«Το σπίτι, περισσότερο κι από το τοπίο ακόμα, είναι μια ‘κατάσταση της ψυχής’»

Gaston Bachelard, H ποιητική του χώρου

To “Postcards from home” συμμετέχει στο Platforms Project και παρουσιάζει τα έργα των καλλιτεχνών:  Αιμιλίας Μπαλάσκα, Γεωργίας Πονηράκου, Γιώργου Βογιατζάκης , Κλαυδίας Μπαλαμπανίδου και  Ρούλας Πάτρα στο χώρο C50, κτίριο Γ στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.

To “Postcards from home” είναι μια διεθνής καλλιτεχνική κοινότητα που αναστοχάζεται και δημιουργεί με θέμα την έννοια του σπιτιού.  Δημιουργήθηκε τον Οκτώβρη του 2016 και έκτοτε αναπτύσσεται σε δύο κατευθύνσεις: ως μια διαδικτυακή πλατφόρμα συνεργασίας και δημιουργίας, ανοιχτής προς όλους, όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν μέρος της, αλλά και ως εκπαιδευτική κοινότητα για την φωτογραφία με βάση την μη-τυπική εκπαίδευση.

365 καλλιτέχνες, επαγγελματίες και μη, από όλο τον κόσμο έχουν συμμετάσχει μέχρι στιγμής στην πλατφόρμα ενώ 162 από αυτούς έχουν αφηγηθεί ιστορίες του σπιτιού με εικόνες και κείμενα στην πλατφόρμα του instagram.

Οι συμμετέχοντες

Γιώργος Βογιατζάκης

Ο Γιώργος Βογιατζάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι μηχανολόγος μηχανικός και φωτογράφος (MFA- Master of Photography & Visual Language). Δουλειά του έχει δημοσιευτεί σε διάφορα φωτογραφικά περιοδικά και έχει παρουσιαστεί σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Μουσείο Μπενάκη, Photobiennale, Φωτοχώρος, Γκαλερί Εικαστικός Κύκλος ΔΛ κ.α.). Έχουν εκδοθεί τρία βιβλία του: από τη «Νέα Μικρή Σειρά»/ Εκδόσεις Φωτοχώρος/ 2016, “Perpetual Motif”/ αυτοέκδοση / 2022 και “Residents” / αυτοέκδοση/ 2023.

Γιώργος Βογιατζάκης

Οι RESIDENTS προέκυψαν από τη σύνθεση “σκηνικών” που φωτογράφησα βλέποντας την πόλη σαν ένα άδειο πλαίσιο, με τις φωτογραφίες αγνώστων που συνέλεξα γυρνώντας σε διάφορα παζάρια.

Τους αγνώστους αυτούς τους αντιμετώπισα σαν ορφανούς -παρατημένους από τους τελευταίους εναπομείναντες συγγενείς τους- ή σαν μετανάστες. Ένα νέο είδος μεταναστών που είχαν ξεριζωθεί από τον τόπο τους (το παζάρι) κουβαλώντας μαζί τους τις μνήμες από την αλλοτινή, πραγματική ζωή τους αποτυπωμένες σε ένα κομμάτι ξεθωριασμένο φωτογραφικό χαρτί, όπως κάθε μετανάστης κουβαλάει στις στοιχειώδεις αποσκευές του κάτι πολύτιμο. Τους φιλοξένησα σπίτι μου σαν να είχαν ψυχή αυτοί οι χάρτινοι άνθρωποι, ανάγκες, επιθυμίες, αισθήματα.

Γιώργος Βογιατζάκης

Στα βλέμματά τους διάβαζα τις ιστορίες τους κι ήθελα να τις ξανακούσω σαν μελωδίες ενορχηστρωμένες αλλιώς, κάτω από νέες συνθήκες, μέσα σε περιβάλλοντα του τώρα, σε μια χρονική στιγμή που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ.

Η επιλογή των σκηνικών δεν ήταν τυχαία. Την υπαγόρευσαν οι ίδιοι. Ήθελα να νιώθουν οικείο το περιβάλλον στο οποίο φιλοξενούνται, ικανοποιώντας μάλλον την ανάγκη μου να βλέπω να συνυπάρχουν οι δύο κόσμοι. Το παρελθόν με το παρόν.

Στη νέα συνθήκη, στη νέα χρονική στιγμή που αιφνίδια αποκόπηκε από τον χρόνο που έτρεχε, στον νέο θάνατο που μοιραία τους πρόσφερα – όπως ο αλλοτινός, γνώριμος φωτογράφος τους-  συνάντησα ξανά το βλέμμα τους. Κι όλα φάνηκαν να απέκτησαν νέες σημασίες. Σαν να αναδημιουργήθηκε ο κόσμος μέσω του φωτογραφημένου του εαυτού που έντεχνα ξέρει να προσποιείται μια δήθεν αντικειμενική κι αμερόληπτη αποτύπωση της στιγμής. Μια δήθεν αντικειμενική αποτύπωση της αλήθειας. Της ζωής της ίδιας.

Αιμιλία Μπαλάσκα

Η Αιμιλία Μπαλάσκα είναι εικαστική καλλιτέχνις, γεννημένη στην Ν. Αφρική που ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Γραφίστρια και Φωτογράφος. Στα έργα της πειραματίζεται χρησιμοποιώντας ως βάση της φωτογραφίες από αρχεία. Η καλλιτέχνις, επεξεργάζεται με νέα υλικά τις εικόνες αυτές και τις επαναφωτογραφίζει προσδίδοντάς τους συμβολική χροιά σε μία προσπάθεια είτε να ερμηνεύσει είτε να κρίνει τον κόσμο που την περιβάλλει και συχνά την ορίζει, δηλώνοντας έτσι τη θέση της απέναντι στις πατριαρχικές δομές.

Αιμιλία Μπαλάσκα

Στο project KIRKI, χρησιμοποιείται αρχειακό υλικό από την Ιθάκη. Το ασπρόμαυρο του αρχείου έρχεται σε αντίστιξη με τα έγχρωμα ένθετα στοιχεία τα οποία μεταμορφώνουν τις, προηγουμένως απλοϊκές, παρουσίες σε δυναμικές. Το αποτέλεσμα της επεξεργασίας φέρνει στο νου τελετουργικά και σύμβολα μαγείας που παραπέμπουν στο δυσοίωνο και στο αποδιοπομπαίο. Από τα αρχαία χρόνια, μορφές όπως η Κίρκη μοιάζουν να στέκουν στον αντίποδα της ορθότητας και την ηθικής. Η γυναίκα-μάγισσα, πρόσωπο ιστορικά και μυθολογικά παραβατικό φαίνεται να ζητά την εξιλέωση του μέσω αυτού του project.

Αιμιλία Μπαλάσκα

Το KIRKH είναι μια προσπάθεια αφύπνισης ενάντια στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που διαχωρίζουν, ακόμα, τις θηλυκότητες, σε υπάκουες και μη, σωστές και λάθος, λάγνες και ηθικές. Προτείνεται λοιπόν ένας τρόπο θέασης της γυναίκας αλλιώτικος από τον συνηθισμένο μετατρέποντας σε εικόνα ζητήματα φύλου και φεμινιστικής ρητορικής. Στον κόσμο που παρουσιάζεται εδώ η γυναίκα δεν είναι δόλια αλλά δυναμική. Οι εικόνες δεν αποδίδουν τέρατα αλλά ανθρώπους που υπό την κατάλληλη γωνία παραμένουν απαράλλαχτοι ενώ το μόνο που μετουσιώνεται είναι το θέσφατο που διαιωνίζει την εικόνα της γυναίκας ως μη δυναμικής, μη δημιουργικής, μη ηθικής και τελικά “μυθικής”. Πρόκειται για μια αλληγορική συζήτηση που επεξεργάζεται τον αυτοματισμό της παράδοσης κρίνοντας τον ως βαθιά προβληματικό απαιτώντας, τέλος, τις σχετικές αλλαγές.

Ρούλα Πάτρα

Η Ρούλα Πάτρα είναι Ελληνίδα εικαστικός και φωτογράφος με έδρα την Αθήνα. Είναι ειδικευμένη στην εγκληματολογική φωτογραφία, έχοντας μακρόχρονη εμπειρία στο χώρο της Εφαρμοσμένης Εγκληματολογίας με εκπαίδευση στο εσωτερικό και εξωτερικό πάνω στο αντικείμενο. Είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων στη Φωτογραφία. Ως καλλιτέχνης, παράγει τέχνη εστιάζοντας κυρίως στη γυναικεία ταυτότητα, το γυναικείο σώμα, τη βία κατά γυναικών και κοριτσιών, τη βία με βάση το φύλο και τις σχέσεις και συμπεριφορές των γυναικών μέσα σε κοινωνικά πλαίσια. Μέσα από τη δουλειά της, στοχεύει να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ευαισθητοποιήσει το κοινό και να προωθήσει την κοινωνική αλλαγή, δίνοντας φωνή στις εμπειρίες όλων των θηλυκοτήτων που αναγκάζονται να σιωπήσουν.

The Duo Project

Η βιολογία δεν καθορίζει σχέσεις, συμπεριφορές ή ταυτότητες φύλου. Είναι η αρχή των πάντων αλλά όχι ο προορισμός.

Το ”The Duo Project ” είναι ένα έργο που προκύπτει από την εμπειρία του να γεννιέσαι γυναίκα, να είσαι γυναίκα, να νιώθεις και να ενεργείς σαν γυναίκα μέσα σε κοινωνικά πλαίσια, όπως η παραδοσιακή (βιολογική) οικογένεια, που ορίζεται αυστηρά από κοινωνικο-πολιτιστικές συμβάσεις. Προχωρώντας μέσα από τη σχέση δύο μη βιολογικά συνδεδεμένων γυναικών σε ένα πιο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, παρέχει μια νέα βάση για τις γυναικείες σχέσεις, συμπεριφορές και ζωές, συμβάλλοντας στην εξάλειψη των καταπιεστικών καταστάσεων που βιώνουν οι γυναίκες.

Ρούλα Πάτρα

Το ”The Duo Project” στοχεύει στο να αποσταθεροποιήσει τις βασικές έννοιες, προτείνοντας μια νέα εμπειρία, που μεταφέρεται μέσω της σχέσης μου με τη θετή μου κόρη, ιδιαίτερα του φανταστικού και κατασκευασμένου κοινού παρελθόντος που δεν είχαμε ποτέ, αλλά και μέσω της κοινής μας ζωής και των οικογενειακών σχέσεων που έχουμε χτίσει μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον που εμείς δημιουργήσαμε, τονίζοντας τη σημασία της αγάπης και της ενότητας, καθώς και την εξερεύνηση της γυναικείας ταυτότητας.

Με τη συνεργασία, τους διπλούς ρόλους και τον χρόνο, ως λέξεις κλειδιά, ενεργούμε και οι δύο ως, φωτογράφος και φωτογραφιζόμενος, σκηνοθέτης και ερμηνευτής, παρατηρητής και πρωταγωνιστής, θεατής και θέαμα, και ανταλλάσσουμε προσεγγίσεις πολλαπλών όψεων και πολλαπλής οπτικής, χρησιμοποιώντας την κάμερα και το σώμα μας ως ζωτικής σημασίας μέσα παιχνιδιού, πειραματισμού και συμβολισμού.

Ρούλα Πάτρα

Αυτό το παραστατικό, μετα-φωτογραφικό, πολυεπίπεδο και με χρήση πολυμέσων έργο τέχνης είναι ένα διαρκές έργο, μια ανοιχτή ερώτηση και μια συνεχής συνεργασία. Το ”The Duo Project” χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, ”The Past We Never Had”, μεταφέρει το κατασκευασμένο – φανταστικό παρελθόν που δεν είχαμε ποτέ και αποτελείται από δεκαεννέα μεταφωτογραφίες και ένα βίντεο. Πρόκειται για δημιουργήματα/κατασκευάσματα που πήραν μορφή με τη βοήθεια λογισμικών επεξεργασίας εικόνας και βίντεο, συνδυάζοντας αρχειακό φωτογραφικού και βίντεο υλικού (αναλογικό και ψηφιακό υλικό, κυανοτυπίες, ακτίνες Χ, βίντεο κ.λπ.). Το δεύτερο μέρος, ”A Life Together”, μεταφέρει την κοινή μας ζωή και αποτελείται από μια σειρά δέκα φωτογραφιών και δύο βίντεο όπου ”ερμηνεύουμε” διπλούς ρόλους. Το βίντεο ”Duovisualitties” , που εκτίθεται, δείχνει τις προσπάθειές μας να χτίσουμε η καθεμία το πορτρέτο της άλλης, μέσω μιας σκηνοθετημένης περφορμανς, με τον συγχρονισμό να κυριαρχεί και την οθόνη να χωρίζεται στα δύο.

Γωγώ Πονηράκου

Η Γωγώ Πονηράκου γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία και φωτογραφία. Είναι εικαστική φωτογράφος, χρησιμοποιεί αναλογικές μηχανές και δημιουργεί zines που συνδυάζουν εικόνα και λόγο. Έχει στο ενεργητικό της μια ατομική έκθεση, τέσσερα φωτογραφικά zines και ένα φωτογραφικό βιβλίο για τη Μακρόνησο ενώ το photobook Snowbed βρίσκεται υπό έκδοση (290 limited edition copies, printed by KEDA press, Zoetrope 2023). Δουλειά της έχει παρουσιαστεί ανάμεσα στα άλλα στο Athens photo festival, στο Medphoto και στη Gallery 2 του Fotofluss στην Αυστρία. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί στον ιστότοπο της Bibliothèque, στο περιοδικό Χάρτης, στο Culturebook και στο περιοδικό Μονόκλ. Το Έξζιτ είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή (εκδόσεις Poema, 2021).

HOME

Η ιδέα γύρω από την έννοια του σπιτιού, της οικίας που είναι τόσο αρχετυπικά όσο και η μητέρα (κατά τον Jung) με απασχολούν εδώ και πολύ καιρό. Oι φωτογραφίες στην σειρά αυτή είναι θραύσματα από ένα έργο σε εξέλιξη και εμπλέκει την σκονισμένη μνήμη εικόνων από το οικογενειακό αρχείο (σπίτια του παρελθόντος), μια μνήμη που εγώ δεν θα μπορούσα να έχω αφού δεν είχα γεννηθεί την χρονική στιγμή που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες, με το τώρα και τις μνήμες που προσπαθώ να διαφυλάξω ζωντανές (το σπίτι μου τώρα) καθώς αλληλεπιδρώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα και βλέπω σε αυτά στιγμές του παρελθόντος ήδη.

Γεωργία Πονηράκου

Είναι πολύπλοκο, ματαιόδοξο και αντιφατικό το να προσπαθώ να ακινητοποιήσω τον χρόνο μέσα σε ένα μικρό κάδρο, αλλά εξακολουθώ να το κάνω, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα βρω ένα νόημα ( ένα σπίτι δικό μου).

Γεωργία Πονηράκου

Κλαύδια Μπαλαμπανίδου

Η Κλαύδια Μπαλαμπανίδου (γ. 1991) είναι Ελληνίδα φωτογράφος, γεννημένη στο χωριό Αβρανλό, Γεωργία και ζει στη Λευκωσία, Κύπρο. Σπούδασε στο Τμήμα Τεχνών Ήχου & Εικόνας Ιονίου Πανεπιστημίου. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης, από το Τμήμα Καλών Τεχνών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Τα έργα της εξερευνούν έννοιες προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας, έννοιες του ανήκειν, καθώς και θέματα ψυχικής υγείας. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα και Κύπρο.

Έργο εν εξελίξει

Κλαυδία Μπαλαμπανίδου

Κλαυδία Μπαλαμπανίδου

Η σειρά επιχειρεί να αποτυπώσει τη ζωτική σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης και αναδεικνύει την ανάγκη για αποδοχή και ενσυναίσθηση.  Παρουσιάζει νέους ανθρώπους απομονωμένους από το αστικό περιβάλλον και ενταγμένους στη φύση, σε στιγμές κατάρρευσης, μαρτυρώντας την απεγνωσμένη επιθυμία τους να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου.

Info:
Εγκαίνια Έκθεσης: Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023 και ώρα 18.00 – 22.30
Διάρκεια Έκθεσης: Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023 έως Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023
Ώρες λειτουργίας:
Πέμπτη 26 Οκτωβρίου, 18.00 – 22.30
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου έως Κυριακή 29 Οκτωβρίου, 12.00 – 21.00

Share this...

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin