Et de longs corbillards, sans tambours ni musique,
Défilent lentement dans mon âme; l’ Espoir,
Vaincu, pleure, et l’ Angoisse atroce, despotique,
Sur mon crâne incliné plante son drapeau noir.
(extract from “Spleen” by C. Baudelaire)
Where I come from, even the air is melancholic.
At dusk, when the light gives out its final rasping breaths, ghosts come out from the bowels of the earth to remind you of who you are.
I have breathed that air for years, and I have lost count of how many times my lungs got filled and emptied of that “pneuma”of existence.
Melancholy gives back to us our most solid and sad awareness: the idea of the end.
All that is left to do, with aware forgetfulness, is to deceive our fate by facing the spiteful barbaric fury of our times and transforming our existence in resistance.
From the lungs, that scent of death has found its home in the bowels and in the mind, drumming in our head the same incessant question: “Where are we going?”
Santolo Felaco (1984, Naples).
Currently based in Rome.
In 2016 he founded L.I.S.A. collective with Gian Marco Sanna and Dario Li Gioi.
In 2017 he published the fanzine “918”.
In 2018 he published with Gian Marco Sanna the fanzine “But I love you”.
In 2018 with Urbanautica Institute published the book “Caput Mundi”.
In 2019 he founded “Discarded photos project”
He published in some international magazines like Der Greif, Zeit Magazine online, GUP Magazine, Phases Magazine, F-Stop Magazine, Das Magazine, C41, Youthies Magazine, Gente di fotografia, etc.
https://www.instagram.com/santolofelaco/
Εκεί από όπου έρχομαι, ακόμη και ο αέρας είναι μελαγχολικός.
Το σούρουπο, όταν το φως εκπέμπει τις τελικές του αναπνοές, φαντάσματα βγαίνουν από τα έντερα της γης για να σου υπενθυμίσουν ποιος είσαι.
Έχω αναπνεύσει αυτόν τον αέρα για χρόνια και έχω χάσει το μέτρημα των φορών που οι πνεύμονές μου γέμισαν και άδειασαν από αυτό το «πνεύμα» της ύπαρξης.
Η μελαγχολία μάς επιστρέφει την πιο σταθερή και λυπηρή μας συνειδητοποίηση: την ιδέα του τέλους.
Το μόνο που μένει να κάνουμε, με επίγνωση της λησμοσύνης, είναι να εξαπατήσουμε τη μοίρα μας αντιμετωπίζοντας τη μοχθηρή, βάρβαρη οργή των καιρών μας και μετατρέποντας την ύπαρξή μας σε αντίσταση.
Από τους πνεύμονες, αυτή η μυρωδιά του θανάτου βρήκε το σπίτι της στα έντερα και στο μυαλό, τυμπανίζοντας στο κεφάλι μας την ίδια αδιάκοπη ερώτηση: «Πού πηγαίνουμε;»
Ο Santolo Felaco γεννήθηκε το 1984, στη Νάπολη.
Επί του παρόντος εδρεύει στη Ρώμη.
Το 2016 ίδρυσε την κολεκτίβα L.I.S.A. με τους Gian Marco Sanna και Dario Li Gioi.
Το 2017 δημοσίευσε το fanzine “918“.
Το 2018 δημοσίευσε με τον Gian Marco Sanna το fanzine “But I love you“.
Το 2018 δημοσίευσε το βιβλίο “Caput Mundi” με το Urbanautica Institute.
Το 2019 ίδρυσε το “Discarded photos project”
Δημοσίευσε σε ορισμένα διεθνή περιοδικά όπως τα Der Greif, Zeit Magazine, GUP, Phases, F-Stop, Das, C41, Youthies, Gente di fotografia κ.λπ.
