1 διά 2 – Φωτογραφική διαλεκτική: Μάρω Κουρή – Αχιλλέας Νάσιος
Επιμέλεια στήλης: Δήμητρα Κίτσιου
(σε μια ιδέα του Θεόδωρου Στίγκα)
Αυτός που γνωρίζει να γράφει, γνωρίζει προφανώς και να διαβάζει. Όποιος όμως τραβάει φωτογραφίες δεν γνωρίζει αναγκαστικά να τις ερμηνεύει
Vilem Flusser, Προς μια φιλοσοφία της φωτογραφίας
Στο photologio «μιλάμε για τη φωτογραφία» και ενδιαφερόμαστε για τον τρόπο ανάγνωσης των εικόνων καθώς και για τον παραγωγικό διάλογο.
Με το σκεπτικό αυτό εγκαινιάσαμε τη νέα στήλη «1 διά 2 – Φωτογραφική διαλεκτική».
Σκοπός της στήλης είναι να δούμε μέσα από την ανάγνωση μας φωτογραφίας τις σκέψεις των προσκεκλημένων φωτογράφων, την άποψή τους για τη συγκεκριμένη φωτογραφία, τον τρόπο ανάγνωσής τους, τα συναισθήματα τους και γενικά ό,τι έχουν να πουν για τη συγκεκριμένη φωτογραφία, να διαπιστώσουμε τις τυχόν συγκλίσεις ή αποκλίσεις και να προάγουμε έτσι τον οπτικό εγγραμματισμό.
Μια φορά τον μήνα δύο φωτογράφοι, που συχνά έχουν και την ιδιότητα του δασκάλου φωτογραφίας, θα προχωρούν, παράλληλα και ανεξάρτητα, στην ανάγνωση μιας φωτογραφίας, που θα τους δίνεται.
Για σήμερα, φωτογραφία του Lugi Ghirri, που δόθηκε προς “ανάγνωση” στους Μάρω Κουρή και Αχιλλέα Νάσιο.
Luigi Ghirri
| Μάρω Κουρή | Αχιλλέας Νάσιος |
| Σμαραγδί. Το αγαπημένο μου χρώμα. Μέσα του αφήνομαι, γαληνεύω, προσεύχομαι -όπως στον βυθό. Κι αναπνέω. Το ίδιο συμβαίνει και στην φωτογραφική διεργασία. «Ήρθε» σα λύτρωση στη ζωή μου, όταν τη ζήτησα από το φως των μικρότερων αστεριών, τις νύχτες, παιδί, στην Κινέττα.
Κάθε σύγκρουση και μια παράδοση στην σύνθεση των κάδρων, μέσα από την κάμερα. Η φωτογραφικός μου εαυτός, βοηθούσε. Κι ύστερα, μοναχικά, η επιλογή των εικόνων από τόσες. Όλος ο πόνος καθησύχαζε όταν με την λούπα σκυμμένη πάνω σε ένα μικροσκοπικό φωτεινό «τραπέζι», έβρισκα αυτό μου άρεσε στο ξετυλιγμένο 36άρι ρολό θετικού φιλμ – σλάιντ. Αυτο-αποκάλυψη. Μπορούσα να με κατανοήσω. Έβλεπα τους καθρέφτες μου. Κομμάτια που δεν μου άρεσαν και άλλα που μου άρεσαν. Έκοβα με το ψαλίδι τις ελάχιστες επιλογές που έβαζα σε πλαστικά «κορνιζάκια» και τολμούσα να τις παρουσιάσω σε photo editors. Η τόλμη νίκησε. Αυτή η εικόνα με παρέσυρε σε αυτό το μοίρασμα … Κάτι άλλο ξεκινούσα να γράφω, μα αυτό το ανοιχτό, σμαραγδένιο πέρασμα, μου καθρέφτισε την αθωότητα που αναβλύζει από μέσα μας όταν φωτογραφίζουμε. Γινόμαστε παιδιά και παίζουμε. Ενδεχομένως, γι’ αυτό στην εξελισσόμενη διαδρομή της ζωής μου, με τα ύψη και τους πάτους της, έφερα στην πραγματικότητά μου τις ομάδες. Θυμάμαι, σε μια ομάδα 200 ανθρώπων, στο πρόγραμμά WOW -όνομα και πράγμα- όταν ένας θεραπευτής με ρώτησε: «ποιο είναι τώρα το όνειρό σου;». Απάντησα: «να είμαι σε ομάδα». Κι ήρθε, με τα εργαστήρια. Σαν παιδί, φωτογραφίζω με τα φιλαράκια μου. Κλείνοντας, φεύγω με την αίσθηση αυτής της εικόνας, ότι, η πύλη δεσπόζει σαν όριο, να μας δείχνει το μονοπάτι προς τα όνειρά μας, μέσα στην καθαρισμένη από πεποιθήσεις φύση μας. Κι είναι ανοιχτή … ορθάνοιχτη! |
Θα ξεκινήσω προσποιούμενος ότι δεν ξέρω ποιος έκανε την εικόνα, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να την ελευθερώσω από τον άνθρωπό της, ώστε να λειτουργήσει αυτούσια.
Ο φωτογράφος, με τη ματιά που ρίχνει στον κόσμο, με προσκαλεί να εισχωρήσω σε μια αρκετά αμφίβολη κατάσταση. Επιλέγει πολύ προσεκτικά τα στοιχεία του χώρου που αξιοποιεί και δίνει ιδιαίτερη σημασία στη σύνθεση του κάδρου του. Καθώς ακολουθεί τη συμμετρία τοποθετώντας το σημείο φυγής στο κέντρο ακριβώς της εικόνας, εκείνη με προσκαλεί με ανοιχτή αγκαλιά να διαβώ την πύλη και να βυθιστώ στην ομίχλη για να ανακαλύψω τον κόσμο που αποκρύπτει. Σ’ έναν αντίστοιχο τόπο σαν κι αυτόν που περιγράφεται, όσο και σε μια αντίστοιχη κατάσταση πραγμάτων, έχω συχνά κι ο ίδιος βρεθεί. Βλέποντας την εικόνα μεταφέρομαι· αισθάνομαι την υγρασία στα ρουθούνια μου. Το βλέμμα μου καθώς πέφτει στην πάχνη που στολίζει το χορτάρι, κάνει τη μύτη μου να παγώσει ελαφρά. Ενώ ήδη η εικόνα έχει ανακαλέσει στη μνήμη μου προηγούμενα προσωπικά βιώματα, ταυτόχρονα στο περιεχόμενο της αναπτύσσεται ένα διπλό μήνυμα που αγγίζει τόσο τον αισθητικό όσο και τον νοηματικό τομέα. Μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα κι ένας φυσικός συμβολισμός. Στο επίκεντρο πάντα εγώ, ο θεατής, στέκω σιωπηλά, αποφασισμένος να κάνω το πρώτο βήμα προς το άγνωστο που μου προτείνεται. Η ματιά αυτή φαίνεται να με προσκαλεί, εντελώς ανεπιτήδευτα, να συμμετέχω σ’ ένα μυστήριο. Δε θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να αποδεχτώ ότι ο φωτογράφος ήθελε εδώ απλά να αποδώσει τον έξω κόσμο. Ίσα ίσα, με τους χειρισμούς του μοιάζει σα να έστρεψε το φακό μέσα του. Εκεί όπου κι εγώ ο ίδιος μπορώ ν’ αναγνωρίσω ένα κομματάκι του εαυτού μου.
|
Mάρω Κουρή | Janani
Φωτογραφίζει και γράφει ασταμάτητα για την κοινωνική δικαιοσύνη στον κόσμο εδώ και 30 χρόνια, εστιάζοντας στην Αφρική και στην Ασία, στην Ιαπωνία, Ελλάδα και στη γη των Μάορι, τη Νέα Ζηλανδία.
Έχει παρακολουθήσει τα σεμινάρια του Κωνσταντίνου Μάνου (Magnum) και του EdKashi (VII, NationalGeographic). To έργο της παρουσιάζεται σε εκθέσεις διεθνώς σε γκαλερί, σχολεία, παζάρια, παραγκουπόλεις.
Από τον Ιούνιο του 2015 η Μάρω Κουρή μελετά τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σπουδάζοντας TherapistTraining στο InternationalInstituteforTherapyandEducation στο OshoHumaniversity στην Ολλανδία και είναι πιστοποιημένη 4DDreamCoach. Ως Photo – 4DDreamCoach διευκολύνει τους ανθρώπους να έρθουν κοντά στον εαυτό τους μέσω των βιωματικών εργαστηρίων “Φωτογραφίζοντας με το Κλικ της Καρδιάς μας” εμπλουτίζοντας τα με mindfulness και wellbeing, διαλογιστικές τεχνικές.
Oι συμμετέχοντες αναζητάνε εμβαθύνοντας μέσα τους, ανακαλύπτοντας κομμάτια του εαυτού τους στη φωτογραφική διεργασία.
Η αποδοχή στην διαφορετικότητά μας αναδύεται στο δέκα ετών εργαστήριο στις “Μικρές Πατρίδες” της Αθήνας, στην οδό Αχαρνών και στους τόπους Προσευχής, στο Παζάρι Σχιστού, στο Ξημέρωμα στην Ιχθυόσκαλα.
Το δίγλωσσο, φωτογραφικό λεύκωμα “ΑΙΘΙΟΨ” της ομάδας του εργαστηρίου στις φυλές του ποταμού Όμο, πωλείται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μετρονόμος.Tα έξοδα δίνονται στην Κοινωνική κουζίνα “Ο Άλλος Άνθρωπος”.
Website: http://www.marokouri.com
Blogspot: https://marokouri.blogspot.com
Youtube: https://www.youtube.com/user/MaroKouri
Facebook: https://www.facebook.com/MaroKouri
Instagram: https://www.instagram.com/maro_kouri/
Linkedin: https://www.linkedin.com/in/maro-kouri-7b07043a/
Αχιλλέας Νάσιος
Εικαστικός φωτογράφος, video-artist και δάσκαλος φωτογραφίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Έμαθε Φωτογραφία στην ΑΣΚΤ FAMU Prague, Οπτική επικοινωνία στην ΑΣΚΤ UDK Berlin, Ψηφιακές μορφές Τέχνης στην ΑΣΚΤ Αθηνών (Master) και βιντεο-τέχνη στην ΑΣΚΤ KKH Stockholm (Master). Δίδαξε φωτογραφία στο ΤΕΙ Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τη Φωτογραφική Ομάδα της Παιανίας.
Από το 2007 μέχρι το 2022 έζησε στην Σουηδία σαν freelanceartist and lecturer.
Από το 2015 ξεκίνησε την εφαρμογή της ιδέας των Φωτογραφικών Παιχνιδιών· μιας βιωματικής μεθόδου εμβάθυνσης στη φωτογραφία. Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Τεχνών κι Επιστημών HocusPhotus.
Από το 1986 εκθέτει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Από τον Ιούνιο του 2022 έχει επιστρέψει στην Ελλάδα όπου συνεχίζει το καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο του μέσω του δικτύου HocusPhotus (hocusphotus.com), συμμετέχοντας επίσης στο μουσικό σχήμα imperfectid (imperfectid.com).
Η έμφαση στη διδασκαλία του δίνεται στο βίωμα και την πνευματικότητα που προσφέρει η φωτογραφική διαδικασία και συνδυάζει την Τέχνη της Φωτογραφίας με την πρακτική του Ζεν (hocusphotus.com/studium).
fb: https://www.facebook.com/achilles.nasios
insta: https://www.instagram.com/achilles.nasios/
web: https://anikon.org/
