Εύη Τσεσμελόγλου: “Εκείνο που με καθοδηγεί είναι οι φόρμες και το φως”

Εύη Τσεσμελόγλου: “Εκείνο που με καθοδηγεί είναι οι φόρμες και το φως”

Αναλογική ή ψηφιακή φωτογραφία; Μου δίνουν την αίσθηση οι περισσότερες φωτογραφίες σου ότι έχουν τραβηχθεί με αναλογική (κυρίως οι ασπρόμαυρες)
Καταρχάς να σου πω ότι για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες ειδικά, έχεις δίκιο. Αν και η συστηματική μου ενασχόληση με την φωτογραφία ξεκίνησε ψηφιακά, όταν μπήκα στον σκοτεινό θάλαμο μαγεύτηκα. Η φράση “έρωτας με την πρώτη ματιά” είναι τετριμμένη ίσως, όμως στην προκειμένη περίπτωση ισχύει απολύτως. Όσες δυνατότητες και αν σου δίνει η ψηφιακή φωτογραφία (και είναι όντως πολλές και νομίζω την ευχαριστούμε όλοι γι’ αυτό) δεν μπορεί για εμένα να συναγωνιστεί την υφή και την ατμόσφαιρα του φιλμ, την προσμονή να δεις την φωτογραφία που τράβηξες, την μαγική στιγμή που αρχίζει να σχηματίζεται το είδωλο της φωτογραφίας στο χαρτί. Κάθε βήμα της αναλογικής είναι ένα μάθημα. Και κάτι ακόμα, εντελώς προσωπικό: το φιλμ μου προκαλεί μια νοσταλγική διάθεση που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου.

Δίνεις μια εξαιρετική υφή στις φωτογραφίες (όπως αυτή που έχω διαλέξει) μέσα από ωραίους χρωματικούς τόνους … Παλεύεις αρκετά το χρώμα. Ποια είναι η στιγμή που θα αποφασίσεις ότι κάποια φωτογραφία θα έχει ασπρόμαυρη εκδοχή;
Με κάποιες φωτογραφίες απλώς πειραματίζομαι και επιλέγω στο τέλος αυτό που τους ταιριάζει περισσότερο, με κάποιες άλλες καταλαβαίνω εξαρχής ότι θα λειτουργήσουν καλύτερα σε ασπρόμαυρο. Μπορεί επίσης να θελήσω να απογυμνώσω μια φωτογραφία από το χρώμα προκειμένου να αφήσω το μάτι απερίσπαστο να αφοσιωθεί στο θέμα αυτό καθαυτό. Εκείνο που με καθοδηγεί εντέλει είναι οι φόρμες και το φως. Και σίγουρα δεν θα πάω να σώσω μια αδιάφορη ή και κακή φωτογραφία δίνοντάς της μια πλασματική ΑΜ ατμόσφαιρα.

evi_around_athens

Πες μου λίγο για αυτή τη φωτο. Την επέλεξα κυρίως για την ατμόσφαιρα και το φως της.
Αυτή η φωτογραφία συμβαίνει να είναι από τις αγαπημένες μου και αυτό αναγνωρίζω πως οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην συναισθηματική της αξία. Έχει τραβηχτεί στο σπίτι της γιαγιάς μου, η οποία δεν ζει πια. Είναι ένα πολύ παλιό σπίτι με αβέβαιο μέλλον τώρα πια και πήγα εκεί μια Κυριακή (με ένα δανεικό προβολάκι με μπαταρία μάλιστα, καθώς το σπίτι δεν έχει ρεύμα) θέλοντας να τραβήξω αναμνηστικές, κατά βάση, φωτογραφίες για εμένα και τους δικούς μου. Προέκυψε μια πολύ ενδιαφέρουσα και παραγωγική φωτογραφική ημέρα, ένα στιγμιότυπο της οποίας είναι και αυτή η φωτογραφία.

Οι σπουδές σου πάνω στη φωτογραφία ποιες είναι;
Αν και η φωτογραφία μου άρεσε από παιδί, δεν ασχολήθηκα με αυτήν αρκετά νωρίς ώστε να ακολουθήσω μια τυπική ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Υπήρξα όμως τυχερή με τους δασκάλους μου. Στο Τμήμα Δημιουργικής και Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας του Δήμου Αμαρουσίου με τον Διονύση Κούτση, στο Τμήμα ΑΜ Αναλογικής Φωτογραφίας του Δήμου Ν. Ηρακλείου με τον Γιάννη Γαλάνη. Ήταν οι πρώτοι που μου άνοιξαν τα μάτια στον κόσμο της φωτογραφίας και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Φέτος παρακολουθώ ένα ετήσιο σεμινάριο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους μου την Ελένη Μουζακίτη, τον Κώστα Ιωαννίδη, τον Λάμπρο Παπανικολάτο και τον Αλέξανδρο Βούτσα. Είναι κάτι που αισθάνομαι πως ήρθε τη σωστή στιγμή για εμένα ώστε να με ταρακουνήσει, να μου διευρύνει τους ορίζοντες, να με βγάλει από την ζώνη ασφαλείας μου πριν εγκλωβιστώ σε αυτήν. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι εκεί.

evi_around_athens

Δεν βλέπω να κυνηγάς συγκεκριμένη θεματολογία. Όμως κάπως καθορίζεις τη στιγμή του κλικ σου. Πως αποφασίζεις να κλικάρεις και πως αντιδράς σε οπτικά ερεθίσματα της καθημερινής σου ζωής;
Έχω ακούσει αρκετές φορές τη φράση “ο φωτογράφος πρέπει να κυκλοφορεί πάντα με την μηχανή του μαζί”. Σε εμένα δεν συμβαίνει αυτό και ομολογώ ότι μόλις πρόσφατα απενοχοποίησα αυτή την στάση μου. Όταν έχω διάθεση να φωτογραφίσω το κάνω και το κλικ είναι συνήθως ενστικτώδες – εκτός από τις σκηνοθετημένες φωτογραφίες, φυσικά. Ισχύει επίσης αυτό που λες, δεν έχω συγκεκριμένη θεματολογία και πειραματίζομαι πολύ. Κινούμαι συχνά ανάμεσα στην ταξιδιωτική φωτογραφία, το still life, τις προσπάθειες για φωτογραφία δρόμου (το διατυπώνω έτσι γιατί πρόκειται για ένα δύσκολο είδος για εμένα), το πορτραίτο. Εκείνο που με ελκύει όλο και περισσότερο πάντως καθώς βουτάω βαθύτερα στην φωτογραφία είναι η ανθρώπινη παρουσία – είτε αυτή απεικονίζεται είτε υπονοείται.

evi_around_athens

Αν ήθελες να δώσεις ταμπέλα στη φωτογραφική σου αναζήτηση ποια θα ήταν; Δηλ. ως τι φωτογράφο θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Συνδέοντας αυτή την ερώτηση και με τα παραπάνω, μάλλον θα με χαρακτήριζα ως φωτογράφο που διάγει μια παρατεταμένη περίοδο εξερεύνησης και ανακάλυψης. Ως χαρακτήρας είχα πάντα δυσκολία με την εξειδίκευση και η φωτογραφία δεν αποτελεί εξαίρεση.

Τι σημαίνει για σένα φωτογραφία;
 Ένας μυστηριώδης, μαγικός, κρυμμένος κόσμος που περιμένει να αποκαλυφθεί. Το δεύτερο επίπεδο της ορατής, απτής πραγματικότητας. Ή αλλιώς, “η έβδομη πλευρά του ζαριού”, όπως έλεγε ο Josef Sudek.
________
Josef Sudek κι η έβδομη πλευρά του ζαριού… Ισως ο πιο σημαντικός φωτογράφος μια άλλης πραγματικότητας. Εύχομαι Εύη, η πραγματικότητα να ανακαλύπτεται συνεχώς μέσα από τον φακό σου και να μας δίνεις παντα τις ορατές και μη ορατές διαστάσεις της… Καλή φωτογραφική πορεία !!

evi_around_athens


Info: To profile της Ευης Τσεσμελόγλου στο instagram είναι: evi_around_athens ενώ στο fb: Evi Ttsesmeloglou