ACvsX | Tolerance(s) | Παναγιώτης Λάμπρου
Σε αυτήν την ενότητα το photologio θα παρουσιάζει σε εβδομαδιαία βάση το έργο καλλιτεχνών που παίρνουν μέρος στην έκθεση “Tolerance(s) – Ανοχές”. Την επιλογή των έργων, την επιμέλεια και τον συντονισμό παραγωγής της έκθεσης έχουν αναλάβει οι συνεργάτες της Artifactory Κώστας Ιωαννίδης και Ελένη Μουζακίτη
Παναγιώτης Λάμπρου – Untitled History
Το 2002 πήγα στο Βέλγιο για να συµµετάσχω στο Ευρωπαϊκό Πρόγραµµα Εθελοντισµού της οργάνωσης HetRoerhuis, για άτοµα µε νοητική αναπηρία. Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το µουσείο Dr. Guislain, στην πόλη Ghent, το οποίο επικεντρώνεται στην ιστορία της κλινικής αντιµετώπισης των ατόµων µε αναπηρία.
Επίσης, το διάστηµα εκείνο είχα την τύχη να φιλοξενηθώ από την Stinne Van Espen, την ιδρύτρια της οργάνωσης DeKreek. Είχαµε συζητήσει το θέµα εκτενώς. Όταν µε πήγε στην κατασκήνωση, είδα µπροστά στα µάτια µου τις ιδέες της να παίρνουν σάρκα και οστά. Η ατέρµονη δηµιουργικότητα, η χαρούµενη διασκέδαση, η ισότιµη αντιµετώπιση και ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας συνιστούσαν ένα εξαιρετικό γεγονός για κάθε συµµετέχοντα.
Το 2003, επισκέφτηκα ξανά το Dr. Guislain και φωτογράφισα τη µόνιµη συλλογή του µουσείου, καθώς και την έκθεση που παρουσίαζε µε τίτλο “Human, All Too Human”. Και οι δύο εκθέσεις µαζί επικεντρώνονται στην απεικόνιση της ψυχολογικής αντιµετώπισης των ατόµων που βρίσκονταν στις ψυχιατρικές κλινικές στον ρουν της ιστορίας. Το 2005 επισκέφτηκα την καλοκαιρινή κατασκήνωση DeKreek.
Η φωτογράφος Diane Arbus είχε ήδη προσεγγίσει τα άτοµα µε αναπηρία στο έργο της “untitled”. Η ευαισθησία της, η ευγένειά της και η γνήσια πρόθεσή της κατάφεραν να διανύσουν την απόσταση µε το ανοίκειο˙ να διευρύνουν τα όρια, δίνοντας µια πιο ξεκάθαρη εικόνα στην κατανόηση της σηµασίας της ύπαρξης. Το έργο ήταν µια ασφαλής βάση για εµένα. Η φωτογραφία µπορεί να συλλάβει την ουσία ενός θέµατος όταν δεν ασκεί κριτική. Tότε η πραγµατικότητα αντανακλά στην εικόνα τον χαρακτήρα του φαινοµένου, ως καθαρή περιγραφή.
To έργο “Untitled History” είναι αφιερωµένο στον αδερφό µου Γιάννη (1974 – 1981).
Με τιµή στον αδερφικό µου φίλο Erwin Goris (1977 – 2010).
Παναγιώτης Λάμπρου – Από τη σειρά Untitled History
Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν στην απόφασή σου να συμμετάσχεις στη συγκεκριμένη έκθεση;
Ο Τσι Κογκ ρώτησε: Υπάρχει άραγε μία λέξη ικανή να καθοδηγεί τις πράξεις του ανθρώπου σε όλη του τη ζωή;
Είπε ο Διδάσκαλος: Ναι, η λέξη επιείκεια: Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους {Κομφούκιος, Τα Ανάλεκτα 15.24[15], Τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου: Φιλοσοφικές συνομιλίες με τους μαθητές του, μετάφραση: Σωτήρης Χαλικιάς, έκδοση 2001, Ίνδικτος}.
Υποστηρίζω κάθε προσπάθεια που υπενθυμίζει την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ (en.wikipedia.org/wiki/Human_rights)
Με ποιον τρόπο μεταφέρονται στο κοινό μέσω του συγκεκριμένου έργου σου μηνύματα συμπερίληψης, σεβασμού και ανοχής στην ετερότητα;
Η φωτογραφία μπορεί να φτάσει στον πυρήνα ενός θέματος μόνο χωρίς κριτική. Τότε η πραγματικότητα αντανακλά τον χαρακτήρα της με ευκρίνεια. Δείτε τις φωτογραφίες με ανοιχτή διάθεση και αφεθείτε.
Παναγιώτης Λάμπρου – Από τη σειρά Untitled History
Πιστεύεις πως η Τέχνη έχει τη δύναμη να ευαισθητοποιήσει συμπολίτες μας κατά του ρατσισμού και να επηρεάσει τις κοινωνίες προς την κατεύθυνση της ισότητας και της αποδοχής του Άλλου;
Αναμφισβήτητα ναι. Είναι ζήτημα εσωτερικής αντιληπτικής παιδείας να κατανοήσουμε ότι ο ρατσισμός επιβάλλεται, ως απόγνωση του αισθητού. Με άγνωστο Χ τον φόβο, στην εξίσωση που μας προβάλλουν οι δυσκολίες της συμβίωσης, ο ρατσισμός μπορεί να οριστεί ως πνευματικά ανάπηρη στάση αντιμετώπισης στις ανάγκες εξέλιξης της ίδιας της ζωής. Η τέχνη, ερευνώντας το υπαρξιακό κενό, προβάλει εικόνες αισθητικής αξίας που εμπνέουν συμφιλίωση με την ίδια τη ζωή τελικά. Αυτός ο άγνωστος Χ παίρνει σχηματομορφή και εκπαιδεύει με ελαστικότητα την αντίληψη, δημιουργεί νέους χώρους κατανόησης και καλλιεργεί την επιείκεια στην αίσθηση του φόβου.
Βιογραφικό
Γεννημένος το 1975 στην Αθήνα, ο Παναγιώτης Λάμπρου είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σύμβουλος τέχνης. Σπούδασε ιστορία και αισθητική της φωτογραφίας στον Φωτογραφικό Κύκλο, στην Αθήνα και έρευνα, ιστορία και αρχειοθέτηση φωτογραφίας στο Centro di Ricerca e Archiviazione della Fotografia, στο Spilimbergo της Ιταλίας.
Εργάζεται μεταξύ Αθήνας, Ιταλίας και Βελγίου. Συνεργάζεται με οργανισμούς όπως το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ ΜΙΕΤ) και η Euromare, εταιρείες όπως COCO-MAT, ΜΕΤΚΑ επιχειρηματική μονάδα της ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε., Δ.Ε.Η. Α.Ε., Thenamaris (Ships Management) και παρέχει υποστήριξη στις Holy Ginger και FILMORA. Συνεργάστηκε για τη δημιουργία έργων τέχνης με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Ελληνικό Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, τον ΟΑΕΔ (τον Ελληνικό Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού), το Μουσείο Dr.Guislain, το Κέντρο έρευνας και αρχειοθέτησης φωτογραφίας (CRAF) και τους καλλιτέχνες Σόκος και Ιωάννης Γεωργακάκης. Για το εργαστήριό του στην τέχνη και τη φωτογραφία συνεργάζεται με τον Buon Vento στην Ιταλία, που οργανώνει μαθήματα στη Σχοινούσα, στην Τήλο, στο Μιλάνο, στην Μπολόνια.
Παναγιώτης Λάμπρου – Από τη σειρά Untitled History
Panayiotis Lamprou – Untitled History
In 2002, I went to Belgium to participate in the European Volunteer Service of the organization Het Roerhuis for people with mental disability. I had the chance to visit the Museum Dr.Guislain in Ghent, studying the history of medical treatment towards people with disabilities.
Also, I had the pleasure to be hosted during E.V.S, by Stinne Van Espen, the founder of the organization De Kreek. We had discussed this subject in depth. When she introduced me to the camp I saw the realization of her ideas in front of my eyes. The endless creativity, the fun entertainment, the equal treatment and educational behavior resulted into a fabulous event for anyone who participated.
In 2003, I went back to the Museum Dr.Guislain and photographed its permanent exhibition and the temporary exhibition titled “Human, All Too Human”. The combination of both exhibits emphasize on the description of the psychological treatment towards people inside the psychiatric institutions in history. In 2005, I visited the summer camp of De Kreek.
The photographer Diane Arbus had already approached people with disabilities in her work “untitled“. Her sensitivity, kindness and pure intention broke the distance with the unfamiliar. She expanded the limits, giving a clearer view to the understanding of the meaning of existence. Her work was a secure base for me. Photography can reach the core of a subject only without any judgement, reality then reflects its character in clarity.
“Untitled history” is dedicated to my brother Yiannis (1974 – 1981).
In honor to my soul brother Erwin Goris (1977 – 2010).
What motivated you to participate in this exhibition?
Chi Kong asked: Is there a word capable of guiding a person’s actions throughout his life?
The Master said: Yes, the word grace: What you do not desire for yourself, do not impose on others
(Confucius, Analects, 15.24[15]).
I am interested in any effort that is reminiscent of the UN Universal Declaration of Human Rights. (en.wikipedia.org/wiki/Human_rights)
How does this work convey to the audience the message of inclusion, respect and tolerance?
Photography can reach the core of a subject only without any judgement, reality then reflects its character in clarity. Look at the pictures with an open mind, and enjoy.
Does Art have the power to raise awareness against racism and lead societies towards equality and acceptance?
Undoubtedly yes. It is a matter of inner perceptual education to understand that racism is imposed as a desperation of the sensible. With the unknown X as fear, in the equation presented to us by the difficulties of coexistence, racism can be defined as a spiritually handicapped attitude to the needs and developments of life itself. By exploring the existential void, art projects images of aesthetic value that inspire reconciliation with life itself in the end. The unknown X takes shape and flexibly trains perception, creates new spaces of understanding and cultivates the impending fear.
Bio
Born in 1975 in Athens, Greece, Panayiotis Lamprou (Panolabrou) is a visual artist and art consultant coordinator. He studied history and aesthetics of photography at the Photographic Circle, Athens, and research, history and archiving of photography at the Centro di Ricerca e Archiviazione della Fotografia in Spilimbergo in Italy.
He works between Athens, Italy and Belgium. He cooperates with organizations like Greek Literary and Historical Archive (ELIA ΜΙΕΤ) and Euromare, companies like COCO-MAT, METKA the business unit of MYTILINEOS S.A., (ΔΕΗ A.E) the Public Power Corporation S.A.(PPC), Thenamaris (Ships Management) and support the handicrafts Holy Ginger and FILMORA. He collaborated for creating art projects with the National Technical University of Athens, the Hellenic Ministry of Citizen Protection, OAED (the Greek Manpower Employment Organisation), the Museum Dr.Guislain, the Center of research and archival of photography (CRAF) and the artists Socos and Ioannis Georgakakis. For his workshop in art and photography collaborates with Buon Vento in Italy which organize courses in Schinoussa, Tilos, Milano, Bologna.
Η έκθεση Tolerance(s) είναι προγραμματισμένη να παρουσιαστεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου “Art and Culture vs Xenophobia // Τέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία“, τον Μάιο 2021 στο Σεράφειο στην Αθήνα και τον Ιούνιο στη Νορβηγία. Το “Art and Culture vs Xenophobia // Tέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” αντιμετωπίζει, με εργαλεία τις τέχνες και τον πολιτισμό, τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, τα οποία αναπτύσσονται σε περιβάλλον έλλειψης συμπερίληψης και ανοχής για τον Άλλο. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Artifactory και εταίρους το Ås Art & Music School του Δήμου του Ås στη Νορβηγία και το “Baumstrasse -Ο Δρόμος με τα Δέντρα“.
Το πρόγραμμα Active citizens fund είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
Περισσότερες πληροφορίες: www.activecitizensfund.gr
