Αλέξανδρος Πατέστος: “Προσπαθώ να γίνομαι αφαιρετικός, επιλέγοντας σωστά τι θα συμπεριληφθεί στη φωτογραφία”
Αλέξανδρος Πατέστος
Αλέξανδρε στη συζήτηση αυτή δεν θα ήθελα η εισαγωγή της να είναι ένα σύντομο βιογραφικό σου, αλλά τι σημαίνει φωτογραφία για σένα… Νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωριστούμε!! Ένα αέναο ταξίδι, μια εσωτερική ανακάλυψη, ένας δημιουργικός εθισμός καταγραφής και αποκωδικοποίησης του εξωτερικού κόσμου. Στο διάστημα που ασχολείσαι μ’ αυτό που λεμέ δημιουργική φωτογραφία έχεις καταλήξει τι σημαίνει ”δημιουργία”;
Ανακαλύπτω καινούργιες διαδρομές , νέους τρόπους στην φωτογραφική μου εξέλιξη. Θεωρώ ότι η μελέτη και η αναζήτηση της χαμένης φαντασίας έχουν ρόλο στην δημιουργία.
Ποια είναι η συναισθηματική δομή της φωτογραφίας σου; Τι σε συγκινεί ώστε να το μεταφέρεις σ’ ένα καρέ;
Συμφωνώ ότι υπάρχει παντού φωτογραφία. Αυτό που με συγκινεί είναι να μπορώ να αποτυπώσω αυτό που με αγγίζει φωτογραφικά, με τέτοιο τρόπο που να μπορεί ο θεατής να διαβάζει στην φωτογραφία μου. Η φωτογραφία που βλέπεις είτε σε αγγίζει είτε όχι .
‘’Μια εικόνα δείχνει πάντα μόνο ό,τι είναι αναγκαίο για την σκέψη, όχι την ίδια την σκέψη ‘’
Thomas Demand
Βλέπω ότι κινείσαι φωτογραφικά στον δρόμο και στους ανθρώπους που συναντάς σ’ αυτόν, ανεξάρτητως ηλικίας. Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιλέγεις το τι θα φωτογραφίσεις; Ο άνθρωπος ή η τοποθεσία και ο χρόνος που πλαισιώνουν τον άνθρωπο αυτό;
Όταν κινούμαι στον δρόμο προσπαθώ να γίνομαι ιδιαίτερα παρατηρητικός. Ένα ιδιαίτερο φως, ένα background που λειτουργεί, είναι στοιχεία που εντοπίζω και περιμένω να προστεθεί κάποιο στοιχείο που θα ζωντανέψει το σκηνικό μου. Ένα παζλ που χρειάζεται να προστεθεί σωστά κάθε κομμάτι.
Λένε ότι στον δρόμο βρίσκει καθένας αυτό που του ταιριάζει. Τι πιστεύεις ότι ταιριάζει σε σένα και πώς καταφέρνεις να τ’ απομονώσεις;
Στην φωτογραφία μου αρέσει να πειραματίζομαι, πόσο μάλλον στον δρόμο όταν δεν πρόκειται για σκηνοθετημένη λήψη. Η απομόνωση στον δρόμο είναι δύσκολο να επιτευχθεί, προσπαθώ να γίνομαι αφαιρετικός, επιλέγοντας σωστά τι θα συμπεριληφθεί στην φωτογραφία.
Κινείσαι πολύ με τα Μ.Μ.Μ. (μέσα μαζικής μεταφοράς) αν κρίνω από τις φωτογραφίες σου. Το ανακάτεμά σου με τους επιβάτες σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία σαν να συνταξιδεύετε γι’ αρκετό καιρό. Αυτή την οικειότητα μας την μεταφέρεις με τις εικόνες σου. Θεωρείς ότι το ταξίδι είναι ένας ατέλειωτος καμβάς;
Έχει φωτογραφικό ενδιαφέρον η συνύπαρξή μου με τόσο κόσμο στα ΜΜΜ. Με βοηθά να παρατηρώ, να φαντάζομαι, να πλησιάζω σκέψεις, αγωνίες. Ένας καμβάς όπως ανάφερες, όπου οι πινελιές των συναισθημάτων κάνουν το ταξίδι ενδιαφέρον.
Στους ανθρώπους που συναντάς και μας γνωρίζεις ένα από τα πιο δυνατά τους στοιχεία είναι η έκφρασή τους. Κάθε ένας από αυτούς μας μιλάει για τη συναισθηματική στιγμή του. Αυτό είναι κάτι που το κυνηγάς;
Η ακινησία που προσφέρει η φωτογραφία, το πάγωμα του χρόνου, η παρατήρηση μιας μετέωρης φωτογραφούμενης πραγματικότητας μου δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρω τη συναισθηματική στιγμή του εκάστοτε φωτογραφούμενου .
Η φωτογραφία σου έχει μια σκοτεινή δυναμική, ακόμα και αυτές με το χρώμα στο τέλος σου αφήνουν κάτι σκοτεινό. Αυτό προσωπικά μου δίνει μια αίσθηση μυστήριου. Η διαχείριση του φωτός είναι σημαντική για να βγει αυτό το σκοτάδι και αυτό το μυστήριο προς τα έξω. Το κάδρο σου το έχεις σχηματοποιήσει στη σκέψη σου πριν τη λήψη;
Με κερδίζει να δουλεύω με το α/μ. Το χρώμα είναι μια νέα παράμετρος κι έχει την δική του δυσκολία . Όπως ανέφερες, η διαχείριση του φωτός είναι σημαντική και εδώ ήθελα να δανειστώ τα λόγια ενός φωτογράφου που θαυμάζω του Terna Market «light turns the ordinary into the magical». Για το τέλος θα ήθελα να αναφέρω ότι σε ορισμένες σκηνοθετημένες λήψεις δημιουργώ σκίτσα με τις εικόνες που έχω σχηματίσει στο μυαλό μου.
Αλέξανδρε για το τέλος θέλω να σε ρωτήσω ποιες φωτογραφίες σου είναι αυτές που στο τέλος της μέρας λες “αυτή θέλω να την ξανατραβήξω και αύριο”. Αυτές που σ’ αρέσουν πολύ και θέλεις να γευτείς ξανά την χαρά της λήψης ή αυτές που θεωρείς πιο αδύναμες για να τις διορθώσεις;
Eίναι φωτογραφίες που σε συγκινούν την στιγμή που πατάς το κλείστρο … ενδόμυχα τις καταλαβαίνεις, άλλες που σε κερδίζουν υπόγεια και αυτές που χρειάζεται να ξαναδουλευτούν.
Έχω σχηματίσει την άποψη ότι όλες οι φωτογραφίες χρειάζονται μια επανάληψη, ακόμα και αυτές που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή .
Info:
Ο Αλέξανδρος Πατέστος έχει μαθητεύσει στη φωτογραφία κοντά στον Φρατζέσκο Καραγιαννόπουλο και έχει συμμετάσχει σε σεμινάριο του Λουκά Βασιλικού.
