Γιώργος Ρήγας: "Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας, να βγάζει διαφορετικά συναισθήματα στον καθένα μας"

Γιώργος Ρήγας: “Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας, να βγάζει διαφορετικά συναισθήματα στον καθένα μας”

Λίνα Μανέτα 15 Σεπ 2017 Συνεντεύξεις

Ο Γιώργος Ρήγας αγαπάει την απλότητα, την διακριτικότητα και τα συνδυάζει με κάποιο τρόπο στη φωτογραφία δρόμου που εκ των πραγμάτων έρχεται σε αντίθεση με αυτά τα στοιχεία. Παρακάτω μας μιλάει για το σκεπτικό του.

Ψάχνοντας να διαλέξω φωτογραφία σου “έπεσα” στην πρώτη σου, στην οποία δηλώνεις “As I walk…”. Η συλλογή σου δείχνει έναν κατά βάση φωτογράφο δρόμου. Πώς ξεκίνησε ο δικός σου δρόμος φωτογραφικά;

Nαι!!! Πολύ περπάτημα….χαχα!!!Η σχέση μου στη φωτογραφία ξεκίνησε πριν χρόνια απλά σαν “παρατηρητής”, να χαζεύω φωτογραφίες, κάτι που το κάνω πολύ συχνά και τώρα. Δε συνήθιζα να τραβάω. Απλά κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω κάποια συναισθήματα και το συνδύασα με την αγαπημένη μου συνήθεια, να “χάνομαι” στη πόλη.

Η συλλογή σου είναι αρκετά “σοβαρή”, τόσο θεματολογικά, όσο και τονικά. Ωστόσο, η φωτογραφία που επέλεξα, έχει μια χιουμοριστική νότα στην οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ο άνθρωπος και η απρόβλεπτη φύση του θα έλεγες ότι είναι το βασικό σου υλικό;

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι που είδαν τη φωτογραφία αυτή τους έβγαλε κάτι το χιουμοριστικό. Εμένα πάλι,ίσως επειδή τους χάζευα αρκετή ώρα,(γι αυτό και οι ντροπές στο καρέ) μου βγάλανε μια γλυκιά νοσταλγία. Καλή παρέα, χαλαρά και όλα είναι εντάξει!!! Τόσο απλά… Αυτή είναι όμως και η μαγεία της φωτογραφίας, να βγάζει διαφορετικά συναισθήματα στον καθένα μας. Έτσι δεν είναι;

Μου αρέσει ο άνθρωπος και όλα αυτά που “φέρνει”, γι’αυτό και τον χρησιμοποιώ συχνά στις φωτογραφίες μου. Άσε που σαν φωτογράφος δε χρειάζεται να κάνεις και πολλά!!! Από μόνος του είναι μια “φωτογραφία”….

Σου αρέσουν οι γραμμές και οι συμμετρίες, όμως μια στο τόσο υπάρχουν και διαφοροποιήσεις στα καδραρίσματα. Πόσο τολμηρό θεωρείς τον εαυτό σου φωτογραφικά;

Σωστή η παρατήρησή σου! Μου αρέσει η συμμετρία στο καδράρισμα , αλλά δεν είναι και αυτοσκοπός μου. Έχει να κάνει περισσότερο με το θέμα που τραβάω εκείνη τη στιγμή, νομίζω. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πειραματιστεί αρκετά.

Θεματολογικά, είμαι τόσο τολμηρός όσο χρειάζεται για να μην ενοχλώ τους ανθρώπους γύρω μου αφενός και σε δεύτερο βαθμό να μη χάνεται η αίσθηση της στιγμής. Γενικά, όμως πιστεύω, το πόσο τολμηρός είναι κάποιος δεν έχει να κάνει τόσο με αυτόν που “δημιουργεί” αλλά από αυτόν που “δέχεται” το αποτέλεσμα.

Αναγνώρισα πολυσύχναστα σημεία της Αθήνας, αλλά η απεικόνισή τους δεν είναι αυτό που θα αποκαλούσαμε “τουριστική”. Κάθε άλλο…μας δείχνεις το κυκλοφοριακό, τους ατυχείς της ζωής, τους πραματευτάδες…εικόνες καθημερινής τρέλας. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η αποτύπωσή τους;

Μιας και το έφερε η συζήτηση, μερικές φορές θα ήθελα να μοιάζω με τουρίστας! Ξέρεις… να τραβάω αυτό που θέλω και μετά να κάνω τον Κινέζο!!! Ίσως να ήταν λίγο πιο εύκολα τα πράγματα έτσι (γέλια).

Αυτή είναι η καθημερινότητά μας. Όλες αυτές οι εικόνες που αναφέρεις είναι κομμάτι αυτής της πόλης και κατ’επέκταση κομμάτι δικό μας. Είναι έντονα τα συναισθήματα που σου δημιουργούν καθώς και οι εναλλαγές τους και δύσκολα σε αφήνουν αδιάφορο.

Επομένως δε θέλω να σταθώ τόσο στο αν είναι εύκολη ή δύσκολη η αποτύπωσή τους αλλά με τι διάθεση τις προσεγγίζουμε και τι θέλουμε να κρατήσουμε από αυτές όταν τελειώνει η φωτογραφική μας βόλτα.

Το είδος της φωτογραφίας δρόμου είναι εκπληκτικό γιατί μπορεί να πετύχεις “το σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή”, αλλά και εξίσου απογοητευτικό αν χάσεις μια τέτοια στιγμή. Σου έχει συμβεί;

Ξύνεις πληγές τώρα!!! Είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά για διάφορους λόγους! Αυτό όμως ενέχει μια γοητεία θα έλεγα και όχι απογοήτευση. Αυτή είναι η φωτογραφία δρόμου. Χαμογελάς (αφού βρίσεις πρώτα) και πας παρακάτω για την επόμενη.

Απογοήτευση αισθάνομαι ίσως, κάποιες μέρες που νιώθω “φορτωμένος” και θέλω όλο αυτό να το “βγάλω” σε μια φωτογραφία και δε “βγαίνει” με τίποτα.

Πορτρέτα ανφάς, δυο τρία και μακρινά. Συστολή ή αυτοσκοπός;

Κάποιες φορές αυτοσκοπός και κάποιες από συστολή! Όπως σου είπα δε θέλω να ενοχλώ! Προσπαθώ να είμαι όσο διακριτικός γίνεται.

Κάποιες φωτογραφίες σου είναι πιο μίνιμαλ και κάποιες πιο στοχευμένα “φλύαρες”. Είναι η προσπάθειά σου να κρατήσεις τις ισορροπίες, ακόμη και μέσα σου ή, και το λέω χαμογελώντας, έτυχε;

Τι ποιες να κρατήσω μέσα μου…???Δε ξέρω, ρώτα τη ψυχολόγο μου για αυτό….(γέλια) Τυχαίνει νομίζω. Δεν το είχα παρατηρήσει για να είμαι ειλικρινής, μέχρι που το ανέφερες. Ούτε το σκέφτομαι όταν τραβάω. Δεν είμαι καλός πιστεύω στο να στήνω μια φωτογραφία. Είναι τι μου “κάθεται” στο μάτι εκείνη τη στιγμή. Σε γενικές γραμμές, μου αρέσει πολύ η απλότητα!

Μπαίνεις στη διαδικασία να αξιολογήσεις τις φωτογραφίες σου αφού τις έχεις κοινοποιήσει; Ή η όλη “κριτική” γίνεται κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας; Και πόσο αυστηρός είσαι γενικότερα;

Η “κριτική” γίνεται συνήθως, όταν τις τραβάω! Στην επεξεργασία απλά προσπαθώ να τις “μαζέψω” λίγο, οπότε όταν τις έχω κοινοποιήσει είναι πλέον αργά να μπω σε διαδικασία αξιολόγησης. Προσπαθώ να βελτιώσω κάποια πράγματα, αλλά αυστηρός αποφεύγω να είμαι. Όσο περνάω καλά και ξεφεύγω με αυτό που κάνω, είμαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.