Οι φωτογραφίες αυτές, με τον τίτλο «Σουβενίρς», περιγράφουν μια ελληνική πραγματικότητα, άκρως συντηρητική, που θεωρεί ότι η προσκόλληση στην κακότεχνη αναπαραγωγή αρχαιοπρεπών συμβόλων και η υιοθέτηση ψευδεπίγραφων μιμήσεων εικόνων του δυτικού πολιτισμού της προσδίδει την αυτάρκεια και το κύρος, που φαίνεται ότι αναζητά. Κατασκευές που μιμούνται αρχαία μνημεία και αγάλματα, αναπαραστάσεις διάσημων τοπιόσημων, εκκλησίες που μοιάζουν μινιατούρες στην μέση του πουθενά. Η επίκληση του παρελθόντος, το λοξό δυτικότροπο βλέμμα και η επίφαση του θρησκευτικού στοιχείου αποτελούν το τρίπτυχο, που διατρέχει ένα μεγάλο μέρος της αποπροσανατολισμένης ελληνικής κοινωνίας. Η υπερβολή της χρήσης τους δηλώνει ασφαλώς πεποιθήσεις και αυθαίρετες, αντικρουόμενες πολλές φορές, υιοθετημένες ταυτότητες. Όλα χωράνε και τίποτε δεν ταιριάζει. Η σειρά αυτή είναι στα όρια της πολιτικής φωτογραφίας, καθώς καταγράφει και σταχυολογεί αυτό που προσδοκά να είναι, μέσα από την χρήση συμβόλων, η δημόσια εικόνα του «σύγχρονου» Έλληνα και το πώς ο ίδιος συνυπάρχει με τον δημόσιο χώρο. Είναι η εικόνα που ο ίδιος κατασκευάζει, με την χρήση παλιακών και ετερόφωτων στερεότυπων, που εκτιμά ότι ανακλούν την αίγλη ενός συντελεσμένου πολιτισμού, ως ανεπάρκεια για την δημιουργία ενός νέου.
ΑλέκαΤσιρώνη
These photographs, under the title ‘Souvenirs’, describe a highly conservative Greek reality, which claims that the adhesion to an unskilled reproduction of ancient symbols along with the adoption of false mimic images of the Western civilisation, add to the self-sufficiency and the prestige that it seems to seek. Throughout these reconstructions which mime ancient monuments and statues, one can witness the marching of representations of popular emblems, churches that appear as miniatures in the middle of nowhere (which believers do they invite, really?), as well as symbols that, due to the recent political developments regarding the name of F.Y.R.O.M., became objects of quarrel. In these images, surrounded by square frames and despite their strictness, one can witness the playful, even ironic, mood of the photographer. The invocation of the past, the oblique westward gaze and the emphasis on the religious element are the triptych, which runs a large part of the disoriented Greek society. The hyperbole in their use, certainly invokes beliefs and arbitrary, often contradictory, adopted identities. Everything fits but nothing matches. This series reaches the lines of political photography as it records and gleans that which longs to be, through the use of symbols, the public image of the modern Greek and how he coexists with the public space. It is the image that he, himself constructs by using old and light-reflecting stereotypes which he estimates that they emulate the splendour of a long gone civilisation as a deficiency for the creation of a new one.
ΑlekaTsironi
Ο Νίκος Πρίπορας ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γραφιστική και οπτική επικοινωνία, Ευρωπαϊκό πολιτισμό στο Ε.Α.Π. και φωτογραφία στην ESP ως υπότροφος. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεωρίας και ιστορίας της φωτογραφίας με τον Πάρι Πετρίδη. Δουλειά του έχει παρουσιασθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό με πιο πρόσφατες στο Athens Photo Festival 2019 στην ενότητα Greek Young Photographers και στη Photometria 2020 στην ενότητα ParallelVoices.
Nikos Priporas lives in Thessaloniki, Greece. He has studied graphic design and visual communication, photography in E.S.P. and also studies in European civilization at H.O.U. Nikos has attended courses of theory and history of photography with Paris Petridis. His work has been featured in online and printed media as well as in group exhibitions in Greece and abroad, most recently at the Athens Photography Festival 2019 in the Greek Young Photographers sectionand at Photometria 2020 – Parallel Voices.
https://www.facebook.com/NikosPriporas/
