Bruce Davidson – Η κοινωνική ανισότητα μέσα από τις φωτογραφίες του
Δεν ενδιαφέρομαι πλέον να δείξω τη δουλειά μου σε φωτογράφους, αλλά σε άτομα εκτός της φωτογραφικής κλίκας. Οι εικόνες μου δεν είναι απόδραση από την πραγματικότητα, αλλά ένας στοχασμός της πραγματικότητας, έτσι ώστε να μπορώ να ζήσω τη ζωή με έναν βαθύτερο τρόπο.
Bruce Davidson
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, οι φωτογραφίες του Bruce Davidson ήταν μια περίφημη και ισχυρή απεικόνιση του κοινωνικού κλίματος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Γεννήθηκε στα 1933. Στην τρυφερή ηλικία των δέκα, ο Bruce Davidson ξεκίνησε ένα ήσυχο, μοναχικό κυνήγι αναζητώντας την τέλεια φωτογραφία. Ήταν ένα ταξίδι που ξεκίνησε όταν η μητέρα του δημιούργησε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο υπόγειο του σπιτιού τους στο Oak Park του Ιλλινόις, ώστε να μπορούσε να εκτυπώσει σχολαστικά και να επεξεργαστεί τη δουλειά του, τα πρώτα ταξίδια του στον μικρό του κόσμο.
Bruce Davidson
«Πάντα ένιωθα σαν εξερευνητής σε έναν μακρινό πλανήτη», λέει ο Davidson. «Δουλεύω καλύτερα αν μείνω μόνος μου. Μου αρέσει να εξερευνώ, να αποκαλύπτω, να παρατηρώ και να σκέφτομαι χωρίς κανείς να κοιτάζει πάνω από τον ώμο μου».
Το βλέμμα του έχει καθοδηγήσει τον Davidson σε διαφορετικούς κόσμους, επιτρέποντάς τον να εμπλακεί ως σιωπηλός παρατηρητής, διοχετεύοντας στα βάθη την ανθρώπινη κατάσταση σε ένα μόνο κάδρο.
Bruce Davidson
Ο Bruce Davidson σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Yale. Αργότερα στρατολογήθηκε στο στρατό και τοποθετήθηκε κοντά στο Παρίσι.
Η ανεξαρτησία του υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της καριέρας του, ένα χαρακτηριστικό που φάνηκε ενώ υπηρετούσε στον αμερικανικό στρατό αποσπασμένος στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Στο Παρίσι φωτογραφικά συναντήθηκε με τη χήρα του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Leon Fauché στη Μονμάρτρη, την οποία φωτογράφισε μαζί με τους πίνακες του αείμνηστου συζύγου της. Οι φωτογραφίες του για τη συνάντησή τους, που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο Esquire το 1958 σε ένα δοκίμιο με τίτλο Widow of Montmartre, τράβηξαν το βλέμμα του Henri Cartier-Bresson, ο οποίος κανονίζει να εισάγει τον Davidson στο Magnum το ίδιο έτος. Ως μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου, ο Davidson έχει γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς φωτογράφους της εποχής μας, γράφοντας ιστορία με τη φωτογραφική του μηχανή σε μια σειρά από εικόνες ορόσημων.
Bruce Davidson
Από το 1958 έως το 1961, δημιούργησε τα έργα του The Circus και το Brooklyn Gang. Για το Brooklyn Gang θα δηλώσει: «Οι άνθρωποι με εμπιστεύτηκαν να παρατηρήσω την κατάθλιψη και την απομόνωσή τους χωρίς κρίση … Δεν υπήρχε τίποτα για αυτούς στην κοινότητά τους, μου έδωσαν όμως είσοδο στον δυσλειτουργικό κόσμο τους».
Οι φωτογραφίες αυτές του Davidson, που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο Esquire το 1959 συνοδευόμενες από ένα κείμενο του Norman Mailer, ήταν απλές και τρυφερές, γεμάτες με λαχτάρα και μια λεπτή αίσθηση ρομαντισμού για αυτη την κοινότητα του Brooklyn.
Bruce Davidson
Το 1962, έλαβε μια υποτροφία Guggenheim και βυθίστηκε φωτογρσφικά στην τεκμηρίωση του Αμερικανικού Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων. Το 1963, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη παρουσίασε την πρώιμη δουλειά του σε μια ατομική έκθεση.
Το 1967, ο Bruce Davidson έλαβε την πρώτη επιχορήγηση για φωτογραφία από το National Endowment for the Arts.
Για δύο χρόνια, επικεντρώθηκε με τον φακό του στο παραμελημένο, φτωχό μπλοκ της East 100th Street στο Μανχάταν, όπου παρήγαγε μια συγκλονιστική μελέτη για τη φτώχεια και τις διακρίσεις στο μπλοκ του Χάρλεμ. Οι φωτογραφίες εκτέθηκαν στο MoMA το 1970 και παραμένουν ένα από τα πιο αναγνωρισμένα έργα του. Από τις 1000 και περισσότερες φωτογραφίες, ο Bruce Davidson επέλεξε 123 για δημοσίευση. Αυτές που εμφανίζονται στο βιβλίο τραβήχτηκαν από μια κάμερα μεγάλου φορμά για μια χρονική περίοδο δύο ετών. Πολλοί επικριτές σημειώνουν τη σαφή σχέση μεταξύ του Bruce Davidson και των φωτογραφιζομένων του, μια λεπτομέρεια που έκανε το έργο του να δείχνει πιο οικείο και αποκαλυπτικό.
Bruce Davidson
Ο Bruce Davidson θεωρεί την East 100th Street το πιο ιερό έργο του, το οποίο αντιπροσωπεύει την αίσθηση της σειράς Brooklyn Gang.
Στο ανατολικό Χάρλεμ, ήταν το αποτέλεσμα της συστημικής καταπίεσης: ο de facto διαχωρισμός, ο περιορισμός, η ανεργία, οι κατώτερες στέγες και τα δημόσια χρηματοδοτούμενα σχολεία συνωμότησαν για να δημιουργήσουν μια μόνιμη κατώτερη τάξη. Γνωστός ως «άνθρωπος εικόνας», ο Bruce Davidson επέλεξε να χρησιμοποιήσει κάμερα 4 x 5 με τρίποδο και μαύρο πανί για να δημιουργήσει περιβαλλοντικά πορτρέτα ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας αστικής φτώχειας σε ένα τετράγωνο του Μανχάταν χρονολογικά μεταξύ του 1966 και του 1968. «Ένιωσα ότι με την τεκμηρίωση αυτή έδινα στην κοινότητα ένα ανθρώπινο πρόσωπο και φωνή …Ήμουν περίεργος και σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να μεταδώσω κάποια θετική γνώση μέσω της δουλειάς μου για να κάνω μια αλλαγή».
Bruce Davidson
Το 1980, εξερεύνησε τη ζωτικότητα και την αγωνία του μετρό της Νέας Υόρκης, όπου παρήγαγε ένα άλλο ευαίσθητο δοκίμιο για την αμερικάνικη υποκουλτούρα. Η σειρά αυτή του 1980, Subway, σηματοδότησε την αποχώρηση του καλλιτέχνη από ασπρόμαυρη φωτογραφία ήταν όμως παράληλα και μια αποκαλυπτική εξερεύνηση του φωτός, καθώς και των πολιτών του, η ίδια η πόλη δηλαδή.
Από το 1991-95 φωτογράφισε το τοπίο και τα στρώματα της ζωής στο Central Park. Πιο πρόσφατα, ακολούθησε αυτήν την εξερεύνηση της φύσης στο Παρίσι και το Λος Άντζελες, εξετάζοντας προσεκτικά τη σχέση μεταξύ φύσης και αστικής ζωής.
Bruce Davidson
Ο Bruce Davidson έλαβε το Open Society Institute Individual Fellowship το 1998 για να επιστρέψει στην East 100th Street για να τεκμηριώσει την αναζωογόνηση και την ανανέωση που συνέβη τα τριάντα χρόνια από την τελευταία φωτογραφία του. Τα βραβεία του περιλαμβάνουν το βραβείο Lucie για το εξαιρετικό επίτευγμα στη φωτογραφία ντοκιμαντέρ το 2004, ένα βραβείο χρυσού μεταλλίου επίτευξης ζωής από το National Arts Club το 2007, το βραβείο εξαιρετικής συμβολής στη φωτογραφία από τη Sony το 2011, επίτιμο διδακτορικό Καλών Τεχνών από το Corcoran School του Art and Designin 2011, και ένα Infinity Award Life Time Achievement από το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας το 2018.
Ο Bruce Davidson κυκλοφόρησε μια αναδρομική συλλογή τριών τόμων του έργου του το 2010, με τίτλο Outside Inside.
Κλασικά έργα εργασίας από την πεντηκονταετή καριέρα του έχουν δημοσιευθεί εκτενώς σε μονογραφίες και περιλαμβάνονται σε μεγάλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές έργων τέχνης σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης και του Διεθνούς Κέντρου Φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη, και το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Smithsonian στην Ουάσιγκτον, DC.
Ζει στη Νέα Υόρκη, και συνεχίζει να φωτογραφίζει.
Bruce Davidson
Η ήσυχη συμπεριφορά του Davidson λειτουργεί προς όφελός του, έγραψαν κάποτε στους New York Times. Λειτουργούσε ως αόρατο ως φωτογράφος, «ήμουν σκιά» θα πει. «Η λήψη φωτογραφιών, η λήψη ειλικρινών φωτογραφιών, σημαίνει ότι ο φωτογράφος είναι ένας αόρατος άνθρωπος. Ενώ υπάρχει ακόμα η αίσθηση ότι με τη λήψη φωτογραφίας υπάρχει απώλεια προσώπου: κάτι από την ψυχή έχει φύγει».
Σε μια καριέρα που διαρκεί περισσότερο από μισό αιώνα, ο Bruce Davidson (γεν. 1933 στο Oak Park, Illinois) είναι πλέον γνωστός για την αφοσίωσή του στην τεκμηρίωση της κοινωνικής ανισότητας.
Bruce Davidson
Το στυλ του Bruce Davidson ξεπερνά τη γραμμή του καθαρού στιγμιότυπου και της ευαισθησίας. Aπεικονίζει θέματα – από τους εργαζόμενους στο τσίρκο έως τους νέους της παραλίας – με τρόπο που να διακρίνεται τόσο η ενσυναίσθηση όσο και η αυθεντικότητα.
Οι φωτογραφίες του Bruce Davidson που καταγράφουν το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων θεωρούνται επίσης εξαιρετικές, ειδικά εκείνες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του Selma March του 1965.
Αναγνωρισμένος ως πρώτος εξερευνητής της φωτογραφίας του δρόμου, ο καλλιτέχνης Bruce Davidson συχνά θεωρείται ότι έχει οικείο επίπεδο γνώσης με τα θέματα του, επισημαίνοντας και σχολιάζοντας την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά.
Bruce Davidson
Οι περισσότερες φωτογραφίες μου είναι συμπονετικές και προσωπικές. Τείνουν να αφήνουν τον θεατή να δει τον εαυτό του. Τείνουν να μην κηρύττουν. Και τείνουν να μην παρουσιάζουν τέχνη.
Bruce Davidson
Bruce Davidson
Όλοι [οι φωτογράφοι] μας δίνουν στοιχεία για τον εσωτερικό τους κόσμο. Ο Kertesz μας καλέι να δούμε τη θνητότητά μας σε ένα κομμάτι πετρώματος και στην ανθρώπινη σάρκα. Ο Avedon μας έκανε να αντιμετωπίσουμε τον θυμό στους πόρους της σάρκας των μαύρων και στα κρυστάλλινα μάτια τους. Η Άρμπους έσπασε τον απελπισμένο πόνο της μοναξιάς της στον σκληρό κόσμο γεμάτο ταμπού.
Bruce Davidson
Bruce Davidson
Έχω κάνει ό, τι ήθελα να κάνω, έχω δει τα πάντα, τη δυστυχία, τη διασημότητα, τους όμορφους ανθρώπους, τους κακούς, τη γενναιοδωρία και το μίσος. Αλλά νομίζω ότι έχω ξεπεράσει το όραμά μου …. Στην καρδιά της ζωής μου, στην καρδιά της ζωής άλλων ανθρώπων. Ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει.
Bruce Davidson
Bruce Davidson
Όλες οι φωτογραφίες μου είναι πορτρέτα – αυτοπροσωπογραφίες. Δεν μπορείτε να φωτογραφίσετε κάποιον χωρίς να αντανακλάται / αντηχεί, ένα σήμα που σας επιστρέφει. Παίρνετε όχι μόνο μια εικόνα του ποιος είναι αυτός που φωτογραφίζετε, αλλά παίρνετε μια φωτογραφία του εαυτού σας ταυτόχρονα.
Bruce Davidson
Bruce Davidson
Αναγνωρίζοντας τη δύναμη της φωτογραφίας να ενημερώνει, να διαμορφώνει και να αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε και σκεφτόμαστε, η δύναμη του Davidson έγκειται στην ικανότητά του να προσαρμόζεται στη στιγμή χωρίς να την διακόπτει, προκειμένου να καταμαρτυρήσει μια έντονη αλήθεια για τη ζωή όπως αποκαλύπτεται.
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του, μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο Bruce Davidson κινείται σαν ένα ζώο στο κυνήγι, παίρνοντας πιστά τη θέση του με ακρίβεια και ηρεμία, περιμένοντας υπομονετικά τη στιγμή να χτυπήσει αθόρυβα. «Δουλεύω ήσυχα και γρήγορα, αλλά επίσης αντέχω πίσω από την κάμερα για να παρατηρήσω τι είναι μπροστά μου. Το κύριο πράγμα είναι να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς και να μην παρεμβαίνουμε ή να δίνουμε ψευδείς κρίσεις », λέει.
Στη φωτογραφία είναι η λήψη και η αποχώρηση.
Bruce Davidson
Bruce Davidson
Ως ξένος που κοιτάζει, ο Bruce Davidson καταλαμβάνει έναν περίεργο χώρο, αυτόν ενός επισκέπτη στο σπίτι κάποιου άλλου. Οι φωτογραφίες του είναι παράθυρα σε κόσμους που διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ή να τολμούμε να πάμε στον εαυτό μας. Ένας ανθρωπιστής στην καρδιά, ο Bruce Davidson δεν θεωρεί τον εαυτό του φωτογράφο ντοκιμαντέρ απλώς καταγράφει γεγονότα καθώς ξετυλίγονται.
Δεν ξέρω πάντα γιατί φωτογραφίζω κάτι. Η κάμερα είναι η μηχανή εκμάθησής μου
Bruce Davidson
Bruce Davidson
