Like ή dislike / Οι νέοι χρήστες των κοινωνικών δικτύων
Γράφει ο Γιώργος Βασιλειάδης
Με χαρά θα έλεγα διαπιστώνω, ότι τα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως facebook, twitter, instagram, κερδίζουν συνεχώς νέους χρήστες πλέον και σε ένα κοινό “δύσκολο”γι’ αυτά, κοινό που δεν έχει αντικειμενικά γνώσεις και εύκολη πρόσβαση στα ηλεκτρονικά μέσα και τη πληροφορική, όπως ηλικιωμένους, ανθρώπους με στοιχειώδη εκπαίδευση, νοικοκυρές, ενώ χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί τους “αποσπούν” απ’ την τηλεθέαση.
Θετικό θα έλεγα βήμα, γιατί πέρα από παθητικοί δέκτες που ήταν βλέποντας μόνο τηλεόραση, τώρα αναγκάζονται η ( πρέπει να αναγκάζονται) να γίνουν ενεργητικοί χρήστες ενός επικοινωνιακού “εργαλείου”, στο οποίο κυρίαρχος κανόνας είναι η αμοιβαιότητα. Δίνω και παίρνω!
Θα πρέπει δηλαδή και αυτοί, να κάνουν κάποιες αναρτήσεις, κάποια σχόλια, κάποια like, δειλά και επιφυλακτικά ίσως στην αρχή, στη συνέχεια θα προσαρμοστούν σε “αυτό που μπορούν “να προσλάβουν και να δώσουν” μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Σαν παλιός χρήστης αυτών των μέσων, αισθάνομαι την ανάγκη να επιστήσω τη προσοχή στους νέους χρήστες αυτής της κατηγορίας, σε κάποιες λειτουργίες και σε κάποια σημεία που θα πρέπει να προσέχουν στη χρήση του διαδικτύου.
Είναι απίστευτο πόσο πιστός καθρέπτης της προσωπικότητας μας είναι η “παρουσία” μας σε αυτά τα μέσα. Πόσο εύκολα βγαίνει το προσωπικό μας προφίλ στην επιφάνεια και στην εύκολη ανάγνωση κάποιου που μας παρακολουθεί μέσα από αυτά, ακόμα και στη περίπτωση που είμαστε υποψιασμένοι και διαβασμένοι για τους κίνδυνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αφήνουμε αρκετά ίχνη ανάγνωσης. Αυτό βεβαίως συμβαίνει και στη πραγματική ζωή, η διαφορά όμως είναι πως στην διαδικτυακή πραγματικότητα είναι πολλαπλάσια τα βλέμματα και η προσοχή πάνω μας γιατί είναι πολύ πιο εύκολο και προσιτό να γίνει κάτι τέτοιο. Εδώ δεν έχεις να κάνεις με τους λίγους ανθρώπους του στενού οικογενειακού και φιλικού σου περιβάλλοντος, αλλά με ένα δίκτυο ανθρώπων που γνωρίζεις ελάχιστα ή και καθόλου, τους οποίους κάνεις “φίλους” και ακόμη, τους “φίλους” των “φίλων” σου και πάει λέγοντας…
Όμως χωρίς να το θέλω παίρνω δασκαλίστικο ύφος και σας λέω τι πρέπει να κάνετε…γι’ αυτό θα συνεχίσω το κείμενο μου λέγοντας σας τι κάνω εγώ. Πως χρησιμοποιώ το facebook. Αν θεωρήσετε χρήσιμα αυτά που γράφω, ίσως τα υιοθετήσετε κιόλας.
Αντιμετωπίζω κατ’ αρχή θετικά κοινωνικά δίκτυα. Μου αρέσει κάθε τι καινούργιο, κάθε τι που ανοίγει νέους δρόμους, που δίνει νέες προοπτικές στις κοινωνικές σχέσεις και την επικοινωνία. Τα χρησιμοποιώ σαν μέσο, σαν “εργαλείο” έρευνας και επικοινωνίας, με μεγάλη προσοχή και επιφύλαξη, αξιοποιώντας μόνο την θετική τους ενέργεια και σε καμιά περίπτωση δεν γίνομαι άκριτος καταναλωτής τους και εξαρτημένο θύμα του εθισμού τον οποίο προκαλούν.
Θα πρέπει δηλαδή και αυτοί, να κάνουν κάποιες αναρτήσεις, κάποια σχόλια, κάποια like, δειλά και επιφυλακτικά ίσως στην αρχή, στη συνέχεια θα προσαρμοστούν σε “αυτό που μπορούν “να προσλάβουν και να δώσουν” μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Σαν παλιός χρήστης αυτών των μέσων, αισθάνομαι την ανάγκη να επιστήσω τη προσοχή στους νέους χρήστες αυτής της κατηγορίας, σε κάποιες λειτουργίες και σε κάποια σημεία που θα πρέπει να προσέχουν στη χρήση του διαδικτύου.
Είναι απίστευτο πόσο πιστός καθρέπτης της προσωπικότητας μας είναι η “παρουσία” μας σε αυτά τα μέσα. Πόσο εύκολα βγαίνει το προσωπικό μας προφίλ στην επιφάνεια και στην εύκολη ανάγνωση κάποιου που μας παρακολουθεί μέσα από αυτά, ακόμα και στη περίπτωση που είμαστε υποψιασμένοι και διαβασμένοι για τους κίνδυνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αφήνουμε αρκετά ίχνη ανάγνωσης. Αυτό βεβαίως συμβαίνει και στη πραγματική ζωή, η διαφορά όμως είναι πως στην διαδικτυακή πραγματικότητα είναι πολλαπλάσια τα βλέμματα και η προσοχή πάνω μας γιατί είναι πολύ πιο εύκολο και προσιτό να γίνει κάτι τέτοιο. Εδώ δεν έχεις να κάνεις με τους λίγους ανθρώπους του στενού οικογενειακού και φιλικού σου περιβάλλοντος, αλλά με ένα δίκτυο ανθρώπων που γνωρίζεις ελάχιστα ή και καθόλου, τους οποίους κάνεις “φίλους” και ακόμη, τους “φίλους” των “φίλων” σου και πάει λέγοντας…
Όμως χωρίς να το θέλω παίρνω δασκαλίστικο ύφος και σας λέω τι πρέπει να κάνετε…γι’ αυτό θα συνεχίσω το κείμενο μου λέγοντας σας τι κάνω εγώ. Πως χρησιμοποιώ το facebook. Αν θεωρήσετε χρήσιμα αυτά που γράφω, ίσως τα υιοθετήσετε κιόλας.
Αντιμετωπίζω κατ’ αρχή θετικά κοινωνικά δίκτυα. Μου αρέσει κάθε τι καινούργιο, κάθε τι που ανοίγει νέους δρόμους, που δίνει νέες προοπτικές στις κοινωνικές σχέσεις και την επικοινωνία. Τα χρησιμοποιώ σαν μέσο, σαν “εργαλείο” έρευνας και επικοινωνίας, με μεγάλη προσοχή και επιφύλαξη, αξιοποιώντας μόνο την θετική τους ενέργεια και σε καμιά περίπτωση δεν γίνομαι άκριτος καταναλωτής τους και εξαρτημένο θύμα του εθισμού τον οποίο προκαλούν.
Παίρνω στα σοβαρά αυτή μου την “σχέση”, γι’ αυτό και είμαι φειδωλός στο να κάνω like.
Το 95% από αυτά, που κάνω γίνονται αυθόρμητα, μόλις αγγίξουν ευαίσθητες χορδές, που θα προκαλέσει μια φωτογραφία η ένα κείμενο το οποίο θα με ικανοποιεί αισθητικά, συναισθηματικά ή ιδεολογικά.
Δεν κάνω like από “υποχρέωση” σε κάποιον φίλο, δεν κάνω like για να “ευχαριστήσω” αυτόν που έκανε την ανάρτηση ή το σχόλιο. Κάνω επίσης κάποια λίγα, like για να ενθαρρύνω κυρίως κάποιους νέους και άπειρους στα social media χρήστες, ή νέους καλλιτέχνες, με μεγάλη επιείκεια στο περιεχόμενό τους.
Αποφεύγω συστηματικά να κάνω διαλόγους τύπου καλημέρα, καλή βδομάδα, καλό μήνα….
Αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο στο fb, είναι η χρήση των πινακίδων με τα προκατασκευασμένα τσιτάτα, αποφθέγματα διαφόρων, (από μέγιστους ποιητές, φιλοσόφους κλπ. μέχρι αγνώστου ταυτότητας συγγραφείς), τα οποία μάλλον εκφράζουν αυτόν που τα ανεβάζει στο τοίχο του ή του αρέσουν. Επιμένω ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να εκφράζεται ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τα δικά του λόγια, την δική του ιδιαιτερότητα και δημιουργικότητα.
Πολύ θα ήθελα να λειτουργούμε όλοι με αυτούς τους κανόνες !
Δεν μπορώ όμως, ούτε φυσικά θέλω, κάτι τέτοιο να το επιβάλλω. Μπορώ όμως, να κάνω έκκληση στους φίλους να σκεφτούν τα παραπάνω και να λειτουργούν και αυτοί αν όχι με αυτόν τον τρόπο, πάντως με κάποια ποιοτικά κριτήρια που οι ίδιοι θα θέσουν.
Πηγή: cogitogr.blogspot.com