Γιώργος Διγαλάκης – Τα έργα μου δεν έχουν σκοπό να απεικονίσουν την πραγματικότητα, αλλά μια εξιδανικευμένη και ουτοπική εικόνα της φύσης
Γιώργος Διγαλάκης – Dancing Boats III
Σύνταξη – Επιμέλεια συνέντευξης: Ιφιγένεια Σάκκου
Κύριε Διγαλάκη, η τέταρτη ατομική σας έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Ο Ήχος της Σιωπής», στην γκαλερί Luminous Eye, είναι γεγονός. Μιλήστε μας, για τη σύλληψη της ιδέας, και τη φωτογραφική υλοποίηση και παρουσίασή της, μέσω της έκθεσης.
Αν και η «πολιτικά ορθή» ακολουθία είναι αυτή που περιγράφετε – σύλληψη ιδέας, εκτέλεση, παρουσίαση, η ενότητα «Ο Ήχος της Σιωπής», δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας έμπνευσης, αλλά μάλλον εκ των υστέρων, όταν εξετάζοντας το αρχείο μου, διαπίστωσα ότι υπήρχαν αρκετές φωτογραφίες που διέθεταν αυτή την ιδιαίτερη ποιότητα της σιωπής και ηρεμίας, την οποία προσπαθώ να αποδώσω στο έργο μου. Αν και δεν θεωρώ ότι έχω εξαντλήσει το θέμα της «σιωπής», αποφάσισα ότι το υπάρχον υλικό είναι αρκετό για να παρουσιαστεί σε μια έκθεση φωτογραφίας.
Γιώργος Διγαλάκης – Pure Silence
Από την προηγούμενη ατομική σας έκθεση, «Silent Waters», το 2018, στον «Ήχο της Σιωπής» το 2022. Είναι διαφορετική η σιωπή σήμερα; Τι έχει αλλάξει σε εσάς και στο φωτογραφικό σας έργο τα τελευταία τέσσερα χρόνια;
Όπως σωστά παρατηρήσατε, οι τίτλοι και των δυο εκθέσεων παραπέμπουν στην ησυχία, την ηρεμία και τη σιωπή. Παρ’ όλ’ αυτά δεν θα έλεγα ότι το περιεχόμενο είναι παρόμοιο. Στην πρώτη περίπτωση ο τίτλος προέκυψε μάλλον ως αποτέλεσμα της τεχνικής που χρησιμοποιώ (αναφέρομαι στην τεχνική της μακράς έκθεσης), η οποία απαλείφει τα χαρακτηριστικά του νερού ή του ουρανού, δημιουργώντας την αίσθηση της ησυχίας. Αντίθετα στην ενότητα «Ήχος της Σιωπής», αν και περιλαμβάνει κάποιες φωτογραφίες μακράς έκθεσης, είναι το ίδιο το θέμα τους που δημιουργεί την αίσθηση αυτή – γυμνά δέντρα, ομίχλη, ήρεμες αντανακλάσεις, απουσία του ανθρώπινου στοιχείου. Ακόμη και τα πουλιά που εμφανίζονται σε πολλές από αυτές τις φωτογραφίες είναι σιωπηλά.
Όχι, η σιωπή δεν είναι σήμερα διαφορετική, πιστεύω όμως ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που την αντιλαμβανόμαστε και την εκτιμούμε, ίσως και ως αποτέλεσμα των καταστάσεων που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια. Ούτε η φωτογραφία μου έχει αλλάξει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μάλλον εγώ έχω αλλάξει. Έχω μάθει να κατεβάζω ταχύτητα, να εκτιμώ περισσότερο το χρόνο που βρίσκομαι στη φύση, να ηρεμώ και να απολαμβάνω περισσότερο την ομορφιά και την ηρεμία που έχει να προσφέρει, σε αντίθεση με τα πρώτα μου χρόνια στη φωτογραφία που βρισκόμουν σε μια συνεχή ένταση, προσπαθώντας να εκμεταλλευτώ το κάθε δευτερόλεπτο, μήπως και χάσω την «ιδανική» φωτογραφία. Και η τεχνική της μακράς έκθεσης έπαιξε σημαντικό ρόλο σ’ αυτό.
Γιώργος Διγαλάκης – Winter Tree
Η σιωπή μοιάζει η κυρίαρχη «φωνή» της φύσης, στα ερημικά και απομονωμένα τοπία που εμπνέεστε τις φωτογραφίες σας, τα οποία αποπνέουν καθαρότητα, ηρεμία και γαλήνη. Με ποια μέσα, επιτυγχάνετε την αποτύπωση αυτής της ατμόσφαιρας στις φωτογραφίες σας;
Τα έργα μου δεν έχουν σκοπό να απεικονίσουν την πραγματικότητα, αλλά μια εξιδανικευμένη και ουτοπική εικόνα της φύσης, εκφράζοντας μάλλον την ιδιοσυγκρασία μου και την ανάγκη μου για τάξη, απλότητα και ηρεμία. Για να αποτυπώσω το όραμά μου χρησιμοποιώ διάφορες τεχνικές, τόσο φωτογραφικές όπως η τεχνική μακράς έκθεσης, όσο και τεχνικές επεξεργασίας της εικόνας με αφαίρεση ή προσθήκη στοιχείων και – κυρίως – μεταβολές των τόνων και του φωτός, ώστε να αποδώσω την ατμόσφαιρα που επιδιώκω και να αφαιρέσω κάθε στοιχείο της φωτογραφίας που μπορεί να αποσπά την προσοχή του θεατή από το βασικό μου θέμα.
Γιώργος Διγαλάκης – Oh What a Beautiful Morning
Εξασκείτε την καλλιτεχνική μινιμαλιστική φωτογραφία. Πείτε μας, πώς ορίζεται για εσάς η καλλιτεχνική φωτογραφία. Τι επιτυγχάνετε μέσω του μινιμαλισμού στο έργο σας;
Για μένα καλλιτεχνική φωτογραφία είναι η φωτογραφία που δεν προσπαθεί να αντιγράψει την πραγματικότητα ή να πει ιστορίες. Είναι η δημιουργία έργων που θα βοηθήσουν τον θεατή να ξεφύγει από την επιφάνεια της πραγματικότητας που ζούμε καθημερινά και να ανακαλύψει νέα συναισθήματα μακριά από την εννοιολογική αναζήτηση ή την καταγραφή της στιγμής. Προτιμώ θέματα που μεταφέρουν συναισθήματα μοναξιάς, απομόνωσης και μελαγχολίας, με δέντρα στο νερό, παλιές προβλήτες και μοναχικά βράχια να επαναλαμβάνονται στο έργο μου. Η μινιμαλιστική προσέγγιση έγκειται στην καθαρότητα του χώρου, τα αχανή τοπία, και την αφαίρεση των στοιχείων που αποσπούν την προσοχή.Ψάχνω συνεχώς για απλές, καθαρές συνθέσεις,κατάλληλες για τη δημιουργία μινιμαλιστικών εικόνων, που προκαλούν συναισθήματα τάξης, σιωπής και γαλήνης.Εμπνέομαι από μια εξιδανικευμένη φύση, που ταιριάζει στον μελαγχολικό και εσωστρεφή χαρακτήρα μου. Μια φύση χωρίς στοιχεία που να αποσπούν την προσοχή, γαλήνια και όμορφη, γεννημένη από την αγάπη μου για τη σιωπή και τη μοναξιά.
Γιώργος Διγαλάκης – Thunderstorm
Οι μακράς διάρκειας λήψεις που πραγματοποιείτε, σας δίνουν τη δυνατότητα να παραμένετε περισσότερο χρόνο στον τόπο φωτογράφισης. Ποια είναι τα συναισθήματα που σας δημιουργούνται; Αισθάνεστε ότι σας απορροφά το σκηνικό και η ατμόσφαιρα που φωτογραφίζετε;
Το νερό, είναι για μένα ένας κενός καμβάς, ο οποίος μου επιτρέπει να δημιουργήσω αρμονία και να πετύχω τη μινιμαλιστική εμφάνιση που επιθυμώ. Για να ενισχύσω το αποτέλεσμα και, επιπλέον, για να δημιουργήσω μια σουρεαλιστική αίσθηση, χρησιμοποιώ την τεχνική της μακράς έκθεσης, αφαιρώντας την κίνηση των κυμάτων και θολώνοντας τη θάλασσα και τον ουρανό. Είναι μια μαγεία που μου επιτρέπει να αιχμαλωτίσω το χρόνο, το φως και την κίνηση και να δημιουργήσω ένα εναλλακτικό σύμπαν. Η μακρά έκθεση είναι εξ ορισμού μια παράδοση στον χρόνο, αυτά τα λεπτά που περιμένω να ολοκληρωθεί η λήψη, χαμένος στις σκέψεις μου και απολαμβάνοντας την ομορφιά της φύσης.
Γιώργος Διγαλάκης – Sleeping Dragon
Έχετε δηλώσει ότι έχετε εμπνευστεί από τους Michael Κenna, Hiroshi Sugimoto, Hengki Koentjoro, Nathan Wirth. Τι είναι αυτό που θαυμάζετε σε αυτούς και πως έχουν επηρεάσει τη δουλειά σας;
O Kenna είναι ο φωτογράφος που με έκανε να ερωτευθώ την ασπρόμαυρη, μινιμαλιστική φωτογραφία, αλλά και να ενδιαφερθώ για την τεχνική της μακράς έκθεσης. Είναι από τους πρώτους φωτογράφους που χρησιμοποίησε εκτεταμένα την τεχνική αυτή για να αποδώσει την αισθητική και το όραμά του. Όπως λέει και ο ίδιος: «Μου αρέσει να χρησιμοποιώ την αισθητική της ποίησης χαϊκού όπου λίγα μόνο στοιχεία λειτουργούν ως καταλύτες για τη φαντασία».
Κοινά χαρακτηριστικά και των τεσσάρων καλλιτεχνών, που ορθά αναφέρατε ως πηγές έμπνευσης του έργου μου, είναι η δημιουργία ατμόσφαιρας με την σωστή χρήση του φωτός και των ασπρόμαυρων τόνων, η μινιμαλιστική, ζεν αισθητική και τέλος η αίσθηση της σιωπής που αναδύεται μέσα από τα έργα τους. Έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν μια φευγαλέα στιγμή σε ένα διαχρονικό έργο ομορφιάς και ποίησης.
Γιώργος Διγαλάκης – Vestrahorn Mountain
Είστε ένας διεθνώς αναγνωρισμένος φωτογράφος, με τα έργα σας να λαμβάνουν εξαιρετικές διακρίσεις και έχετε κερδίσει σημαντικότατα βραβεία σε διαγωνισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποια θεωρείτε τη μέγιστη διάκριση και τιμή για εσάς και τις φωτογραφίες σας;
Τα βραβεία και οι διακρίσεις σε διαγωνισμούς είναι ίσως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει γνωστό το έργο μας σε ένα ευρύτερο κοινό, αλλά και γκαλερί και φωτογραφικά περιοδικά, καθώς και μια καλή ευκαιρία για αυτοδιαφήμιση. Όμως για μένα, η μεγαλύτερη διάκριση και ικανοποίηση, είναι η αναγνώριση από τον θεατή και η επιτυχημένη επικοινωνία των συναισθημάτων μου σε έναν άλλο άνθρωπο μέσω του έργου μου.
Υπάρχει όμως ένα βραβείο, το οποίο αποτέλεσε μια σημαντική καμπή στην φωτογραφική μου πορεία και αυτό είναι το ασημένιο μετάλλιο που έλαβα το 2014στον σημαντικό διαγωνισμό PX3 στο Παρίσι. Η επιτυχία μου αυτή με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι το έργο μου είχε την απαραίτητη ποιότητα για να σταθεί στη διεθνή φωτογραφική σκηνή και με ώθησε να αφιερώσω τον απαραίτητο χρόνο για να τελειοποιήσω την τεχνική μου και να βελτιώσω τη φωτογραφία μου.
Γιώργος Διγαλάκης – The Long Call
Εκτός από τις διακρίσεις που βοηθούν στην αναγνώριση, ποια ακόμα στοιχεία θεωρείτε σημαντικά για την εξέλιξη και ανάπτυξη ενός φωτογράφου, ώστε να διαγράψει μια επιτυχημένη πορεία, όπως εσείς;
Ξέρω ότι θα ακουστεί κοινότυπο και αυτονόητο, αλλά κατά τη γνώμη μου το βασικό χαρακτηριστικό κάθε επιτυχημένου φωτογράφου – και ανθρώπου γενικότερα – είναι η επιμονή και η αφοσίωση στη δουλειά του. Ακόμη και αν το όραμα και το στυλ θεωρούνται τα πιο βασικά στοιχεία για την επιτυχία, αυτά μπορούν να εξελιχθούν μόνο μέσα από την συνεχή πρακτική και θεωρητική ενασχόληση με το αντικείμενο. Έχω ξοδέψει χιλιάδες ώρες σε λήψεις μακράς έκθεσης και στην επεξεργασία τους, για να φθάσω να αποδίδω με την κάθε δυνατή ακρίβεια το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα που επιδιώκω. Δυστυχώς σύντομος δρόμος για την επιτυχία δεν υπάρχει.
Γιώργος Διγαλάκης – Poetry of Silence
Το 2020 ήσασταν ένας από τους έξι Έλληνες φωτογράφους που συμπεριλήφθηκαν στη σειρά ντοκιμαντέρ «Hunters of Eternity» για την ελληνική τηλεόραση (Cosmote History Channel). Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια της διαχρονικότητας στη φωτογραφία και στο έργο σας; Πώς εκφράζεται αυτή μέσα από τις λήψεις σας ;
Η πρόσκληση του σκηνοθέτη κου Παπαγιαννίδη να συμμετάσχω στη σειρά ντοκιμαντέρ “Οι κυνηγοί της αιωνιότητας” ειλικρινά ήταν για μένα μια μεγάλη έκπληξη. Ούτε τότε, αλλά ούτε και σήμερα, θεωρώ ότι το έργο μου έχει την απήχηση/επίδραση – και πολύ περισσότερο την διαχρονικότητα, που απαιτείται για να μπει το όνομά μου πλάι στα ονόματα φωτογράφων όπως ο Τάκης Τλούπας, ο Γιάννης Κόντος, ή ο Ζημέρης. Η συμμετοχή μου ήταν μια μεγάλη τιμή, αλλά η διαχρονικότητα του έργου μου είναι το τελευταίο που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, με μόλις 15 χρόνια σοβαρής φωτογραφίας στην πλάτη μου … και επιπλέον δεν ξέρω πως να την επιτύχω – κάθε συμβουλή δεκτή. Η ύπαρξή της ή μη μένει να αποδειχθεί στο μάλλον μακρυνό μέλλον.
Γιώργος Διγαλάκης – Lost in Time
Πώς νοηματοδοτείται η έννοια της διαχρονικότητας για τη φωτογραφία, τη σημερινή εποχή του καταιγισμού εικόνων και του φωτογραφικού «πληθωρισμού» όπως καταγράφεται με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τους φωτογράφους;
Εκατομμύρια φωτογραφίες «ανεβαίνουν» καθημερινά, αλλά οι περισσότερες από αυτές αποτελούν απλές καταγραφές της καθημερινότητας, για αναμνηστικούς κυρίους λόγους, ενώ άλλες, αν και δηλώνονται από τον ιδιοκτήτη τους ως τέχνη, δυστυχώς απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν έργα τέχνης. Πρόκειται για απλές απομιμήσεις άλλων έργων, χωρίς καμία έμπνευση ή πρωτοτυπία και κυρίως, χωρίς να προσφέρουν τίποτε το καινούριο στον θεατή. Από τις υπόλοιπες λίγες, πραγματικά ξεχωριστές φωτογραφίες, κάποιες πράγματι θα αποκτήσουν διαχρονικότητα και θα αναφέρονται στο μέλλον ως υποδείγματα του είδους, της τεχνικής τους ή της απόδοσης του θέματός τους. Ποιές θα είναι αυτές είναι δύσκολο να το εκτιμήσουμε σήμερα, όμως η ύπαρξη ποιοτικών χαρακτηριστικών όπως πρωτοτυπία, άψογη τεχνική, επιτυχής μετάδοση ενός μηνύματός ή συναισθήματός και κυρίως η ενσωμάτωσή τους σε ένα ενιαίο σύνολο (project) είναι κάποιες από τις βασικές προϋποθέσεις.
Γιώργος Διγαλάκης – Fully Booked
Είστε πολυσχιδής φωτογραφικά καθώς εκτός από ενεργός φωτογράφος, συγγράφετε βιβλία, αρθρογραφείτε, διδάσκετε τεχνικές φωτογραφίας τοπίου και μακράς έκθεσης διαδικτυακά και οργανώνετε εργαστήρια φωτογραφίας. Ποιες από τις παραπάνω δραστηριότητες απολαμβάνετε περισσότερο; Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Αν και όλα τα παραπάνω είναι απλώς μια επαγγελματική ανάγκη, είναι αλήθεια ότι βρίσκω ικανοποίηση σε κάθε μορφή επικοινωνίας της γνώσης μου με άλλους φωτογράφους και κυρίως στα ζωντανά εργαστήρια στη φύση.
Στα άμεσα σχέδιά μου είναι η οργάνωση 2 ζωντανών εργαστηρίων στις αγαπημένες μου τοποθεσίες – Δέλτα Αξιού και Μεσολόγγι. Σύντομα θα δείτε τις σχετικές ανακοινώσεις. Ένα άλλο project, που έχει μείνει λίγο πίσω λόγω της έκθεσής μου, είναι η ολοκλήρωση ενός eBook αποκλειστικά για την μακράς έκθεσης φωτογραφία. Ελπίζω το 2023 να είναι έτοιμο.
Γιώργος Διγαλάκης – Dreamboat
Έχετε πει για τις εικόνες σας ότι θα επιθυμούσατε «ο θεατής να βιώνει συναισθήματα παρόμοια με αυτά που θα έπαιρνε από την ανάγνωση ενός ποιήματος». Ποιο ποίημα ή τραγούδι θα αποτύπωνε καλύτερα τον «Ήχο της Σιωπής» ;
Το τραγούδι που έρχεται πάντα στο μυαλό μου, όταν βρίσκομαι σε τέτοια απoμονωμένα τοπία ή επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες μου, είναι το «The Sound of Silence» των Simon & Garfunkel. Ένα εξαιρετικό ποιήμα – τραγούδι, από το οποίο άλλωστε προέρχεται και ο τίτλος της έκθεσης.
Γιώργος Διγαλάκης – Distant Dreamer
Είστε γιατρός με ειδίκευση στην πνευμονολογία και ερασιτέχνης φωτογράφος. Πιστεύετε στη θεραπευτική δύναμη της τέχνης;
Λένε ότι κάποιες μορφές τέχνης και κυρίως η μουσική, έχουν σημαντική θεραπευτική επίδραση ειδικά σε παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και τις ψυχιατρικές παθήσεις. Αυτό που μπορώ εγώ να απαντήσω τεκμηριωμένα, είναι ότι η άσκηση της φωτογραφίας, ειδικά της φωτογραφίας τοπίου, έχει μεγάλη θεραπευτική επίδραση στον ίδιο τον φωτογράφο.
Γιώργος Διγαλάκης – A Story of Rocks
Info:
Ο Γιώργος Διγαλάκης είναι διεθνώς αναγνωρισμένος φωτογράφος, με πάθος για την καλλιτεχνική, μινιμαλιστική φωτογραφία, μέσω της οποίας προσπαθεί να αποδώσει την ομορφιά της φύσης, με τη δική του προσωπική, ασπρόμαυρη ματιά. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Αν και έχει ασχοληθεί με πολλά χόμπι, όπως το σκάκι και οι καταδύσεις, του πήρε 40 χρόνια για να ανακαλύψει το αληθινό του πάθος για την τέχνη της φωτογραφίας.
Η πρώτη του επαφή με τη φωτογραφία ήταν το 1974, όταν έλαβε μια «Nettar» ως δώρο από τον πατέρα του. Από τότε η κάμερα έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής του ζωής. Μόνο το 2009 όμως βρήκε τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο για να μελετήσει σοβαρά τη φωτογραφία και παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας με καθηγητή τον Τάσο Σχίζα. Γνώρισε τους κλασικούς και σύγχρονους φωτογράφους και συνειδητοποίησε ότι αυτό το μέσο θα του πρόσφερε μια απόδραση από την πραγματικότητα και θα του επέτρεπε να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο. Η φωτογραφία αποδείχθηκε μια μόνιμη πηγή έμπνευσης και εμπειρία που θα άλλαζε τη ζωή του.
Ο Γιώργος έχει κερδίσει πολλά βραβεία, αλλά η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του ήταν η διάκρισή του στον διαγωνισμό Px3 Paris το 2014. Η βράβευση αυτή τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι το έργο του έχει την απαραίτητη ποιότητα και μοναδικότητα για να σταθεί στην διεθνή φωτογραφική σκηνή.
Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στα Ιωάννινα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 80 ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Η δουλειά του έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα, όπου το 2018 ανακηρύχθηκε νικητής του Πανελλήνιου Διαγωνισμού της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρίας κερδίζοντας το Βραβείο “Ερμής”, καθώς και σε περισσότερους από 70 διεθνείς διαγωνισμούς, όπως οι Px3, Sony World Photography Award, Siena Awards, TIFA Awards, APOY, Minimalist Photography Awards, FAPA, SITTP, ND Awards.
Συνεντεύξεις και παρουσιάσεις της δουλειάς του έχουν δημοσιευθεί σε περισσότερα από 100 διεθνούς κύρους περιοδικά και ιστοσελίδες, όπως τα LensWorkMagazine, ZoomMagazine, LEMAG magazine, FEM, 1x.com, Digital Camera, Shot Magazine, Blur Magazine, Dodho Magazine, Yatzer, My Modern Met και πολλά άλλα. Ο ιστότοπός του έχει καταχωρηθεί στα “25 κορυφαία ιστολόγια και ιστοσελίδες ασπρόμαυρης φωτογραφίας” από το Feedspot.
Σήμερα διδάσκει τις τεχνικές της φωτογραφίας τοπίου και μακράς έκθεσης διαδικτυακά, σε φωτογράφους από όλο τον κόσμο, ενώ παράλληλα οργανώνει εργαστήρια φωτογραφίας σε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες τοποθεσίες σε όλη την Ελλάδα. Έχει εκδώσει το βιβλίο «Οι Βασικές Αρχές της Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας», ενώ εκπαιδευτικά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά LEMAG, Dejavu, Minimalism κ.λ.π.
Το 2020 ο Γιώργος ήταν ένας από τους έξι Έλληνες φωτογράφους όλων των εποχών που συμπεριλήφθηκαν στη σειρά ντοκιμαντέρ «Hunters of Eternity» για την ελληνική τηλεόραση (Cosmote History Channel).
Το 2021 του απονεμήθηκε ο τίτλος «Φωτογράφος της Χρονιάς» στον έγκριτο διεθνή διαγωνισμό «Visions International Photo Awards», στην Τουλούζη της Γαλλίας.
