Βασίλης Χρυσικάκης: “Πριν κάνω το κλικ προσπαθώ να μιλήσω με την εικόνα για να δω τι θα μου πει”
Βασίλη, αν κι έχεις εστιάσει στο παιδικό βλέμμα, που πάντα τραβά την προσοχή, εντούτοις το έχεις εντάξει μέσα σε ένα σύνθετο κάδρο: Παράθυρο με αντανακλάσεις… Η γωνία λήψης δείχνει πως το έχεις πάρει πίσω από έναν πάγκο με διακοσμητικά, τον οποίο και αυτόν τον έχεις εντάξει το κάδρο … τι σε τράβηξε γι αυτό το κλικ;
Όταν είδα το βλέμμα από το παιδί που προσπαθούσε να αφήσει το αποτύπωμα του πάνω στο τζάμι ήθελα να κορνιζάρω αυτό το αποτύπωμα. Κάδραρα μπροστά από την πόρτα και τον πάγκο και η αντανάκλαση με βοήθησε να φτιάξω ένα κάδρο. Και μου άρεσε επίσης που μέσα από την αντανάκλαση, καδραρα το απέναντι τοπίο με τα πετρόχτιστα σπίτια με τις κεραμοσκεπές.
Εχεις κάνει σε εργαστήριο φωτογραφίας. Κι έχεις παιδέψει τον εαυτό σου από street photography μέχρι και studio (γυμνά και πορτραίτα …). Πού βρίσκεις τον εαυτό σου καλύτερα;
Δεν κατατάσσω κάπου συγκεκριμένα τον εαυτό μου. Το κάθε ένα από αυτά έχει κάτι δικό του να μας πει.. Οι street φωτογραφίες σου λένε ιστορίες μέσα από την καθημερινότητα. Ενώ στο studio προσπαθείς να δημιουργήσεις εσύ μια ιστορία. Αν όμως θες να στο συγκεκριμενοποιήσω, με κεντρίζει περισσότερο το street.
Σίγουρα ένας δάσκαλος φωτογραφίας σε βοηθά να βλέπεις τον κόσμο αλλιώς. Όμως πάντα θα έχουμε εμμονές. Ποια είναι τα δικά σου ερεθίσματά σου; οι δικές σου εμμονές;
Οι εμμονές μου είναι τα φωτογραφικά μου κλικ να προσπαθούν να διηγηθούν μια ιστορία…Να ταξιδεύουν τη ματιά , να ξυπνούν συναισθήματα , να γεννούν όνειρα, να αποτελούν εικόνων μνήμες…
Ωστόσο, θα ήθελα να αναφερθώ και στους δικούς μου δάσκαλους, οι οποίοι με βοήθησαν να γίνουν όλα τα παραπάνω πιο ολοκληρωμένα.
Ο ανήσυχος Διονύσης Κούτσης (Koutsis Dionisis) μου μεταλαμπάδευσε πολλές πληροφορίες πάνω στο θέμα της φωτογραφίας από τις αρχικές τεχνικές μέχρι το σημείο πριν το κλικ. Ο ονειροπόλος και δαιμόνιος Γιάννης Γαλάνης με ταξίδεψε πίσω στον χρόνο με τις τεχνικές μια άλλης εποχής μέσα από το φιλμ, την εμφάνιση και την εκτύπωση μέσα στον σκοτεινό θάλαμο και μου έμαθε πως η ασπρόμαυρη φωτογραφία μπορεί να σου μιλήσει και να σε κάνει να την δεις με μια γκάμα χρωμάτων όπως εσύ μπορείς να την φανταστείς.
Σε αισθάνομαι πιο καταγραφικό, πιο ρεπορταζιακό. Δουλεύεις περισσότερο με στιγμιότυπα και όχι με αφήγηση…
Αντιθέτως προσπαθώ να αφηγηθώ μέσα από τις φωτογραφίες μου κάποια ιστορία, κάποιο μυστήριο κάτι που να δίνει μια ερμηνεία για λίγους,. Ένα νόημα, κάποια σκέψη κάτι που θα τον κάνει να σκεφτεί γιατί φωτογράφισα αυτό που βλέπει.
Δουλεύεις το χρώμα; Τις επεξεργάζεσαι καθόλου τις φωτογραφίες σου; … Νιώθω πως όχι …
Ίσως το χρώμα το δουλεύω λιγότερο. Μου αρέσει να δουλεύω περισσότερο το ασπρόμαυρο. Όταν τραβάω μια φωτογραφία προσπαθώ να βγει όσο περισσότερο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα που θέλω. Άλλα αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Επεξεργάζομαι ελάχιστα κάποιες φωτογραφίες ίσα ίσα για να δώσω λίγο σκιά ή λίγο χρώμα εκεί που την κάνει αδιάφορη.
Πώς ξεκίνησες το φωτογραφικό σου ταξίδι;
Τα πρώτα μου φωτογραφικά ερεθίσματα δημιουργήθηκαν από την παιδική μου ηλικία που είχα σαν πρότυπο τη νονά μου η οποία είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Πιο συγκεκριμένα ,όταν μου έκανε δώρο μια αναλογική φωτογραφική μηχανή. Από τότε θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να ανακαλύψει την μαγεία της φωτογραφίας, που μεγαλώνοντας έγινε η αγάπη που τρέφω για την φωτογραφία.
Τι βλέπεις μέσα από την φωτογραφία; Και στην τελική τον εαυτό σου τον βλέπεις; Τον αισθάνεσαι να είναι σε κάθε φωτογραφία σου;
Βλέπω κάτι το μοναδικό που θα περάσει και θα φύγει για πάντα. Οι φωτογραφίες μου είναι ο εαυτός μου και προσπαθούν να τον αποτυπώσουν μέσα από την ματιά μου και το συναίσθημα που είχα εκείνη την στιγμή. Πριν κάνω το κλικ προσπαθώ να μιλήσω με την εικόνα για να δω τι θα μου πει .
Πώς βλέπει ο Βασίλης Χρυσικάκης το μέλλον του στη φωτογραφία;
Θα ήθελα να κάνω μερικές εκθέσεις φωτογραφίας και ίσως και να εκδόσω το δικό μου φωτογραφικό βιβλίο.
Info: To profile του Βασίλη Χρυσικάκη στο fb είναι: vasilis.xrysikakis , ενώ στο instagram: vasilisxrysikakis
