι. Για την ακρίβεια δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με την φωτογραφία. Απλά μου αρέσει να βρίσκω εικόνες για τις λέξεις μου.

Και μια τελευταία ερώτηση: Γιατί ως επί το πλείστον προτιμάς το ασπρόμαυρο;
Το λευκό χρώμα συμβολίζει την αρμονία, την αλήθεια, την αθωότητα, τη συντροφικότητα και την αγάπη. Το μαύρο χρώμα συμβολίζει τη θλίψη, την ανυπαρξία, τη φθορά, τη μοναχικότητα, την παραίτηση και τον φόβο. Στη διάρκεια της ζωής μας όλα αυτά που συμβολίζουν αυτά τα δυο χρώματα έρχονται σε σύγκρουση και το ένα διαδέχεται το άλλο. Μου αρέσει ν αποτυπώνω τις φώτο μου σε αυτά τα “μονότονα” χρώματα και ν’ αφήνω τους άλλους να βλέπουν πίσω από αυτές τα δικά τους. Από κει και πέρα το Ασπρόμαυρο είναι το αγαπημένο μου!
——————————————————————————————————-

Σημ. Σύνταξης: Τυχαία έπεσα στο προφίλ της Ελένης Μαριας στο instagram: @elma2020elma. Η πρώτη αίσθηση τόσο από τις εικόνες, όσο και από τα κείμενά της: Μια διάχυτη ευαισθησία μα και συνάμα μια κρυμμένη εκρηκτικότητα. Έγινα και είμαι φαν της τόσο για την ευγένειά της, όσο και για την απλότητά της. Δεν με ήξερε, δεν την ήξερα. Όμως, απλόχερα μου άνοιξε το προφίλ της, με καλωσύνη με δέχτηκε και ανοίχτηκε τόσο πολύ στην κουβέντα μας. Και γι αυτό την ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε… Τελευταία διέγραψε το προφίλ της κι έχει διακοπεί και ο δίαυλος επικοινωνίας μας … Όπως και να’ ναι όπου και να ‘ναι την ευχαριστώ ολόψυχα.


Info: Ελπιίζοντας πως κάποτε θα επανασυνδεθεί, τo profile της Ελένης – Μαρίας στο instagam: elma2020elma