Ο Βαγγέλης Ταμβάκος επιλέγει …
Ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Βαγγέλης Ταμβάκος μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του…
Ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο αγαπημένες του φωτογραφίες και μας τις παρουσιάζει μαζί με σκόρπιες και ιδιαίτερα μύχιες σκέψεις…
Το ερώτημα αν υπάρχει Θεός.
Κάποιος ρώτησε τον κ. Κ. αν υπάρχει Θεός. Ο κ. Κ. του είπε: “Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ’ αλλάξει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δε θ’ αλλάξει τότε είναι περιττή. Αν θ’ αλλάξει τότε μπορώ τουλάχιστο να σε βοηθήσω λέγοντας πως εσύ αποφάσισες κιόλας: Χρειάζεσαι έναν Θεό”.
(Μπέρτολτ Μπρεχτ από “Ιστορίες του κ. Κοϋνερ”).
Της ζωής σφυγμός ξανά πάλλει ζωντανά,
Αιθέριο λυκαυγές γλυκά να χαιρετίσει.
Επέζησες κι αυτή τη νύχτα, γη, απ’τα δεινά.
Η ανάσα σου τα πόδια θα μου λύσει.
Αρχίζεις να με περιβάλλεις μ’ ευφορία
Που σ’ απόφαση τρανή θα μ’ οδηγήσει,
Στο ύψιστο να στρέψω την πορεία.
(απόσπασμα από τον “Φάουστ” του Γκαίτε)
Κόσμε ελάτε, συναχθείτε
Όπου κι αν περιπλανιόσασταν
Και παραδεχθείτε
Πως γύρω σας φουσκώνουν τα νερά
Θα σας μουσκέψουν ως το κόκαλο, για τα καλά
Κι αν θαρρείτε
Πως αξίζει να σωθείτε
Να κολυμπάτε αρχίστε τώρα
Αλλιώς σαν πέτρες θα βυθιστείτε
Ναι, τα νερά μανιάζουν
Οι καιροί αλλάζουν.
Bob Dylan (Μετάφραση: Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης)
Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι,
κάπου θα κρύβονται στη γη.
Κάποτε ήσαν άνθρωποι,
ήσανε φίλοι και γνωστοί
Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω από δυνατή βροχή.
Σε είδα σε ναυάγια
εκεί που λιώναν μόνοι
σαράντα άντρες ναυτικοί
δεμένοι στο τιμόνι.
Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω από δυνατή βροχή.
Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη.
Τώρα μπορώ να θυμηθώ
που σε είχα ξαναδεί.
Σε είδα σ’ άθλιους καιρούς
να μας σκορπάει το χιόνι,
να μπουσουλάμε απ’ το ποτό
και μόνο να νυχτώνει.
Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω από δυνατή βροχή.
Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη.
Τώρα μπορώ να θυμηθώ
που σε είχα ξαναδεί.
Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη,
Τώρα μπορώ να αφεθώ
στης μοναξιάς τη δίνη.
Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι,
κάπου θα κρύβονται στη γη.
Κάποτε ήσαν άνθρωποι,
ήσανε φίλοι και γνωστοί
(στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος)
Επιλέγει μια φωτογραφία του Bill Brandt σκεπτόμενος τα λόγια του: «Η οπτική περιέργεια, η αγάπη και η ανάγκη τού φωτογράφου να περιεργάζεται τον κόσμο είναι εκείνο που μπορεί να οδηγήσει στην ουσία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι όταν κοιτάζουν φωτογραφίες ξαναβρίσκουν την αίσθηση της απορίας και του θαυμασμού για τον κόσμο γύρω τους. Η ικανότητα τού να βλέπει κανείς τον κόσμο σαν κάτι το καινούργιο, το περίεργο, βρίσκεται κρυμμένη στο βάθος της ψυχής όλων των ανθρώπων» (Bill Brandt).
Πολλές αφορμές υπάρχουν όταν χτίζω σιγά – σιγά τις φωτογραφίες μου, σαν μια πρόταση που ξερνάω από μέσα μου μαζί με όλα αυτά που δεν έχω την δύναμη να διορθώσω, που υπομένω και που θέλω να αλλάξουν ή στις ερωτήσεις μου που αναμένουν απαντήσεις και γι’ αυτά που αγαπώ. Σε αυτή την ενότητα λίγα από αυτά που κουβαλώ μες στο κεφάλι μου και την ψυχή μου έρχονται να συνδιαλλαγούν με ένα κομμάτι από το έργο μου ή του εαυτού μου ή είναι μια προσπάθεια να ερευνήσω με ποιόν τρόπο και για ποιόν λόγο γεννιούνται οι φωτογραφίεςμου όταν σηκώνω την φωτογραφική μου μηχανή.
Ευχαριστώ πολύ τον φίλο Θοδωρή Στίγκα και το photologio.gr για την ευκαιρία που μου δίνουν να εκφραστώ μέσω αυτής της διαδικασίας ενδοσκόπισης. (Βαγγέλης Ταμβάκος)
Info:
Bαγγέλης Ταμβάκος:
Γεννήθηκε τον Οκτώβρη του ’67. Μεγάλωσε στην Γερμανία και από το 1980 ζει και εργάζεται στο Περιστέρι. Σπούδασε την τέχνη της Τυπογραφίας και της Στοιχειοθεσίας και ασχολείται επαγγελματικά με τις Γραφικές Τέχνες. Με την φωτογραφία ασχολείται από το 1990. Ειναι πρώην μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου και δίδασκε φωτογραφία στο εργαστήρι του Δήμου Περιστερίου από το 2009 – 2015. Από το 2015 έως σήμερα είναι δάσκαλος στην φωτογραφική ομάδα “Instantane”.
http://www.artamvakos.gr/
https://www.facebook.com/artamvakos/