Έφη Λογγίνου: “Οι φωτογραφίες μου, είναι η ποίηση που κάποιες φορές λείπει από τη ζωή μου”
Η Έφη Λογγίνου, είναι μια πολύ ταλαντούχα ηθοποιός, με πολύ πετυχημένα κινηματογραφικά και θεατρικά βήματα στην Ελλάδα. Λόγω οικονομικής κρίσης, τον τελευταίο σχεδόν ενάμιση χρόνο έχει μετακομίσει στο Βερολίνο. Αγαπάει τη φωτογραφία και χαιρόμαστε που μοιράζεται μαζί μας πολύ όμορφες εικόνες της ιδιαίτερης ματιάς της.
Θα ξεκινήσω με τη φωτογραφία που επέλεξα για το photologio.gr.
Που συμβαίνει αυτό το στιγμιότυπο και τι σε τράβηξε ώστε να παγώσεις τη στιγμή;
Στη φωτογραφία βλέπουμε μια βιτρίνα καταστήματος στο δυτικό Βερολίνο. Τα στοιχεία που μου τράβηξαν την προσοχή και τελικά την τράβηξα ήταν τρία. Το κόκκινο χρώμα της κουρτίνας, η ακέφαλη κούκλα και τα μαλλιά της κοπέλας. Δε μου αρέσει να αναλύω ψυχολογικά τις φωτογραφίες μου. Νιώθω πότε θέλω να τραβήξω μια φωτογραφία, αλλά ποτέ δεν γνωρίζω ακριβώς τι με οδηγεί σε αυτό.
Βλέπουμε μια υπερρεαλιστική σύνθεση, ένα καδράρισμα-κολάζ που αρκετά συχνά δημιουργείς χρησιμοποιώντας βιτρίνες, ανθρώπους πίσω από αυτές και αντανακλάσεις. Είναι μια τεχνική που έχεις δουλέψει ή προκύπτει αυθόρμητα στη ματιά σου;
Μου αρέσουν οι ιστορίες. Γι’ αυτό μου αρέσουν και τα ‘κολάζ’. Ότι βγάζω προκύπτει αυθόρμητα. ‘Ο,τι κουβαλάω στις αποσκευές μου. Δεν έχω σπουδάσει φωτογραφία, ούτε έχω κάνει σεμινάρια. Και για να είμαι ειλικρινής, είμαι πολύ κακή με τα τεχνικά θέματα. Πολλές φορές δεν ξέρω καν τι φακούς χρησιμοποιώ. Η λαχτάρα μου όμως είναι μεγάλη.
Πως θα περιέγραφες με λίγες λέξεις τις φωτογραφίες σου;
Οι φωτογραφίες μου, είναι η ποίηση που κάποιες φορές λείπει από τη ζωή μου.
Τι είναι αυτό που σε έλκει ώστε να το ‘φυλακίσεις’ σε ένα καρέ;
Αρχικά θέλω να σου πω ότι δε νιώθω να φυλακίζω κάτι, μάλλον ένας κλέφτης νιώθω. Οι άνθρωποι με ενδιαφέρουν πολύ. Τα ηλιοβασιλέματα είναι όμορφα, αλλά δεν τα φωτογραφίζω….
Διαπιστώνω ότι οι δρόμοι του Βερολίνου, παρόλο που δεν επιτρέπεται στη Γερμανία η φωτογράφιση δρόμου, σε έχουν κερδίσει και έχουν αλλάξει την οπτική σου και τις φωτογραφικές σου προσεγγίσεις. Τι έπαιξε ρόλο σε αυτό;
Πριν έρθω στο Βερολίνο, έβγαζα φωτογραφίες στο δρόμο, αλλά όχι με την ίδια εμμονή. Πιστεύω ότι πολλοί λόγοι με οδήγησαν σε αυτό. Ο πρώτος και ο κυριότερος, είναι η επιθυμία μου να γνωρίσω τους ανθρώπους σε αυτήν την πόλη. Τους ξένους, που λένε. Ένας άλλος λόγος, είναι ότι μου είπαν ότι απαγορεύεται η φωτογραφία δρόμου εδώ στη Γερμανία. Ανθρώπινη φύση, τι να κάνω.
Βλέπουμε στη συλλογή σου ακόμη και κοντινά πορτραίτα δρόμου. Πως καταφέρνεις να μην γίνεσαι αντιληπτή;
Τις περισσότερες φορές γίνομαι αντιληπτή δυστυχώς, γιατί είμαι άπειρη. Αλλά αγαπώ τα πορτραίτα και το ρισκάρω. Δε θέλω ποτέ να φέρω σε δύσκολη θέση κανέναν, οπότε είμαι όσο διακριτική γίνεται.
Η καλλιτεχνική σου φύση είναι εμφανής και στα φωτογραφικά σου στιγμιότυπα. Σε έχει βοηθήσει η υποκριτική;
Ναι, σίγουρα.
Τελικά είναι η φωτογραφία τέχνη;
Για μένα τέχνη είναι τα πάντα. Η γιαγιά μου όταν πλέκει βελονάκι, η νοικοκυρά που τυλίγει μια πίτα, η ανιψιά μου όταν ζωγραφίζει τους τοίχους μπλε κ.α.
Προτιμάς τον εαυτό σου μπροστά ή πίσω από την κάμερα;
Και τα δύο μου αρέσουν πολύ.
Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα μόνο ‘φωτογραφικό σου παιδί’ ποιο θα διάλεγες;
Όλες μου οι φωτογραφίες παιδιά μου είναι. Δε μπορώ να ξεχωρίσω ένα, γιατί θα στεναχωρηθούν τα άλλα.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου φωτογράφοι;
Daidō Moriyama, Diane Arbus, Vivian Maier, Jacob Aue Sobol και άλλοι από το σινεμά.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Έφη για την άμεση ανταπόκρισή σου στη νέα μας προσπάθεια. Σου εύχομαι καλή επαγγελματική και φωτογραφική συνέχεια.
Η συνέντευξη δόθηκε στις 05.04.2016
Το προφίλ της Έφης στο Instagram https://www.instagram.com/efi_o
Η Έφη είναι ιδρυτικό μέλος του InterCollective. Δείτε το website https://inter-collective.com/ και το Instagram προφίλ https://www.instagram.com/intercollective/
