Γιώργος Συρσίρης – Η εξόρυξη του φωτός
Ο λιγνίτης, ηλικίας ενός έως δέκα εκατομμυρίων χρόνων, ανήκει στην κατηγορία των φτωχών γαιανθράκων και σχηματίστηκε από προσχώσεις και συμπιέσεις αναρίθμητων κορμών δένδρων και φυτών που έγιναν κάτω από την επιφάνεια της γης. Η μετατροπή των φυτών σε τύρφη και η μετάβαση από την τύρφη, το αρχικό στάδιο ενανθράκωσης, στον ανθρακίτη, το τελικό στάδιο ενανθράκωσης, είναι συνάρτηση της επίδρασης του χρόνου, της θερμοκρασίας και της πίεσης. Οι λιγνιτικές λεκάνες αποτελούσαν αβαθείς λίμνες και έλη όπου αναπτυσσόταν πλούσια υδροχαρής βλάστηση και με την πάροδο του χρόνου, μεγάλες ποσότητες αυτού του φυτικού υλικού μετατράπηκαν σταδιακά σε λιγνίτη με την πίεση γαιωδών υλικών και την επίδραση μικροοργανισμών. Για το σχηματισμό στρώματος λιγνίτη πάχους ενός μέτρου, έχει υπολογισθεί ότι απαιτείται χρονικό διάστημα 1.000 έως 4.000 ετών. Οι λιγνίτες αποτελούν καύσιμο χαμηλής θερμιδικής αξίας. Το θερμιδικό περιεχόμενο των λιγνιτών είναι από 3 έως 7 φορές μικρότερο από το θερμιδικό περιεχόμενο του λιθάνθρακα και 5 έως 10 φορές μικρότερο από αυτό του πετρελαίου.
Η συστηματική εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων στη Χώρα μας άρχισε από τη ΔΕΗ το 1951 με το υπόγειο ορυχείο Αλιβερίου, επεκτάθηκε το 1955 στο λεκανοπέδιο της Πτολεμαΐδας και το 1969 στη λεκάνη της Μεγαλόπολης. Στις περιοχές αυτές αναπτύχθηκε μια ανεπανάληπτη και ασταμάτητη παραγωγική δραστηριότητα εξόρυξης του λιγνίτη.
Η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση σε παραγωγή λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκτη θέση παγκοσμίως.
Για μεγάλη περίοδο ήταν μια σημαντική αναγκαιότητα ο λιγνίτης. Η Ελλάδα έβγαινε κατεστραμμένη από έναν Εμφύλιο και περνούσε στη φάση του εξηλεκτρισμού. Από κει και πέρα δεν υπολογίστηκαν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Από τη δεκαετία του 1990 ήχησαν «καμπανάκια» για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, αλλά όλοι έκλειναν τ’ αυτιά τους. Υπάρχει η ορατή και αόρατη ρύπανση.
Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στην Κοζάνη, που επιχειρήθηκε δεν είναι για εδραιώσει όλα τα παραπάνω στοιχεία, αλλά γιατί η ανάγκη της τεκμηρίωσης από τον φωτογράφο, αποτελεί τον «ταινιόδρομο» της δικής του αλήθειας.
Ο Γιώργος Συρσίρης γεννήθηκε το 1966 στις Αχαρνές Αττικής όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 2000 σπούδασε Web Design και στη συνέχεια πληροφορική στην Σχολή Θετικών Επιστημών & Τεχνολογίας του ΕΑΠ. Η πρώτη επαφή με την φωτογραφία έγινε το 1990. Αργότερα το 1997 κάνει φωτογραφία στα ΝΕΛΕ του Ν. Ηρακλείου. Έχει τελειώσει στο ΔΙΕΚ Κηφισιάς με ειδικότητα: τέχνη φωτογραφίας. Έχει παρακολουθήσει και ολοκληρώσει το Seeing Through Photographs του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης ( MOMA). To 2013 σε συνεργασία με τον Δήμο Αχαρνών δημιούργησε το τμήμα φωτογραφίας Δήμου Αχαρνών όπου διδάσκει μέχρι σήμερα. Παράλληλα από το 2018 διδάσκει φωτογραφία στην Φωτογραφική λέσχη Θήβας. Φωτογραφίες του φιλοξενούνται σε ελληνικά και ξένα sites. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έχει επιμεληθεί εκθέσεις μαθητών του.
http://fotografoume.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/fotografoume/
https://www.facebook.com/groups/150546918723559/
https://www.instagram.com/georgesirsiris/
George Sirsiris – Extracting the light
Lignite, aged between one to ten million years, belongs to the category of low-rank coals and was
formed by the sedimentation and compression of countless tree trunks and plants, which took place under the surface of the earth. The conversion of plants into peat and the transition from peat, the initial coalification stage, to anthracite, the final coalification stage, depends on the effects of time, temperature and pressure. Lignite basins were once shallow lakes and marshes where rich wetland vegetation grew; as time passed, large quantities of this plant material gradually turned into lignite, through the pressure of earthy materials and the effect of microorganisms. It has been calculated that the creation of a lignite layer with a thickness of 1 meter needs a period of 1,000 to 4,000 years. Lignite is a fuel of low calorific value. The calorific content of lignite is 3 to 7 times less than the calorific content of hard coal and 5 to 10 times less than that of oil.
The systematic exploitation of lignite deposits in our country began in 1951 from the Aliveri underground mine, extended in 1955 in the basin of Ptolemais and in 1969 in the basin of Megalopolis.
In those regions, an unprecedented and continuous productive and fruitful activity of excavation of the
precious fuel was developed.
In terms of lignite production, our country ranks second in the European Union and sixth worldwide.
For a long time lignite was an important necessity. Greece was coming out of a devastated Civil War and was going through a phase of electrification. Beyond that, the renewable energy sources we could use were not calculated. From the 1990s onwards, “bells” rang for environmental pollution, but everyone turned a deaf ear. There is visible and invisible pollution.
A photographic journey in Kozani, which was attempted, is not to consolidate all the above elements. Τhe need for documentation by the photographer is the “conveyor” of his own truth.
George Syrrsiris was born in 1966 in Acharnes, Attica, where he still lives today. In 2000 he studied Web Design and then Informatics at the School of Sciences & Technology of EAP. The first contact with photography took place in 1990. Later in 1997 he took a photo in the NELE of N. Heraklion. He graduated from DIEK Kifissia with a specialty: art of photography. He has attended and completed the Seeing Through Photographs of the Museum of Modern Art in New York (MOMA). In 2013 in collaboration with the Municipality of Acharnes he created the photography department of the Municipality of Acharnes where he teaches until today. At the same time, from 2018 he teaches photography at the Photographic Club of Thebes. His photos are hosted on Greek and foreign sites. He has taken part in group exhibitions and has curated exhibitions of his students.
http://fotografoume.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/fotografoume/
