Η Βάσια Κοκουτσίδη επιλέγει …
Για το photologio, η φωτογράφος Βάσια Κοκουτσίδη ανασύρει από το προσωπικό της αρχείο 4+1 αγαπημένες της φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Σ` αυτούς τους σκληρούς καιρούς της σιωπής και της στάχτης, οι άνθρωποι στην πατρίδα μας δεν μιλούν πάντα με λέξεις — αλλά με στάσεις, με βλέμματα ίσως και με υφάσματα, που κυματίζουν στον αέρα.
Τι απομένει όταν σβήνουν οι λέξεις ?
Εικόνες.
Εικόνες που ξεπροβάλλουν για να μείνουν. Να σταθούν. Να μου θυμίσουν.
Η Ελλάδα θρηνεί κι όμως αντέχει να θυμάται —χωρίς λέξεις, βουβά.
Μόνο με βλέμματα.
Άλλαξαν πολύ -αυτά τα δύσκολα χρόνια -τα βλέμματα στην πατρίδα μας.
Άλλαξε και το δικό μου βλέμμα πολύ. Με αυτό το βλέμμα φωτογραφίζω. Όσο μπορώ.
Και κάποιες φορές γράφω γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Έτυχε να ζω σε αυτή την χώρα που -και να μην θέλεις -στο τέλος ποιητής καταλήγεις …
Βάσια Κοκουτσίδη
Ξεχνούν ποιοι είναι
Ξεχνούν ονόματα, σύνορα, σώματα.
Σωπαίνει ο κόσμος.
Η στιγμή τους απαλή -στροβιλίζονται μαζί .
(Β.Κ.)
ΥΓ. Νύφη και Γαμπρός : Φωτογραφία των παιδιών μου που τράβηξα χορεύοντας.
Βάσια Κοκουτσίδη
Παιδιά αναπνέουν στο στήθος μου
Το τρένο που δεν έφτασε ακούω.
Αγγίζουν την σιωπή τα χέρια μου
λυπημένα.
Σκύβω-
πουθενά δεν διαβάζω «Δικαιοσύνη»
(Β.Κ.)
ΥΓ. Τέμπη : Η εθνική τραγωδία και το προσωπικό πένθος. Ο άντρας ως λαός, ως συνείδηση.
Βάσια Κοκουτσίδη
Έχασε το δέντρο το δέντρο του.
Έχασαν οι ρίζες τις ρίζες τους.
Αγκάλιασε τα κλαδιά με θυμό η γυναίκα.
Μάνα που θρηνεί και δεν σωπαίνει
σήκωσε τα χέρια ψηλά σαν κραυγή
Προσευχές καμμένες τα δάχτυλά της.
Να γυρίσει!
Να γυρίσει η ζωή
(Β.Κ.)
ΥΓ. Μάνα Γη (Εύβοια)
Η καταστροφή και η θρηνητική δύναμη της φύσης και του ανθρώπου.
Η Μάνα-Γη που πονά κι αντιστέκεται. Η αναγέννηση μέσα από τη στάχτη.
Βάσια Κοκουτσίδη
Την βροχή περίμενε -όχι για να πέσει
μα για να ξεπλύνει τις σκιές των περαστικών.
Το πέπλο της λήθης φορούσε κι αγνάντευε εκεί
των σπόρων φύλακας.
Τους μπέρδευε.
Πανί την νόμιζαν ή άχρηστο δίχτυ.
Άκουγε εκείνη, φύλαγε, σιωπούσε.
Μύριζε
χώμα, ιδρώτα, μοναξιά.
(Β.Κ.)
ΥΓ. Η Νύμφη
Η γυναίκα ως διαχρονική παρουσία στη φύση, η προστάτιδα της μνήμης, της ζωής και του μόχθου. Η σύνδεσή μου με τη γη και την παράδοση.
Η Βάσια Κοκουτσίδη επιλέγει … Agnès Varda
Agnès Varda
I am still alive, I am still curious. I am not a piece of rotting flesh
(Agnès Varda)
Την αγαπώ. Θαυμάζω την πολύπλευρη προσωπικότητά της και την δημιουργικότητά της μέχρι τέλους. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός, παραγωγός, visual artist και φωτογράφος ήταν ανεπιτήδευτη, παιχνιδιάρικη, αντισυμβατική και βαθιά τρυφερή. Έδινε φωνή στους αφανείς και τις γυναίκες γιατί πίστευε στην δύναμη της Τέχνης ως μέσο παρατήρησης και ενσυναίσθησης.
Ήταν φεμινίστρια στην πράξη. Συνεργατική, ελεύθερη και χωρίς ιεραρχίες.
Info (σε πρώτο πρόσωπο):
Γεννήθηκα στις Τζιτζιφιές κοντά στην θάλασσα.
Η σχέση μου με την Φωτογραφία είναι σχέση ζωής και πάθους.
Μου δίνει μεγάλη χαρά κι όταν φωτογραφίζω-το βίωσα αυτό κυρίως στην καραντίνα-γίνομαι ένα με το κάθε τι και δεν νιώθω ποτέ μόνη. Ίσα -ίσα επιζητώ αυτή την μοναξιά.
Ασχολούμαι με την Δημοσιογραφία. Έίμαι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού Λόγου & Τέχνης ΥΔΡΑΝΗ και γράφω την μόνιμη στήλη “Eν τω ΕΥ το πολύ”.
Είμαι μέλος της Φωτογραφικής Λέσχης της Ηλιούπολης, της Φωτογραφικής ομάδας των Φίλων Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς, του Φωτογραφικού Εργαστηρίου Photoproletarii και της φωτογραφικής ομάδας PHOTOPIA.
Μου αρέσει να μαθαίνω και να μοιράζομαι.
