Ο μποεμισμός του Jarmusch
“Πάντοτε υποστήριζα ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε πρώτα τον εαυτό μας και αν κάνουμε Τέχνη να ικανοποιούμε αυτόν. Να συνεργαζόμαστε μαζί του και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Η επαφή με τον έξω κόσμο μόνο απορρύθμιση προκαλεί. Αυτή που χρειάζεται να εξασκούμε είναι η διαίσθηση μας.”
Jim Jarmusch
Jim Jarmusch – Dead man 1995 Johnny Depp with baby deer
Μινιμαλιστικό ύφος, νωχελικοί ρυθμοί, μποέμ διάθεση.
Τα φιλμ του Jim Jarmusch παρατηρούν σιωπηρά τους θριάμβους και τις ήττες της καθημερινής ζωής, όπως και την ποίηση που κρύβεται στις μικρές λεπτομέρειες και στιγμές της καθημερινότητας. Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας των ταινιών του εστιάζει με χειρουργική ακρίβεια στις νευρώσεις και τις εξαρτήσεις που μας κατακλύζουν.
Jim Jarmusch – Only lovers left alive 2013 – Tilda Swinton
Ο Jarmusch με λιτά μέσα μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε τη θνησιμότητα μας, το πόσο μικρό κομμάτι αποτελούμε στον πλανήτη, πως ζωή και θάνατος συνδέονται σε μια κυκλική πορεία. Δημιουργεί ένα μικρόκοσμο στον οποίο κατοικεί η ζωή, η ουσία της, το περιεχόμενο και νόημα της.
Jim Jarmusch – Coffee and cigarettes 2003 – Kate Blanchet
Με ριζοσπαστικό τρόπο μιλά για τις βαθιές ανθρώπινες στιγμές που είναι πάντα μικρές αλλά περιεκτικές. Μικρά και αδιάφορα στιγμιότυπα με ανόητες και ανούσιες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν συλλογές σύντομων, περιεκτικών ποιημάτων δημιουργούν το αίσθημα της ασφάλειας στις ταινίες του, ταυτόχρονα όμως είναι ικανά να μας προκαλέσουν δυσφορία για την έλλειψη τόλμης των ηρώων του, κάνοντας έτσι ένα σχόλιο για τις σύγχρονες κοινωνίες.
Jim Jarmusch – Only lovers left alive 2013 – Tilda Swinton
Οι χαρακτήρες των ηρώων του είναι πάντα αουτσάιντερς. Απόκοσμοι, μελαγχολικοί μπερδεύονται μέσα στο πλήθος ή δουλεύουν με αρκετό κόσμο, παράλληλα όμως βουλιάζουν μέσα στις σκέψεις τους παραμένοντας έτσι βαθιά μοναχικοί και δημιουργικοί.
Ο ίδιος, όντας μουσικός, επιλέγει τις μουσικές στις ταινίες του, ενώ η ύπαρξη μουσικών ή ηρώων που συσχετίζονται με τη μουσική είναι σχεδόν πάντα κομμάτι των φιλμ του. Η πικρή αίσθηση του χιούμορ σε συνδυασμό με το λιτό και δωρικό ύφος ενός ποιητή μιλά για μια Αμερική όπου η έλλειψη κουλτούρας και ομοιογένειας επιτρέπει να αναπτυχθούν λογικές όπως ο ατομικισμός και ο παλικαρισμός. Οι ταινίες του ξεφεύγουν από τα όρια των πόλεων. Τα πάντα αποκτούν μυσταγωγικό χαρακτήρα και ποιητικότητα, μέσω της δαιδαλώδους πλοκής και των συμβολισμών που μοιάζουν με διαδρομές χωρίς τελικό προορισμό.
Jim Jarmusch – Down by law 1986- Tom Waits, John Lurie, Roberto Benigni
Το μινιμαλιστικό ύφος κινηματογράφισης
Χαρακτηριστικό σε όλες τις ταινίες του είναι οι σκηνές που έχουν να κάνουν με την κίνηση, τη διαδρομή, το ταξίδι των ηρώων με βήμα αβέβαιο που αποτυπώνει με ποιητικά τράβελινγκ ( Γνωστή και ως dollying, είναι η κίνηση που κάνει η κάμερα για να πλησιάσει ή να απομακρυνθεί από το θέμα, είτε με την κάμερα στα χέρια του οπερατέρ, είτε πάνω σε ράγες) θέλοντας με αυτό το τρόπο να δείξει ότι η ζωή είναι μια βόλτα, μια συνεχόμενη ροή προς το άγνωστο και το καινούργιο.
Jim Jarmusch – Mystery train 1989
Ο Robby Muller, Δανός κινηματογραφιστής έχει συνεργαστεί με τον Jarmusch στις περισσότερες ταινίες του (έχει αποτελέσει και κινηματογραφιστής και του Wim Wenders, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το έργο του Jarmusch). Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Robby Muller ενισχύει το μοναχικό χαρακτήρα των ηρώων του Jarmusch που τείνουν να μοιάζουν με ψηφίδα στο μωσαϊκό που ο θεατής μπορεί να παρομοιάσει με την Αμερικάνικη κοινωνία. Jarmusch και Μuller επέλεγαν συνειδητά το ασπρόμαυρο για να μην αποσπάται η προσοχή από την αφήγηση, επιπλέον θεωρούσαν ότι οι ασπρόμαυροι τόνοι ενίσχυαν την ατμοσφαιρικότητα και το underground ύφος του ανεξάρτητου κινηματογράφου που αντιπροσωπεύουν.
Jim Jarmusch – Dead man 1995, Jonny Depp
Βιογραφία
Ο Jim Jarmusch γεννήθηκε στο Οχάιο το 1953. Αρχικά ξεκίνησε τις σπουδές του στο Σικάγο, όπου και συνέχισε στη Νέα Υόρκη στην Αμερικάνικη και Αγγλική λογοτεχνία. Το τελευταίο χρόνο των σπουδών του, σε ένα ταξίδι στο Παρίσι επηρεάστηκε βαθιά από τον Γαλλικό Κινηματογράφο και τους Ιάπωνες σκηνοθέτες. Επιστρέφοντας στην Αμερική αποφάσισε να σπουδάσει κινηματογράφο στην Νέα Υόρκη όπου και γνώρισε τον Wim Wenders o οποίος επηρέασε καθοριστικά το κινηματογραφικό του ύφος.
Θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του Αμερικανικού Κινηματογράφου. Κάποιες από ττις πιο σημαντικές του ταινίες είναι: Down by Law (1986), Coffee and Cigarettes (2003), Dead Man (1995), Broken Flowers (2005), Only Lovers Left alive (2013).
Jim Jarmusch – Broken flowers 2005-Bill Murray
