Μάκης Μακρής: “Προσπαθώ να δουλεύω συνειδητά με την ασπρόμαυρη εκδοχή του κόσμου που μας περιβάλλει”
Διαβάζω στο βιογραφικό σου ότι έχουν περάσει δέκα χρόνια από την εποχή που πρωτοήρθες σε επαφή με τη φωτογραφία, κάτι που συνέβη στη Καβάλα. Παρατηρείς τον εαυτό σου να έχει περάσει από διαφορετικά στάδια στον τρόπο που νιώθεις για τη φωτογραφία – και όχι μόνο σε επίπεδο καθαρά τεχνικών γνώσεων; Είναι άραγε για σένα μια σχέση με συναισθηματικό περιεχόμενο;
Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος που ασχολείται με μία μορφή τέχνης διανύει μια εξελικτική πορεία στην δημιουργική του διαδρομή, η οποία συμβαδίζει τόσο με την τεχνική όσο και την αισθητική διαμόρφωση του καλλιτεχνικού μέσου στην πάροδο των χρόνων. Μιλώντας για τον εαυτό μου μπορώ να πω ότι αυτή η φωτογραφική διαδρομή βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, από την στιγμή μάλιστα που η προσωπική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία παραμένει αδήριτη!
Τα ταξίδια πώς συνδέονται με την φωτογραφία; Θέλω να πω ότι το καινούργιο, το άγνωστο πυροδοτεί την διάθεση για μια λήψη. Το τεχνικό μέρος της φωτογραφικής διαδικασίας, όμως, εντάσσεται σε αυτή την υπόθεση σαφώς υπέρ του γνωστού θέματος…
Αναμφισβήτητα το να μπορεί κανείς να επισκέπτεται άλλους τόπους, να έρχεται σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες, ανθρώπους και εικόνες, αποτελεί κατά τη γνώμη μου σημαντικό εφόδιο για έναν φωτογράφο – δημιουργό. Πολλές φορές, ωστόσο, μένουμε στο εντυπωσιακό ενός άγνωστου για εμάς τόπου, με αποτέλεσμα η φωτογραφική μας προσέγγιση να καταλήξει να είναι περισσότερο επιφανειακή και λιγότερο ουσιαστική. Από την άλλη, οι γνωστοί και οικείοι τόποι αποτελούν σίγουρα ένα πιο ασφαλές, θα λέγαμε, φωτογραφικό πεδίο δράσης. Προσωπικά πιστεύω ότι θέματα για φωτογράφιση υπάρχουν παντού! Ξεκινώντας από τον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού μας μέχρι τον πιο μακρινό ταξιδιωτικό προορισμό. Προϋπόθεση για να παραχθεί έργο είναι να γνωρίζεις τι πραγματικά θέλεις από την φωτογραφία και, όταν αυτό γίνει ξεκάθαρο μέσα σου, να το δουλέψεις σκληρά και με συνέπεια.
Αγαπάς το ασπρόμαυρο… Πιστεύεις ότι από μόνο του βοηθά στην δημιουργία ισορροπιών και εντάσεων ταυτόχρονα;
Είναι αλήθεια ότι το Α/Μ στην φωτογραφία με γοήτεψε από την πρώτη στιγμή. Προσπαθώ να δουλεύω συνειδητά με την ασπρόμαυρη εκδοχή του κόσμου που μας περιβάλλει κι όχι απλά να μετατρέπω μια έγχρωμη φωτογραφία σε ασπρόμαυρη, γιατί έτσι ίσως δείχνει καλύτερη. Χαρακτηριστικά επικαλούμαι τα λόγια του γνωστού φωτογράφου Κωνσταντίνου Μάνου: «Το μαυρόασπρο είναι αφαίρεση, είναι σαν να ρουφάς το χρώμα από μια εικόνα. Μένει τότε η αλήθεια της. Γι’ αυτό και με συγκινεί». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν κάνω έγχρωμες φωτογραφίες ή ότι υποτιμώ το χρώμα στην φωτογραφία, κάθε άλλο. Το χρώμα στην φωτογραφία είναι ένα επιπλέον στοιχείο, το οποίο καλείται ο φωτογράφος να διαχειριστεί στην σύνθεση του κάδρου. Θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολη την σωστή και με δημιουργικό τρόπο χρήση του χρώματος και θαυμάζω τους φωτογράφους που το κάνουν με επιτυχία.
Η επιλογή των θεμάτων σου καθορίζεται από την εσωτερική σου παρόρμηση και επιδίωξη ή το ίδιο το θέμα προκαλεί αντίστοιχες ανάγκες; Πράγματα που είναι και τα δύο αποδεκτά, και ίσως ακόμα και επιθυμητά βέβαια…
Η φωτογραφία για μένα είναι μια δημιουργική διαδικασία που έχει αφετηρία τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού και το πώς αυτός προσπαθεί να εκφράσει όλες τις μύχιες σκέψεις και προβληματισμούς του και να τις επικοινωνήσει μέσω των εικόνων στους γύρω του. Τα στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινή εικόνα της πραγματικότητας, τα οποία βρίσκονται είτε μέσα σε οικείους χώρους, είτε έξω στον πολυσύνθετο, γεμάτο ανθρώπινες δραστηριότητες κόσμο, αποτελούν την πρώτη ύλη με την οποία ο φωτογράφος γίνεται δημιουργός ενός νέου κόσμου, μιας νέας πραγματικότητας, η οποία έχει ουσιαστικά μεταμορφωθεί! Όλα αυτά τα στοιχεία χάνουν πλέον την πραγματική τους υπόσταση και γίνονται ένα σύνολο υπαινιγμών, μέσα στους οποίους κρύβεται η αλήθεια του ίδιου του φωτογράφου και οι κώδικες με τους οποίους αυτός βλέπει τον κόσμο.
Έχεις εμμονές με την φωτογραφία και εννοώ με όλη την διαδικασία;
Το σημαντικότερο για μένα είναι να απολαμβάνω την φωτογραφική διαδικασία, τόσο στο κομμάτι που αφορά την λήψη, όσο και μετά, κατά την διαδικασία επιλογής των φωτογραφιών. Νομίζω ότι, αν κάποιος επιθυμεί να ασχοληθεί σοβαρά με την τέχνη της φωτογραφίας, όπως και με οποιαδήποτε άλλη μορφή τέχνης, θα πρέπει να έχει εμμονές. Εμμονές που θα τον οδηγήσουν να εργάζεται συγκεντρωμένος και με πάθος πάνω σ’ αυτό που έχει στο μυαλό του φωτογραφικά.
Πόσο, άραγε, σε απασχολεί η γνώμη των θεατών των εικόνων σου… Αν κατάλαβα σωστά, δεν ασχολείσαι επαγγελματικά με την φωτογραφία, γεγονός που μετρά στην ελευθερία των επιλογών γενικά. Ή μήπως όχι;
Είναι γεγονός ότι πέρα από την χαρά της δημιουργικής διαδικασίας, ο εκάστοτε δημιουργός επιθυμεί κάποια στιγμή να μοιραστεί τα αποτελέσματα της εργασίας του με τους συνανθρώπους του. Αυτό στις μέρες μας γίνεται πολύ πιο εύκολο και άμεσο, με την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Προσωπικά επιζητώ την κρίση και τον σχολιασμό της δουλειάς μου, κυρίως από ανθρώπους που σέβομαι το έργο και την προσωπικότητά τους κι εκτιμώ ότι η άποψή τους θα είναι αντικειμενική, αλλά και εποικοδομητική για εμένα και την συνέχιση του έργου μου. Πολύ σωστά επισήμανες ότι δεν είμαι επαγγελματίας φωτογράφος. Ελπίζω να συνεχίσω και στο μέλλον να νιώθω την απόλαυση και την ελευθερία της δημιουργίας που σου παρέχει η ιδιότητα του ερασιτέχνη, καθώς στο πλαίσιο του επαγγελματισμού μπαίνουν αναπόφευκτα περιορισμοί σε πολλά από τα στάδια της φωτογραφικής πρακτικής.
Μπορεί καθένας να πει πως είναι φωτογράφος;
Σ’ αυτή την ερώτηση μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό μια παλαιότερη φράση: «Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι». Δεν ξέρω πραγματικά αν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια ή προϋποθέσεις που καθορίζουν το αν είναι ή όχι κάποιος φωτογράφος. Μπορεί επίσης να πει κάποιος άλλος ότι, αφού χειρίζομαι το φωτογραφικό μέσο που κρατώ στα χέρια μου, αυτόματα θεωρούμαι και φωτογράφος. Προσωπικά η φωτογραφία για μένα αποτελεί μια καλλιτεχνική μορφή έκφρασης και, ως εκ τούτου, το να μπορεί κάποιος να θεωρεί τον εαυτό του φωτογράφο – καλλιτέχνη – δημιουργό, προϋποθέτει επίπονη, απαιτητική και χρονοβόρα πορεία.
«Γεννήθηκα και κατοικώ στην πόλη της Καβάλας.
Είμαι απόφοιτος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στην κατεύθυνση «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό», καθώς και κάτοχος πτυχίου στην Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων.
Με την τέχνη της φωτογραφίας ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή παρακολουθώντας ένα σεμινάριο για την καλλιτεχνική φωτογραφία, το οποίο διοργάνωσε ο Φωτογραφικός Όμιλος Καβάλας, ένα από τα μακροβιότερα πολιτιστικά σωματεία της χώρας, του οποίου και είμαι ενεργό μέλος από το 2009. Από τον Ιανουάριο του 2017 είμαι επίσης μέλος της φωτογραφικής κολεκτίβας BULB (BucharestUrbanLeagueofphotographersfortheBalkans), η οποία έχει έδρα στο Βουκουρέστι και απαρτίζεται από ένα σύνολο αξιόλογων φωτογράφων προερχόμενων από διάφορες χώρες των Βαλκανίων. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια και εργαστήρια για την καλλιτεχνική φωτογραφία από καταξιωμένους φωτογράφους όπως: ο Πλάτωνας Ριβέλλης, Ελένη Μουζακίτη και Πέτρος Κοτζαμπάσης. Έχω επίσης συμμετάσχει σε ομαδικές φωτογραφικές εκθέσεις, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας».
https://makmakris.wixsite.com/makmakris
http://www.bulbphotos.eu/
https://www.flickr.com/photos/makis_makris/
http://www.photoclubkavala.gr/
https://www.instagram.com/makismakris8338/
https://www.facebook.com/makis.makris.54/
Επικοινωνία: makmakris@gmail.com
