Nino Migliori – Ο νεορεαλισμός στη φωτογραφία
Γεννημένος το 1926, ο Nino Migliori είναι μια από τις πιο οξυδερκείς φωνές της ιταλικής φωτογραφίας. Με ή χωρίς κάμερα, με αναλογικά ή ψηφιακά μέσα, από τη δεκαετία του 1950 έως σήμερα, έχει αναπτύξει έργα που συχνά πλησιάζουν την ποιητική, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν έχει περιφρονήσει τον ρεαλισμό, απεικονίζοντας «ανθρώπους» με ανθρωπιά και στοργική ειρωνεία. Η έρευνά του βασίζεται σε τρεις αδιάρρηκτους πυλώνες: την περιέργεια, την επιθυμία για πειραματισμό και τη δημιουργική ελευθερία.
Nino Migliori
Αυτοδίδακτος, ο Nino Migliori άρχισε να φωτογραφίζει το 1948, καταγράφοντας την οικεία και αγαπημένη του Ιταλία καθώς αυτή αναδυόταν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταξίδεψε σε όλη την πατρίδα του, από τον φτωχό νότο μέχρι τις πιο εύπορες και βιομηχανικές βόρειες περιοχές, απαθανατίζοντας τους ανθρώπους με στοργή και ενσυναίσθηση.
Εξέχουσα προσωπικότητα της νεορεαλιστικής σχολής φωτογραφίας, ο Migliori παρήγαγε ένα πλούσιο και σημαντικό έργο στην Ιταλία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χώρα προσπαθούσε να αποτινάξει τα καταπιεστικά δεσμά ενός φασιστικού καθεστώτος, μια ιδεαλιστική επιδίωξη που δεν έλειπε από την φωτογραφική της κοινότητα.
Nino Migliori
Η παραγωγή του ήταν ετερογενής από την αρχή: αφιερώθηκε στη φωτογραφία με εικόνες υψηλής αισθητικής, αλλά και σε μελέτες τεχνικών σκοτεινού θαλάμου που συγκλίνουν σε πειραματισμούς εκτός κάμερας. Με την πάροδο των ετών, ανέπτυξε διάφορες επαφές με τον κόσμο της ερασιτεχνικής φωτογραφίας, αρχικά παρακολουθώντας το Circolo Fotografico Bolognese, στη συνέχεια την ομάδα Misa και μεταξύ 1955 και 1957, το Gruppo Friulano per una Nuova Fotografia. Από τη δεκαετία του 1940 ξεκίνησε την πειραματική του έρευνα με τεχνικές που εφηύρε ο ίδιος, όπως οι Οξειδώσεις. Τη δεκαετία του 1950 τράβηξε εικόνες που κατέγραφαν τη ζωή και τους κατοίκους της περιοχής του, οι οποίες στη συνέχεια συλλέχθηκαν στις σειρές Gente dell’Emilia και Gente del Delta . Το 1956 έφυγε για τον Νότο και διέσχισε την Καμπανία, τη Βασιλικάτα και την Καλαβρία. Ο Migliori πειραματίστηκε με τη φόρμουλα του συλλογικού πορτρέτου σε εξωτερικούς χώρους και καθιέρωσε μια προσωπική γλωσσική λύση στην ερμηνεία μιας πραγματικότητας που ερευνήθηκε εκείνα τα χρόνια από Ιταλούς και ξένους φωτογράφους. Ποτέ δεν εγκατέλειψε τις ερασιτεχνικές του δραστηριότητες, όπου έλαβε βραβεία για εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ιταλία και το εξωτερικό. Από το 1986 και μετά, συχνά αφιερώθηκε στη διδασκαλία σε σχολές διαφορετικών βαθμίδων και σε μουσεία, όπως η πρόσφατη εμπειρία του εργαστηρίου στο ίδρυμα MAST στην Μπολόνια (2014-2016). Από το 2006 εργάζεται με εξαιρετικά καινοτόμα έργα που υλοποιήθηκαν «υπό το φως των κεριών». Ο ίδιος θα πει γι αυτό: «Το αποκορύφωμα της καριέρας μου ήταν η φωτογράφιση γλυπτών της Αναγέννησης με ένα κερί ως μοναδική πηγή φωτός».
Nino Migliori
Ο ίδιος εξομολογείτσι στο Guardian: «Η δουλειά μου ήταν πάντα αυτό που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει εξερευνητική. Γράφτηκα στη λέσχη φωτογράφων στην Μπολόνια μετά τον πόλεμο και ξεκίνησα να ανακαλύπτω νέους ανθρώπους και μέρη. Μπορέσαμε να απολαύσουμε τα απλά πράγματα που έλειπαν κατά τη διάρκεια των χρόνων του πολέμου: να περπατάμε στους δρόμους, να κάνουμε νέους φίλους, να τρώμε στα σπίτια τους, να πηγαίνουμε για χορό. Έπρεπε να κάνω άλλες δουλειές για να βιοπορίζομαι, αλλά ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν αφιερωμένος στη φωτογραφία. Ταξίδευα στη νότια Ιταλία και ζούσα με οικογένειες για εβδομάδες, τρώγοντας μαζί τους και γνωρίζοντάς τες. Αρχικά, είχαν πολύ καλή επίγνωση της κάμερας και σταματούσαν για να πόζαραν, αλλά μετά από λίγο χαλάρωναν και οι εικόνες γίνονταν πιο φυσικές. Πέρασα πολύ χρόνο και με Ιταλούς ζωγράφους. Ήθελα να δω πώς δούλευαν, τι τους παρακινούσε. Συγκεκριμένα, έγινα καλός φίλος με τον Tancredi Parmeggiani, ο οποίος ήταν κοντά στην Peggy Guggenheim . Με σύστησε σε αυτήν στη Βενετία και άρχισα να τη φωτογραφίζω. Πολλές από αυτές τώρα κρέμονται στα μουσεία Guggenheim στη Βενετία και τη Νέα Υόρκη».
Nino Migliori
Πειραματιστής, ευαίσθητος εξερευνητής και εναλλακτικός στοχαστής, η παραγωγή του χαρακτηρίζετσι πάντα από μεγάλη οραματιστική ικανότητα, η οποία ενέπνευσε το πρωτότυπο έργο του. Μια αναστοχαστική προσέγγιση στη χρήση της φωτογραφίας, στα στοιχεία που την τεκμηριώνουν μέσα από την ανακάλυψη ανανεωμένων τεχνικών ακόμα και πολλών installations. Σήμερα θεωρούμε τον Migliori έναν πραγματικό αρχιτέκτονα του οράματος . Κάθε μία από τις παραγωγές του είναι το αποτέλεσμα ενός ακριβούς έργου πάνω στη δύναμη του οράματος.
Οι πιο σημαντικές φωτογραφίες του
Nino Migliori
Nino Migliori
Nino Migliori
Nino Migliori
Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες φωτογραφίες του σχεδιάστηκαν ως ακολουθίες που παρουσιάζουν μια αφήγηση από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια σειρά τεσσάρων εικόνων με τίτλο Le mani parlano (Τα χέρια μιλούν) 1956 απεικονίζει τρεις Ιταλίδες γυναίκες εμπλεκόμενες σε έναν διάλογο – μια αξιοσημείωτη μελέτη των εκφράσεων του προσώπου και των χειρονομιών που δεν χρειάζονται εξήγηση κειμένου.
Nino Migliori
Η πιο αναγνωρίσιμη φωτογραφία του καλλιτέχνη, Il Tuffatore (Ο Δύτης) του 1951, δείχνει δύο αδέρφια σε μια αποβάθρα του Ρίμινι, με το ένα να πηδάει πάνω από το άλλο στη θάλασσα. Ο Migliori απαθανάτισε τη στιγμή που ο δύτης βρίσκεται παράλληλα με τον ορίζοντα, αιωρούμενος στον αέρα πάνω από τον αδελφό του. Οι θεατές συχνά ρωτούν αν η εικόνα έχει παραποιηθεί, αλλά ήταν απλώς τέλεια χρονικά.
Nino Migliori
