Μαρίνα Τ. : “Αγαπάω μια φωτογραφία όταν η υποκειμενικότητα δεν έγκειται στην πρόσληψη της εικόνας, αλλά στην ανάγνωση και την ερμηνεία της”
Η Μαρίνα T. (Instagram @lollobrigidaki), παρόλο που δεν έχει πολύ καιρό στον ινσταγκραμικό κόσμο, καταφέρνει να μας κεντρίζει το ενδιαφέρον με σκηνές δρόμου του Λονδίνου, όπου ζει, αλλά και της αγαπημένης της -όπως η ίδια λέει- Αθήνας, όταν μας επισκέπτεται. Με τη συνοδεία μουσικών κομματιών, που τυγχάνει να αγαπώ κι εγώ, φτάσαμε στους Smiths , το κορίτσι που φοβάται (Girl Afraid) και την εικόνα της συνέντευξης.
Μαρίνα, που είναι αυτό το όμορφο και έξυπνα φωτογραφημένο σκηνικό; Τι σου τράβηξε το βλέμμα;
Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη σ’ ένα από τα πιο τουριστικά σημεία του Λονδίνου. Στέκομαι σ’ ένα από τα μπαλκόνια του Royal Festival Hall, δίπλα στο ποτάμι, και φωτογραφίζω προς τα κάτω το προαύλιο του χώρου. Όταν ανοίγει ο καιρός (όταν…!), ο πεζόδρομος γεμίζει με τραπεζάκια. Το χειμώνα έχει ελάχιστα. Όλο το σκηνικό μου φάνηκε κάπως κινηματογραφικό. Η αντίθεση της ασφάλτου με τα άσπρα τραπεζάκια. Η γραμμικότητα του δαπέδου. Το πόσο μικροί φαίνονται οι άνθρωποι από ψηλά. Η – φοβισμένη; – κοπέλα με την ομπρέλα. Και επειδή έχω και μια αδυναμία στις σκιές, μου τράβηξε το βλέμμα και το καθαρό εξάγωνο που δημιουργεί η σκιά της ομπρέλας.
Να σου πω την αλήθεια, είδα τα τραπεζάκια σαν καπέλα ναυτών στην πρώτη ‘ανάγνωση’, και επειδή μου άρεσε που τους σκεφτόμουν να κοιτάνε την κοπέλα που περνάει με την ομπρέλα, το έχω κρατήσει έτσι στο μυαλό μου. Είναι, τελικά, η ομορφιά της φωτογραφίας και της τέχνης γενικότερα, η ελευθερία στην υποκειμενική ανάγνωση από το θεατή; Τι είναι αυτό που σε έλκει στη φωτογραφία ως θεατή;
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, σχεδόν εκνευρίζομαι όταν δεν ξέρω τι βλέπω σε μια φωτογραφία! Θέλω η εικόνα αυτή καθεαυτή να είναι απλή, ξεκάθαρη, οριακά προφανής. Αγαπάω μια φωτογραφία όταν η υποκειμενικότητα δεν έγκειται στην πρόσληψη της εικόνας, αλλά στην ανάγνωση και την ερμηνεία της. Μ’αρέσει η τάξη, η οργάνωση, η συμμετρία και θαυμάζω τους φωτογράφους που συνδυάζουν την σχεδόν κλινική καθαρότητα μιας εικόνας με μη ανιαρό και έξυπνο τρόπο.
Τι σε οδήγησε να μεταβείς στην απέναντι όχθη, εκείνη της φωτογράφου;
Δεν θεωρώ ότι έχω μεταβεί – είναι πολύ αρχή για εμένα ακόμα! Φωτογραφίζω τελείως ερασιτεχνικά και το βλέμμα, τα θέματα και το τελικό αποτέλεσμα εξελίσσονται μέρα με τη μέρα οργανικά, χωρίς πολύ σκέψη ή προσπάθεια.
Τι σημαίνει για σένα το να φωτογραφίζεις;
Είναι σίγουρα τρόπος έκφρασης, επικοινωνίας. Στην πορεία βλέπω όμως ότι πάει πολύ πιο πέρα από αυτό. Με τη φωτογραφία παρατηρείς πράγματα στα οποία ποτέ δεν έδωσες ευκαιρία. Γνωρίζεις το περιβάλλον σου, το φως, τη φύση, το πώς κινούνται οι άνθρωποι μέσα σε μια ομάδα. Και βασικότερα μάλλον, πώς σχετίζεσαι εσύ ο ίδιος με το περιβάλλον γύρω σου – τη θέση που ως “φωτογράφος” επιλέγεις να λάβεις, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Αυτό νομίζω τελικά έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Μας παρουσιάζεις κυρίως σκηνές που “περνάνε” από μπροστά σου στην καθημερινότητά σου. Είναι τραβηγμένες με κινητό ή κουβαλάς μόνιμα κάποια φωτογραφική μηχανή;
Με εξαίρεση ελάχιστων, οι φωτό στο instagram είναι τραβηγμένες με κινητό. Κουβαλάω μόνιμα και φωτογραφική μηχανή – αν κάποια στιγμή μάθω να χρησιμοποιώ σωστά τα settings μπορεί να δείτε και καμιά φωτό από εκεί.
Παρόλο που ακόμα είσαι σε πρώιμο στάδιο, έχει ανακαλύψει ποιό στυλ σε εκφράζει περισσότερο;
Ψάχνομαι, πειραματίζομαι πολύ ακόμα. Με κεντρίζει πολύ η φωτογραφία δρόμου αλλά νιώθω ότι θέλει πολύ δουλειά για να την κάνω σωστά και με ουσία.
Η ευκολία του μέσου, λόγω τεχνολογίας κυρίως, βοηθάει να βλέπουμε εκατοντάδες φωτογραφίες κάθε μέρα. Είναι θετικό στοιχείο πιστεύεις αυτό ή ο βομβαρδισμός εικόνων τείνει να ακυρώσει την ευκολία αυτή;
Προσωπικά αυτή η ευκολία που περιγράφεις με ώθησε να ασχοληθώ με τη φωτογραφία, νομίζω ότι δεν θα το έκανα αλλιώς. Από εκεί και πέρα, αυτή η υπερπροσφορά πληροφορίας είναι σίγουρα γενικότερο φαινόμενο της εποχής, με τα καλά και τα κακά της, και όπως με όλα τα πράγματα, φαντάζομαι ότι θέλει να βρεις τη σωστή ισορροπία στη χρήση της.
Έχεις φωτογραφίσει αρκετά στους δρόμους του Λονδίνου αλλά και στους δρόμους της Αθήνας. Έχεις παρατηρήσει ομοιότητες και διαφορές;
Οι ομοιότητες είναι μάλλον προφανείς: μεγαλουπόλεις με κόσμο, συνεχή κίνηση, γρήγορους ρυθμούς, πολλά ερεθίσματα. Το Λονδίνο, βέβαια, είναι πιο έθνικ, αρχιτεκτονικά πιο μοντέρνο, και σίγουρα πιο τακτικό. Αλλά φωτογραφικά η βασική διαφορά για εμένα είναι μία και με δυσκολεύει συχνά πολύ: το φως και συγκεκριμένα η έλλειψη του στο Λονδίνο!
Υπάρχουν φωτογράφοι που αγαπάς να βλέπεις;
Θα μπορούσα να σου πω διάφορους, αλλά η αλήθεια είναι ότι επειδή δεν ξέρω πολλά, θα είναι όλοι προφανείς. Ρώτα με ίσως ποιο είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα από το Dunedin της Νέας Ζηλανδίας και θα έχω πολύ περισσότερα να σου πω.
Ευχαριστώ πολύ Σπύρο για τις ερωτήσεις και καλή τύχη στο Photologio.gr!
Σε ευχαριστούμε πολύ, Μαρίνα, για το χρόνο, τη διάθεση και τη συμμετοχή σου. Σου ευχόμαστε καλή φωτογραφική -και όχι μόνο – συνέχεια.
Το profile της Μαρίνας στο Instagram: https://www.instagram.com/lollobrigidaki
Η συνέντευξη δόθηκε στις 31.5.2016
