Tina Modotti
Το να γνωρίζεις εάν η φωτογραφία είναι ή δεν είναι τέχνη δεν έχει σημασία. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να γίνει διάκριση μεταξύ καλής και κακής φωτογραφίας. Με το “καλή φωτογραφία” εννοείται η φωτογραφία που δέχεται όλους τους περιορισμούς που είναι εγγενείς στη φωτογραφική τεχνική και εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά που προσφέρει το μέσο. Με το “κακή φωτογραφία” σημαίνει τη φωτογραφία που γίνεται με ένα είδος σύνθετης κατωτερότητας, χωρίς εκτίμηση για το τι προσφέρει η ίδια η φωτογραφία και επαναλαμβάνεται σε όλα τα είδη απομιμήσεων.
Tina Modotti
Η Assunta Adelaide Luigia Modotti γεννήθηκε στo Udine της βόρειας Ιταλίας το 1896.
Μια από τις πρώιμες μνήμες της ήταν να βρίσκεται στους ώμους του πατέρα της και να ακούει τα επαναστατικά τραγούδια και τις ομιλίες στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των εργαζομένων της περιοχής τους, γεγονός που σημάδεψε τη ζωή της και τη μετέπειτα καλλιτεχνική της πορεία.
Σε ό,τι ασχολήθηκε, δόθηκε με πάθος. Και με πάθος έζησε σαν φωτογράφος, και σαν σύντροφος καλλιτεχνών και επαναστατών.
Στα 16 της έφυγε για την Αμερική με τους γονείς της. Ασχολήθηκε με διάφορα χειρονακτικά επαγγέλματα για να θρέψει την οικογένειά της.
Γοητευμένη από τον κόσμο του θεάματος, και άρχισε νωρίς να ασχολείται με την υποκριτική και εμφανίστηκε σε αρκετά θεατρικά έργα και ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Χάρη στην εμφάνισή της δεν δυσκολεύτηκε να ανοίξει τις πόρτες του Hollywood, όπου και ξεκίνησε μια σχέση με το διάσημο φωτογράφο Edward Weston.
Όμως η Modotti δεν ήταν για το Hollywood.
Τις δεκαετίες 1920 και 1930 ταξίδεψε πολύ, από τη Μόσχα μέχρι την Ισπανία ως ενεργό μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς όπου και πολέμησε στον εμφύλιο πόλεμο του 1936.
To 1923 σε ένα ταξίδι της στο Μεξικό γνωρίστηκε με τους καλλιτέχνες και διανοούμενους που πρωτοστατούσαν στην καλλιτεχνική και πολιτική επανάσταση εκείνων των ετών, όπως ο Diego Rivera και η Frida Kahlo.
Βρίσκοντας το νόημα που ζητούσε, έπεισε τον Weston να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί.
Στα χρόνια που ακολούθησαν φωτογράφιζε ένα Μεξικό σε αναβρασμό, πετυχαίνοντας να συνδυάζει την καλλιτεχνική σύνθεση με την κοινωνική θεματολογία.
Δεν μπορώ -όπως μου πρότεινε κάποτε ο Edward Weston- να λύσω το πρόβλημα της ζωής χάνοντας τον εαυτό μου στο πρόβλημα της τέχνης … στην περίπτωσή μου, η ζωή πάντα αγωνίζεται να υπερισχύσει και η τέχνη φυσικά υποφέρει…
Στην πολυτάραχη ζωή της βρήκε χρόνο να φωτογραφήσει κυρίως του φτωχούς αγρότες του Μεξικό αλλά και τους αγώνες τους για μια καλύτερη κοινωνία.
Το 1942 η Modotti πέθανε στην Πόλη του Μεξικό μέσα σε ένα ταξί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ηλικία 48 ετών. Η επίσημη εκδοχή, που αμφισβητήθηκε έντονα, απέδωσε το θάνατό της σε “παθολογικά αίτια”. Άλλοι λένε πως δηλητηριάστηκε από σταλινικούς ιδεολογικούς αντίπαλους…
«Ήπια στο αγνό όνομά σου στην καθαρή και εύθραυστη ζωή σου, γύρι μελισσών, φωτιά και χιόνι…». Αυτοί οι στίχοι του Pablo Neruda είναι χαραγμένοι στο μνήμα της Tina Modotti που βρίσκεται στο Panteón de Dolores της πόλης του Μεξικό.
Η φωτογραφία, ακριβώς επειδή μπορεί να παραχθεί μόνο στο παρόν και επειδή βασίζεται σε ό, τι υπάρχει αντικειμενικά πριν από την κάμερα, παίρνει τη θέση της ως το πιο ικανοποιητικό μέσο για την καταγραφή της αντικειμενικής ζωής σε όλες τις πτυχές της και από αυτό προκύπτει η τεκμηριωμένη της αξία. Αν σε αυτό προστεθεί ευαισθησία και κατανόηση και πάνω απ ‘ όλα ένας σαφής προσανατολισμός ως προς την ιστορική ανάπτυξη, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι κάτι που αξίζει θέση στην κοινωνική παραγωγή, στην οποία όλοι πρέπει να συμβάλλουμε.
Tina Modotti