Ara Güler | “The Eye Of Istanbul”
Ara Güler
“When I’m taking a picture of Aya Sofia, what counts is the person passing by who stands for life”
– Ara Güler
Ο Ara Guler γεννήθηκε το 1928 στην Κωνσταντινούπολη. O πατέρας του, Αρμενικής καταγωγής, ήταν ιδιοκτήτης φαρμακείου και είχε ευρύ κύκλο φίλων από τον κόσμο της τέχνης. Η πρώιμη επαφή του Ara με αυτόν τον κόσμο, τον ενέπνευσε να ξεκινήσει καριέρα στον κινηματογράφο. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων εργάστηκε σε κινηματογραφικά στούντιο και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής από τον Muhsin Ertugrul -ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού θεάτρου- αλλά, εγκατέλειψε τον κινηματογράφο υπέρ της δημοσιογραφίας. Προσλήφθηκε στην εφημερίδα Yeni Istanbul ως φωτορεπόρτερ το 1950, ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην εφημερίδα, Hurriyet.
Το 1958 το αμερικάνικο περιοδικό Time Life, για το παράρτημα της Τουρκίας, τον προσέλαβε ως τον πρώτο ανταποκριτής για τη Μέση Ανατολή. Συνεργάστηκε ακόμη με το γαλλικό Paris Match, την αγγλική εφημερίδα Sunday Times και το γερμανικό Stern.
Το 1961 ήταν μια σημαντική χρονιά στη ζωή του καθώς γνώρισε τον Henri Cartier Bresson και τον Marc Riboud, οι οποίοι τον έπεισαν να γίνει μέλος του πρακτορείου Magnum. Την ίδια χρονιά η American Society of Magazine Photographers τον έκανε τον πρώτο Τούρκο φωτογράφο που έγινε μέλος του οργανισμού.
Οι μελαγχολικές ασπρόμαυρες εικόνες του με τη Leica του στην Κωνσταντινούπολη τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, του χάρισαν το 1962 τον τίτλο “Master of Leica”.
Με κύριο φόντο την πόλη του, την Κωνσταντινούπολη και πάντα με την χαρακτηριστική του ουμανιστική ματιά, απαθανάτισε για δεκαετίες την καθημερινότητα με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους διασώζοντας με τις φωτογραφίες του την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής.
Οι εικόνες του από την Κωνσταντινούπολη αποδεικνύουν την βαθιά αγάπη του για την πόλη και τους κατοίκους της. Είναι ένα «πορτρέτο της πόλης» σε διαρκή κίνηση, μέρα και νύχτα.
Η Κωνσταντινούπολη του Ara Guler, τυλιγμένη στη μελαγχολία και την ομίχλη, φωτίζεται όχι με τα απομεινάρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά με φώτα αναμμένα το βράδυ, τις αντανακλάσεις από τα βρεγμένα πεζοδρόμια, τους προβολείς των αυτοκινήτων στην ανάβαση προς την Beyoglu, τα φώτα από τα οχηματαγωγά πλοία κατά μήκος του Βοσπόρου. Αυτή η Κωνσταντινούπολη είναι γεμάτη από ιστορίες, αναφορές στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο.
Το έργο συνεχίστηκε σε όλη την Τουρκία ενώ ταξίδεψε και σε πάρα πολλά μέρη στου κόσμου, όπως Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδία, Ιράν, Καζακστάν κ.α.
Τη δεκαετία του ’70 πήρε πολλές «φωτογραφικές» συνεντεύξεις από διάσημους καλλιτέχνες και πολιτικούς, μεταξύ άλλων στους Sir Winston Churchill, Indira Gandhi, Pablo Picasso, Salvador Dali, Bertrand Russell, Alfred Hitchcock, Maria Callas, Marc Chagall, Willy Brandt, Ansel Adams.
“Εγώ και οι φωτογραφίες μου είμαστε λίγο ρομαντικοί. Δεν βγάζω φωτογραφίες ποτέ με κανονικό φωτισμό. Είτε κατά την ανατολή του ηλίου, είτε στη δύση του, είτε νωρίς το πρωί. Επιθυμώ να εξηγώ κάτι σε κάθε καρέ. Κάθε εικόνα πρέπει να έχει κάτι να πει”, δήλωνε ο ίδιος.
Το 1999 του απονεμήθηκε στην Τουρκία ο τίτλος του “Φωτογράφου του αιώνα”.
Στο Βρετανικό Journal of Photography (κυκλοφόρησε το 1968), θεωρείται ένας από τους 7 μεγαλύτερους φωτογράφους του κόσμου.
Οι φωτογραφίες του έχουν εκτεθεί και στο Μουσείο Μπενάκη, το 2010. Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει Μουσείο για το έργο του. Περιλαμβάνει μέρος του αρχείου του φωτογράφου (ο ίδιος, σε συνέντευξή του το 2012 είχε πει πως έχει σχεδόν δύο εκατομμύρια φωτογραφίες στο αρχείο του).
Η ζωή και το έργο του έχουν καταγραφεί στο ντοκιμαντέρ The Eye Of Istanbul.
Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες στη σελίδα http://www.araguler.com.tr/
