Νίκος Πρίπορας: “Οι φωτογραφίες μπορούν να ενθαρρύνουν την αναζήτηση λύσεων και την προώθηση αλλαγών”
Ο Νίκος Πρίπορας είναι ο γ’ νικητής του Athens Photo World 2023 για το project του “Westland” . Επ’ ευκαιρία της βράβευσής του το photologio με την Εύη Καφίρη τον προσέγγισε και μίλησε μαζί του για το συγκεκριμένο project και τη φωτογραφία γενικότερα …
Νίκος Πρίπορας – Διαβατά
Δυτικά της Θεσσαλονίκης τι υπάρχει τελικά; Καθώς στις φωτογραφίες σου εκεί δεν συναντούμε ανθρώπους το τοπίο, τα κτήρια να σκεφτώ πως αποκτούν μεγαλύτερη σημασία από αυτούς;
Η δυτική Θεσσαλονίκη αποτελεί μια περιοχή με μια πλούσια και άγνωστη για πολλούς ιστορία και ένα πολύπλοκο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο. Οι φωτογραφίες του έργου προσπαθούν να αποκαλύψουν αυτήν την πολυδιάστατη πραγματικότητα μέσω της απεικόνισης του αστικού και περιαστικού τοπίου. Τα κτίρια, οι δρόμοι, οι βιομηχανικές περιοχές, τα παλιά στρατόπεδα κ.λπ., είναι όλα μέρη που αντικατοπτρίζουν την ιστορία και την ταυτότητα αυτής της περιοχής. Αν και δεν βλέπουμε απευθείας τους ανθρώπους, τα κτίρια και τα τοπία που απεικονίζονται μιλούν για αυτούς που ζούσαν και ζουν στην περιοχή. Το τοπίο από μόνο του, μιλά για την ιστορία της περιοχής, την εξέλιξη της κοινότητας και την επίδραση που έχουν οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες στον αστικό ιστό. Οι εικόνες πιστεύω αναδεικνύουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η περιοχή.
Νίκος Πρίπορας – τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν
Τελικά, το τοπίο και τα κτίσματα υποδεικνύουν την ύπαρξη των ανθρώπων και τα έργων τους. Είναι κάτι συμπτωματικό η χρονική απεικόνισή τους από εσένα, μια ευκαιρία ή μια τύχη εξαιρετική;
Οι κατασκευές που βλέπουμε στις εικόνες και η ευρύτερη διαμόρφωση του τοπίου είτε αυτό είναι αστικό, είτε περιαστικό αντανακλούν τις πράξεις και τα έργα των ανθρώπων της περιοχής αλλά και της αντιμετώπισης που είχε διαχρονικά από τη πολιτεία. Όλα αποτελούν αποτύπωμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, της ιστορίας και των επιλογών που έχουν καθορίσει τη μορφή και την εξέλιξη της περιοχής με την πάροδο του χρόνου.
Οι εικόνες δημιουργήθηκαν μετά από μια πολυετή οικονομική κρίση, που δεν μοιάζει να έχει τελειώσει ποτέ και στην αρχή και στο τέλος μια υγειονομικής κρίσης. Η δυτική πλευρά της πόλης είναι αυτή που πλήρωσε πιο βαριά το τίμημα, κάτι που είναι ορατό σε διάφορα σημεία της. Η χρονική απεικόνιση όλων αυτών που βλέπουμε σίγουρα δεν είναι τυχαία.
Νίκος Πρίπορας – Δυτική περιφερειακή
Υπάρχει έτσι και αλλιώς στο αστικό τοπίο ομορφιά, ακόμα και σε αυτό που είναι αποξενωμένο από τον δημιουργό του;
Όσο αφορά το πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε η σειρά, η ομορφιά του αστικού τοπίου δεν καθορίζεται μόνο από τα συμβατικά αισθητικά πρότυπα, άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός, αλλά από τη βαθιά κατανόησης και εκτίμηση της περιοχής. Ως εκ τούτου, το αστικό τοπίο της δυτικής Θεσσαλονίκης έχει την ομορφιά του στα στρώματα της ιστορίας, του πολιτιστικού πλούτου και της κοινωνικής πολυπλοκότητας, όπως απεικονίζεται μέσα στο έργο.
Νίκος Πρίπορας – Εφεδρούπολη
Αναρωτιέμαι επίσης, αν χρησιμοποιείς το χρώμα συμβολικά, για να ανιχνεύσεις αυτήν την ομορφιά..
Φωτογραφίζω με χρώμα γενικότερα. Δεν είμαι φανατικός της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, αν και έτσι ξεκίνησα να φωτογραφίζω. Το χρώμα στις εικόνες μου δεν αποκτά κυρίαρχο ρόλο, με την έννοια ότι δεν είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που δίνει νόημα ή συμβολισμό σε αυτό που βλέπουμε. Το χρώμα το χρησιμοποιώ απλά για να δείξω τα πράγματα ως έχουν, χωρίς να υπάρχει κάποιος σκοπός πέρα από το προφανές, αν και αντιλαμβάνομαι πως σε κάποιες εικόνες πράγματι μπορεί να λειτουργήσει και ως ένα στοιχείο που ανιχνεύει την ομορφιά σε κάτι αδιάφορο ή άσχημο όπως π.χ. στην εικόνα με το πολύχρωμα βαμμένο σκελετό ενός κτηρίου.
Νίκος Πρίπορας – Νέα Πολιτεία
Οι φόρμες στην όψη των κτιρίων, η σχεδόν αρχιτεκτονική ματιά στις εικόνες σου είναι σκόπιμη;
Η επιλογή μιας πιο αρχιτεκτονικής προσέγγισης σε κάποιες από τις εικόνες μου είναι σκόπιμη, καθώς μου επιτρέπει να αναδείξω την ιδιαιτερότητα και την πολυπλοκότητα του αστικού τοπίου της δ. Θεσσαλονίκης, με έναν τρόπο που μπορεί να αναδείξει λεπτομέρειες που παραμελούνται ή παραβλέπονται, προσφέροντας έτσι μια νέα οπτική γωνία και κατανόηση του τόπου.
Νίκος Πρίπορας – Ηλιούπολη
Η “ομορφιά” λοιπόν είναι μια ελπίδα για το μέλλον γενικά αλλά και ειδικά σε αυτές τις περιοχές. Ο φωτογράφος δίνει λύση με τις εικόνες του, ίσως και να επεμβαίνει στην εξέλιξη τους;
Η ομορφιά, όπως και αν την ορίζει ο καθένας, πράγματι μπορεί να αποτελεί μια ελπίδα για το μέλλον, ειδικά σε περιοχές που αντιμετωπίζουν προκλήσεις ή δυσκολίες. Μέσα από τις φωτογραφίες του, ο φωτογράφος μπορεί να αναδείξει την ομορφιά και τις δυνατότητες που υπάρχουν ακόμα και σε περιβάλλοντα που μπορεί να θεωρούνται δύσκολα. Οι φωτογραφίες μπορούν να ενθαρρύνουν την αναζήτηση λύσεων και την προώθηση αλλαγών και αυτός είναι και ένας από τους σκοπούς μου.
Νίκος Πρίπορας – Δενδροπόταμος
Ποιά ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες φωτογραφικά εκεί έξω;
Οι δυσκολίες σε ένα μακροχρόνιο Project είναι πολλές. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα “εκεί έξω” φωτογραφικά ήταν η γκετοποίηση που υπάρχει σε ορισμένες γειτονιές και η καχυποψία για το τι κάνω μόνος με μια φωτογραφική μηχανή. Αυτό μείωσε την πρόσβασή μου σε ορισμένες περιοχές.
Άλλες δυσκολίες ήταν η μεγάλη γεωγραφική έκταση της περιοχής που απαιτούσε πολλές διαδρομές με το αυτοκίνητο, άρα και χρήματα για βενζίνη και ακόμα πιο συχνά, αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα με τον εξοπλισμό μου. Επίσης, η παρουσία πολλών αδέσποτων σκύλων σε ορισμένα, μακριά από κατοικημένες περιοχές σημεία, αποτέλεσε μια σημαντική δυσκολία στο πώς θα κινηθώ. Πολλές εικόνες βγήκαν μέσα από το αμάξι. Τέλος, η έρευνα για ιστορικά και πολιτιστικά σημεία που δεν ήταν ευρέως γνωστά ή εμφανή απαιτούσε σημαντικό χρόνο και προσπάθεια για να ανακαλυφθούν και να τεκμηριωθούν
Νίκος Πρίπορας – Καλοχώρι
Ποιοί είναι οι φωτογράφοι, οι συγγραφείς, οι ταινίες που σε έχουν επηρεάσει και σε εμπνέουν;
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι και έργα τα οποία κατά διαστήματα με έχουν εμπνεύσει ή επηρεάσει. Θα αναφέρω αρχικά, τα βιβλία του Η. Παπαϊωάννου και ιδιαίτερα το “Η φωτογραφία του ελληνικού τοπίου – Μεταξύ μύθου και ιδεολογίας“, καθώς και το “Αόρατες πόλεις” του Italo Calvino”. Ακόμα περισσότερο με έχει επηρεάσει η επαφή και οι συζητήσεις με φωτογράφους όπως ο Νίκος Καλλιανιώτης, ο Κωνσταντίνος Γδοντάκης, ο Βασίλης Νεμπεγλεριώτης αλλά και οι άπειρες συζητήσεις με τη φωτογραφική και όχι μόνο παρέα μου εδώ στη Θεσσαλονίκη, τους Γιώργο και Βασίλη Μαντά, Σταύρο Ξηρό και Γιάννη Παντελίδη. Φυσικά το έργο φωτογράφων όπως ο Robert Adams, Joel Sternefeld, Πάρις Πετρίδης και Κώστας Καψιάνης είναι μέσα στους ανθρώπους που έχουν επηρεάσει τον τρόπο με το οποίο αντιλαμβάνομαι τη φωτογραφία.
Νίκος Πρίπορας – Εύοσμος, Νεκροταφείο
Οι εικόνες περιγράφουν, ερμηνεύουν αλλά δεν είναι απόλυτες. Αυτό πιστεύεις ότι είναι και μια ευθύνη κάθε φορά του φωτογράφου, να προτείνει ερμηνείες;
Πιστεύω ότι είναι ευθύνη κάθε φωτογράφου να προσφέρει ερμηνείες ή να προτείνει πιθανές ερμηνείες για το έργο του, είτε μέσω ενός συνοδευτικού κειμένου, είτε μέσω δημόσιων συζητήσεων για το έργο του. Ωστόσο θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα για μια διαφορετική ερμηνεία από το κοινό καθώς υπάρχουν διαφορετικές εμπειρίες και αντιλήψεις στον καθένα και αυτό μόνο δημιουργικά μπορεί να λειτουργήσει.
Νίκος Πρίπορας – Ωραιόκαστρο
Bio
Ο Νίκος Πρίπορας (1984), ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος σπουδών Ευρωπαϊκού πολιτισμού του Ε.Α.Π., ενώ εχει σπουδάσει και φωτογραφία στην Ε.S.P. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Athens Photo Festival 2019, Photometria 2019 & 2020) και το εξωτερικό και έχει παρουσιάσει μέρος της δουλειάς του σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Είναι συνεργάτης της φωτογραφικής πλατφόρμας Lens Culture και είναι ιδρυτικό μέλος της Depot Κolektiv. H τελευταία του δουλειά, «Westland, μια φωτογραφική εξερεύνηση της δυτικής πλευράς της Θεσσαλονίκης», βραβεύτηκε με την τρίτη θέση στο Athens Photo World 2023.
https://priporasnikos.wixsite.com/nikospriporas
https://www.facebook.com/NikosPriporas
https://www.instagram.com/nikos_priporas
Δείτε ακόμη στο photologio: το photowork του Νίκου Πρίπορα “Souvenirs” και παλαιότερη συνέντευξή του
Νίκος Πρίπορας – Δυτική είσοδος
