Παύλος Κοζαλίδης: “Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα” | Έκθεση Φωτογραφίας

Παύλος Κοζαλίδης: “Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα” | Έκθεση Φωτογραφίας

Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα
Έκθεση φωτογραφίας του Παύλου Κοζαλίδη
στη γκαλερί Τύρβη στο Μεσολόγγι
σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη

Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες από τους εναπομείναντες Έλληνες στα χωριά της Μαύρης Θάλασσας και συγκεκριμένα στην Τουρκία, τη Γεωργία, την Ουκρανία και τη Ρωσία. Ο φωτογράφος ταξίδεψε στην περιοχή κατά το διάστημα 1995-2003 (η δουλειά του αυτή ολοκληρώθηκε με την υποστήριξη του Μουσείου Μπενάκη), και μέσα από μια ιδιαίτερη ματιά αποτύπωσε εικόνες, στις οποίες αιχμαλωτίζει με διάχυτη ευαισθησία και εμφανή τρυφερότητα τη ζωή μιας άγνωστης σε εμάς κοινότητας Ελλήνων της Διασποράς.

Παύλος Κοζαλίδης

Παύλος Κοζαλίδης

Όπως γράφει η κριτικός τέχνης και επιμελήτρια Αλέξάνδρα Μόσχοβη:

… Η σειρά του αυτή, με τον απόλυτα ταιριαστό τίτλο “Αναζητώντας τη Χαμένη Πατρίδα”, υποδέχεται αυτό ακριβώς το διάκενο ανάμεσα στο κοινωνικό και το προσωπικό, στις ιστορίες φυγής και τις ιστορίες εκδίωξης, στην ακούσια εξορία και την αυτοεξορία, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και μια εντελώς προσωπική αναζήτηση για τις προγονικές ρίζες. Γιος Ελλήνων ομογενών από το Ορντού, μια πόλη στα Τουρκικά παράλια του Εύξεινου Πόντου, που βίωσαν τον ξεριζωμό στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο Κοζαλίδης βρέθηκε εκτοπισμένος ξανά και ξανά και, ζώντας ανάμεσα σε χώρες και ταυτότητες, γαλουχήθηκε με τις νοσταλγικές αφηγήσεις για μια πατρίδα μυθική.
Η φαντασιακή αυτή παρουσία μιας άλλης γης, “γης της επαγγελίας” όπου τα πάντα έθαλλαν πιο πολύ απ’ οπουδήποτε αλλού και για την οποία οι ηλικιωμένοι συγγενείς του συνέχιζαν να μιλούν με συγκίνηση, ήταν η κύρια ώθηση που τον οδήγησε σ’ αυτή την ταξιδιωτική περιπλάνηση διάρκειας οκτώ ετών. Από το 1995 έως το 2003 ο Κοζαλίδης ταξίδεψε από την Τουρκία και τη Γεωργία στη Ρωσία και την Ουκρανία για να γνωρίσει και να φωτογραφίσει τη ζωή στις εναπομείνασες κοινότητες της Ελληνικής Διαοποράς στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου….

Διάρκεια έκθεσης: Σάββατο 6 Οκτωβρίου – Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Τρίτη έως Σάββατο 11.00-13.30 και 18.00-20.30 |  Δευτέρα και Κυριακή κλειστά

Η είσοδος στην έκθεση είναι ελεύθερη για το κοινό.

Χώρος: Γκαλερί Τύρβη
Ελ. Βενιζέλου 20
Μεσολόγγι
τηλ. 2631024141
email: yannis@tyrveegallery.com
https://www.facebook.com/tyrvee/


Παύλος Κοζαλίδης

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1961 και μεγάλωσε στον Καναδά όπου μετανάστευσε η οικογένειά του, όταν ο ίδιος ήταν επτά ετών. Το 1980 επέστρεψε στην Ελλάδα μόνο για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε ερασιτεχνικά την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία και με την επανεγκατάσταση της οικογένειάς του στην Αθήνα, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μέσο. Έχει ταξιδέψει για περισσότερο από είκοσι χρόνια, φωτογραφίζοντας στην Ασία, την Αφρική, τη νότια και κεντρική Αμερική.

Η έκθεση Αναζητώντας τη Χαμένη Πατρίδα, είναι η πρώτη παρουσίαση της δουλειάς του.

Θυμάμαι στο πρώτο μου ταξίδι από την Τυφλίδα, ένα κρύο πρωινό να μπαίνω σε ένα παλιό και ταλαιπωρημένο Ρωσικό λεωφορείο γεμάτο με πρόσωπα Γεωργιανά, Ποντιακά, Ρωσικά και Αμπχαζιανά. Μας πήρε όλη την ημέρα να φτάσουμε σε ένα χωριό στο πουθενά, βυθισμένο στο σκοτάδι, που το φώτιζε μόνο η πανσέληνος. Δεκάδες σκεπές φτιαγμένες από λαμαρίνα, να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Πριν κατεβώ από το λεωφορείο, οι ντόπιοι άρχισαν να καυγαδίζουν μεταξύ τους για το ποιος θα με φιλοξενούσε στο σπίτι του. Θυμάμαι να ντρέπομαι να ρωτήσω για φαγητό. Όταν με ρωτούσαν αν ήθελα τσάι ή καφέ, μου γέμιζαν ένα τραπέζι με ψωμί, τυριά, μέλι, μαρμελάδες, λουκάνικα, ό, τι είχαν στο σπίτι τους. Ποτέ δεν είχα γνωρίσει τέτοια φιλοξενία, τέτοια αρχοντιά.

Εγώ πάντα προτιμούσα να κάθομαι στο σπίτι του παπά, λόγω του ότι εκείνος γνώριζε τι γινόταν στην ευρύτερη περιοχή. Γάμοι, βαπτίσεις, κηδείες, γενικά κοινωνικές εκδηλώσεις, τελευταία έθιμα που διατηρούσαν όσοι είχαν απομείνει. Είμαι τυχερός που άκουσα στα μακρινά μέρη του Καυκάσου τη μητρική γλώσσα της γιαγιάς μου, τα ποντιακά και γνώρισα τέτοιους ανθρώπους με τόση ανθρωπιά και που με αυτό το μαγικό κουτί που κουβαλάω, μου δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστώ κάποιες περασμένες μικρές στιγμές, μαζί σας.