ACvsX | Tolerance(s) | Claudia Lucacel
Σε αυτήν την ενότητα το photologio θα παρουσιάζει σε εβδομαδιαία βάση το έργο καλλιτεχνών που παίρνουν μέρος στην έκθεση “Tolerance(s) – Ανοχές”. Την επιλογή των έργων, την επιμέλεια και τον συντονισμό παραγωγής της έκθεσης έχουν αναλάβει οι συνεργάτες της Artifactory Κώστας Ιωαννίδης και Ελένη Μουζακίτη
Claudia Lucacel – Kollokviegruppen (Ομάδα Συνεργασίας)
Το “Kollokviegruppen” είναι ένα μια ταινία ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, που δημιουργήθηκε από την Claudia Lucacel, στο Volda University College, κατά τη διάρκεια του μονοετούς προγράμματος “Νορβηγική γλώσσα και Κοινωνικές Σπουδές για διεθνείς φοιτητές”, το 2016. Μέσα από συνεντεύξεις με τους συναδέλφους της, η ταινία δείχνει πώς μετανάστες από 9 διαφορετικές χώρες βιώνουν τον Νορβηγικό τρόπο ζωής και πολιτισμό. Πώς είναι η εμπειρία εκμάθησης μιας νέας γλώσσας ως ενήλικας; Πώς άλλαξε την ζωή τους η γλώσσα; Γιατί να μεταναστεύσω στη Νορβηγία;
“Ο ποιητής Sigbjørn Obstefelder γράφει: «Πρέπει να ήρθα σε λάθος μέρος! Εδώ είναι τόσο παράξενα… ». Το διαφορετικό μπορεί να δίνει αίσθηση λάθους στην αρχή, ας το αγκαλιάσουμε και θα γίνει οικείο. Για να αποδεχτούμε την ποικιλομορφία πρέπει πρώτα να αποδεχθούμε τον εαυτό μας. Ποιος είναι ο Άλλος; Κανένας άλλος από τον ίδιο τον εαυτό μας. Η αποδοχή του ποιοι είμαστε, της καταγωγής μας, της εμφάνισής μας, του πολιτισμού μας, της γλώσσας μας, των αδυναμιών και των δυνατών μας σημείων, θα ανοίξει τον δρόμο προς την ανοχή και την αποδοχή. Οι ιστορίες μας είναι που μας κάνουν αυτό που είμαστε σήμερα. Το μοίρασμα των ιστοριών μας κάνει εμάς πιο δυνατούς και ενδυναμώνει τους άλλους να αφήσουν τις φωνές τους να ακουστούν.”
Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν στην απόφασή σου να συμμετάσχεις στη συγκεκριμένη έκθεση;
Όλη μου τη ζωή ήμουν ο Άλλος. Ως μετανάστης πάντα ένιωθα ότι υπάρχει ένα τοίχος ανάμεσα σε μένα και τους συμπολίτες μου. Μεγάλωσα με διακρίσεις και ρατσισμό, όπου η πολυμορφία δεν ήταν ανεκτή και η ισότητα ανήκε στην πλειοψηφία. Εγώ ανήκα στη μειονότητα. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, κατάλαβα ότι η εθνικότητά μου δεν πρέπει να καθορίζει το ποια είμαι για τους άλλους. Η διαφορετικότητα είναι η δύναμή μου και όχι η αδυναμία που πρέπει να κρύβω ή να νιώθω ντροπή.
Πώς απαντά κανείς στην ερώτηση «Από πού είσαι;», όταν γεννήθηκε στη Ρουμανία, μεγάλωσε στην Ελλάδα, έζησε στις Η.Π.Α. και ζει στη Νορβηγία τα τελευταία 6 χρόνια… Μπορεί κάποιος να συνδεθεί απόλυτα με μια χώρα, έναν πολιτισμό, μία γλώσσα; Πότε μπορεί κανείς να μην είναι πλέον ο «άλλος»; Το σπίτι μου είναι εκεί όπου κοιμάμαι το βράδυ και ξυπνάω το πρωί. Είμαι από εκεί. Αυτή η έκθεση προσφέρει μια πλατφόρμα όπου οι Άλλες φωνές μπορούν να ακουστούν. Επιπλέον, βρίσκεται ανάμεσα στη χώρα όπου μεγάλωσα και τη χώρα όπου θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Είναι, λοιπόν, ένας συνδετικός κρίκος, όπου μου δίνεται η ευκαιρία να ακουστεί η φωνή μου, μέσω της τέχνης.
Με ποιον τρόπο μεταφέρονται στο κοινό μέσω του συγκεκριμένου έργου σου μηνύματα συμπερίληψης, σεβασμού και ανοχής στην ετερότητα;
Έχω αντιμετωπίσει την πρόκληση της ένταξης σε μια νέα κοινωνία περισσότερες από μία φορές στη ζωή μου. Οι μετανάστες εκτίθενται σε ένα πολιτιστικό σοκ όταν φθάνουν σε μια νέα χώρα. Υπάρχει ένας αυξανόμενος πληθυσμός μεταναστών σε όλο τον κόσμο και οι κοινωνίες γίνονται πιο διαφορετικές από ποτέ. Μετακομίζοντας στη Νορβηγία, αντιμετώπισα την πρόκληση να μάθω μια νέα γλώσσα, ώστε να μπορέσω να γίνω ενεργό μέλος της κοινωνίας. Παρακολούθησα μαθήματα νορβηγικής γλώσσας και μιλώ νορβηγικά, αλλά πώς μπορεί κανείς να αισθάνεται ενταγμένος και ενεργό μέλος της κοινωνίας; Αποφάσισα να πάρω συνεντεύξεις από τους συμφοιτητές μου και να τεκμηριώσω την εμπειρία τους από την εκμάθηση μιας νέας γλώσσας και ενός νέου τρόπου ζωής, ως ενήλικες. Όλοι έφυγαν από τις πατρίδες τους και επέλεξαν μια διαφορετική ζωή. Η εμπειρία τους απεικονίζεται στη δουλειά μου. Μέσω της κοινοποίησης των προσωπικών τους ιστοριών, θέλω να ενδυναμώσω και να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο σε σχέση με την αποδοχή της πολυμορφίας. Ο δρόμος προς την αποδοχή και ένταξη είναι μακρύς και δύσκολος. Ωστόσο, δεν είμαστε μόνοι.
Πιστεύεις πως η Τέχνη έχει τη δύναμη να ευαισθητοποιήσει συμπολίτες μας κατά του ρατσισμού και να επηρεάσει τις κοινωνίες προς την κατεύθυνση της ισότητας και της αποδοχής του Άλλου;
Όταν σπούδαζα θέατρο στην Ελλάδα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για τον αγώνα μου ως μετανάστης. Για πρώτη φορά μοιράστηκα τις ιστορίες μου και είχα ένα κοινό που δεν με έκρινε. Και αυτό συνέβη μέσω της δύναμης της τέχνης. Το θέατρο μου πρόσφερε μια πλατφόρμα και τη δύναμη να αναπαράγω μια από τις τραυματικές μου ιστορίες από την πρώτη μου χρονιά στην Ελλάδα, στο δημοτικό σχολείο. Έγινα πιο δυνατή, ελεύθερη… και άρχισα να μην κρύβομαι πια πίσω από τις καταπιέσεις μου. Έγινα ένα νέο άτομο.
Ναι, πιστεύω ότι μπορούμε να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση μέσω της τέχνης. Υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης για την ανασυγκρότηση και ενσωμάτωση ενός νέου τρόπου σκέψης στην κοινωνία μας. Μιας πιο κατάλληλης νοοτροπίας, που αντιμετωπίζει την ποικιλομορφία των αναγκών του Άλλου. Πρέπει να αποδεχτούμε, για να γίνουμε αποδεκτοί. Οι ιστορίες μας πρέπει να ακουστούν και η τέχνη είναι το μέσο μας.
Βιογραφικό
Η Claudia Lucacel είναι παραγωγός, ηθοποιός, φωτογράφος και σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου. Κατάγεται από το Ιάσιο της Ρουμανίας, μεγάλωσε στη Σαντορίνη της Ελλάδας, έζησε και δούλεψε στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο και τα τελευταία 6 χρόνια ζει μόνιμα στη Νορβηγία. Είναι κάτοχος πτυχίου υποκριτικής και σκηνοθεσίας από το Πανεπιστήμιο της Πελοποννήσου στην Ελλάδα, σπούδασε ντοκιμαντέρ στο OsloMet, όπου επίσης πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στο Δράμα & Θέατρο. Με τη μεταπτυχιακή της διατριβή, ερευνά τον αντίκτυπο της χρήσης του Applied Theater, ως διαφορετικής προσέγγισης για τη εκπαίδευση γλώσσας και πολιτιστική εκμάθηση μεταναστών στη Νορβηγία. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάζεται επίσης ως διευθύντρια παραγωγής για την θεατρική εταιρία Grusomhetens Teater και για τον μουσικό οργανισμό VoxLAB.
Claudia Lucacel – Kollokviegruppen (poster)
Claudia Lucacel – Short Film “Kollokviegruppen”
“Kollokviegruppen” is a short documentary film created by Claudia Lucacel at Volda University College, during the one year program “Norwegian and Social Studies for International students”, in 2016. Through interviews with her colleagues, the film shows how immigrants from 9 different countries experience the Norwegian lifestyle and culture. How is the experience of learning new language as an adult? How has language changed their lives? Why migrate to Norway?
“The poet Sigbjørn Obstefelder writes, “I must have come to the wrong place! Here is it so strange…”. The different might feel wrong at first, embrace it and it will become familiar. To accept diversity, we must first accept ourselves. Who is the Other? No other than ourselves. Accepting who we are, our background, our appearance, our culture, our language, our weaknesses and our strengths, will open the way towards tolerance and acceptance. Our stories make us who we are today. Sharing our stories can make us stronger and empower others to let their voices be heard”.
What motivated you to participate in this exhibition?
All my life I have been the Other. As an immigrant I have always felt that there is a barrier between me and my fellow citizens. I grew up in discrimination and racism, where diversity was not tolerated and equality belonged to the majority. I belonged to the minority. As years passed, I understood that my nationality should not define who I am to the others.
My difference is my strength, not a weakness to hide or be ashamed of. How do you answer the question “Where are you from?”, when you were born in Romania, grew up in Greece, lived in US and live in Norway for the last 6 years… Does one completely relate to one country, one culture, one language? When can one no longer be the «the Other»? My home is where I sleep at night and wake up in the morning. I am from there. This exhibition opens a platform where Other voices can be heard. Moreover, this platform lies between the country where I grew up, being who I am and the country where I will spend the rest of my life and keep growing.
How does this work convey to the audience the message of inclusion, respect and tolerance?
I have faced, more than once in my life, the challenge of integrating into a new society. Immigrants arriving in a new country are exposed to cultural shock. There is an increasing immigrant population all over the world and societies become more diverse than ever. Moving to Norway, I faced the challenge to learn a new language, in order to be part of the society. I attended Norwegian language courses and Ι do speak Norwegian, but how can one feel integrated?
I decided to interview my fellow students and document their experience of learning a new language and a new way of living, as adults. They all left their home countries and chose a different life. Their experience is portrayed in my work. By sharing their personal stories, I wish to empower others and raise awareness on embracing diversity. The road to acceptance and inclusion is long and hard. However, we are not alone.
Does Art have the power to raise awareness against racism and lead societies towards equality and acceptance?
When I was studying theater in Greece, for the first time in my life, I was given the opportunity to speak about my struggle of being a foreigner. For the first time I shared my stories and I had an audience who did not judge. And this happened through the power of art. Theater gave me a platform and the power to re-enact one of my traumatic stories from my first year in Greece, at primary school. It made me feel stronger, free… and I started not to hide behind my oppressions anymore. I became a new person.
Yes, I believe we can raise awareness through art. There is a need of empowerment to reconstruct and integrate a new way of thinking in our society. A more adequately suited mind-set which addresses the diversity of the needs of Others. We need to accept in order to be accepted. Our stories must be heard and art is our platform.
Bio
Claudia Lucacel is an artist experimenting with visual and performing arts as a performer, photographer, filmmaker and producer, based in Norway. She is from Iasi, Romania, and grew up in Santorini, Greece. In 2012, Claudia graduated from the University of Peloponnese – Faculty of Fine Arts, Theatre Studies Department with a BA in Acting and Directing and since then she has been working in various theatre productions in Greece, USA, UK and Norway.
She studied Documentary Film Art at Oslo Metropolitan University, where she is also currently doing her MA in Drama & Theater. With her master thesis, she researches the impact of using Applied Theater practices as a different approach towards immigrant second language and cultural learning in Norway. Alongside her studies, she also works as a producer for the theater company Grusomhetens Teater (Theater of Cruelty), the music organisation VoxLAB and manages her small farm in the countryside of Hadeland, Norway.
Η έκθεση Tolerance(s) είναι προγραμματισμένη να παρουσιαστεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου “Art and Culture vs Xenophobia // Τέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία“, τον Μάιο 2021 στο Σεράφειο στην Αθήνα και τον Ιούνιο στη Νορβηγία. Το “Art and Culture vs Xenophobia // Tέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” αντιμετωπίζει, με εργαλεία τις τέχνες και τον πολιτισμό, τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, τα οποία αναπτύσσονται σε περιβάλλον έλλειψης συμπερίληψης και ανοχής για τον Άλλο. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Artifactory και εταίρους το Ås Art & Music School του Δήμου του Ås στη Νορβηγία και το “Baumstrasse -Ο Δρόμος με τα Δέντρα“.
Το πρόγραμμα Active citizens fund είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
Περισσότερες πληροφορίες: www.activecitizensfund.gr
