Γιώργος Λαθύρης: “Στρέφω την προσοχή μου σε πρόσωπα ενταγμένα στο περιβάλλον τους, το τυχαίο, το στιγμιαίο, το φευγαλέο”
Πρόσωπα ενταγμένα στο περιβάλλον τους με μια ασπρόμαυρη ματιά κυρίως. Δεν θα σε χαρακτήριζα street photographer, αλλά οι φωτογραφίες σου, ενώ είναι μελετημένες, δείχνουν το τυχαίο στο δρόμο, της στιγμής, του φευγαλέου;
️Με ενδιαφέρει και προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την αλήθεια της στιγμής με σκοπό να αφηγηθώ κάτι νέο.
Στρέφω λοιπόν την προσοχή μου σε αυτά ακριβώς· πρόσωπα ενταγμένα στο περιβάλλον τους, το τυχαίο, το στιγμιαίο, το φευγαλέο. Από την αλληλεπίδρασή μου με αυτά δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα, μια μεταμόρφωση.
Τι είναι για σένα φωτογραφία; Και τι προσπαθείς να αποτυπώσεις;
Η φωτογραφία μου δεν αφορά στην αποτύπωση της απτής πραγματικότητας αλλά στη μεταμόρφωσή της, όπως ανέφερα παραπάνω. Αξιοποιώντας στοιχεία από την πραγματικότητα, συνθέτω νέες πραγματικότητες, νέες αφηγήσεις.
Κάποιες εικόνες σου ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο (και πολλές φορές στον εφιάλτη). Σκηνές που η λήψη και η επεξεργασία τους παραπέμπουν σε φιλμ νουάρ (και ίσως σε χιτσκοκικές αναφορές). Ενας απροσδιόριστος φόβος κατατρέχει τα κάδρα σου; Επιτηδευμένο ή ασυνείδητο;
Οι εικόνες μου ακροβατούν ανάμεσα στην απτή πραγματικότητα και στη νέα αφήγησή της. Η νέα αφήγηση μπορεί να είναι ονειρική ή εφιαλτική – είναι πράγματι μια ανάγνωση του έργου μου αυτή. Προσωπικά, δε θα αναφερόμουν στοχευμένα σε φιλμ νουαρ ατμόσφαιρα, ούτε σε χιτσκοκικές αναφορές, ίσως γιατί πιστεύω πως τη στιγμή της δημιουργίας παύει να λειτουργεί η γνώση και η σπουδή σαν πρωταρχικός παράγοντας και ξεκινά μια πολύπλοκη βιωματική και καλλιτεχνική διαδικασία, υποσυνείδητη σε μεγάλο βαθμό. Στο υποσυνείδητο (εάν δεχτούμε και διατηρήσουμε την κοινή χρήση αυτών των όρων της ψυχανάλυσης) συναντά κανείς πολλά, σίγουρα και φόβους. Παρόλα αυτά είναι ευχάριστο όταν υπάρχουν αναγνώσεις του έργου μου, πόσο μάλλον όταν του αποδίδονται στοιχεία όπως τα παραπάνω. Εξάλλου είναι μία από τις επιθυμίες μου, το να αγγίζουν οι εικόνες μου τους ανθρώπους και να γεννούν πολλαπλές αναγνώσεις.
Να τολμήσω να πω πως οι φωτογραφίες σου φέρνουν αυτή τη σκοτεινιά τους Anders Peterssen. Εχεις επηρεαστεί από αυτόν τον φωτογράφο; Κι αν όχι ποιοι άλλοι φωτογράφοι σε έχουν επηρεάσει;
Περισσότερο θα τα ονόμαζα ερεθίσματα παρά επιρροές. Ερεθίσματα αποτελούν τόσο το έργο κάποιων καλλιτεχνών -φωτογράφων και μη- όσο και η καθημερινή ζωή και το προσωπικό μου βίωμα. Σίγουρα το έργο του Peterssen, όπως εξάλλου και του Wenders, έχει επιδράσει στο έργο μου, ταυτόχρονα με ένα πλήθος καλλιτεχνικών έργων από το χώρο της φωτογραφίας, του κινηματογράφου, της μουσικής, ακόμη και της αρχιτεκτονικής και της ποίησης. Πιστεύω πως η επίδραση όλων αυτών υπεισέρχεται στη διαδικασία της δημιουργίας υποσυνείδητα παρόλο που η αρχική τους επιλογή είναι σε μεγάλο βαθμό συνειδητή. Λειτουργώ ως ένα είδος φίλτρου, μέσα από το οποίο εισέρχονται ερεθίσματα από την τέχνη και τη ζωή. Όλα μαζί και σε συνδυασμό, οδηγούν στο τελικό αποτέσμα και στη διαμόρφωση της φωτογραφικής μου ταυτότητας.
Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη φωτογραφία, Γιώργο;
Σε μικρή ηλικία κέντρισε το ενδιαφέρον μου το ίδιο το μέσο, η φωτογραφική μηχανή, και η εξερευνησή της λειτουργίας της. Σταδιακά στράφηκα στην τέχνη της φωτογραφίας και τα δέκα τελευταία χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μου.
Οι σπουδές σου;
Σπούδασα Η/Μηχανικός στην Νάπολη της Ιταλίας. Ταυτόχρονα, παρακολούθησα μαθήματα φωτογραφίας στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Νάπολης. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παρακολούθησα το διετές σεμινάριο καλλιτεχνικής φωτογραφίας του Δήμου Ζωγράφου.
Πώς βλέπεις τη φωτογραφία σήμερα στην Ελλάδα;
Θεωρώ πως υπάρχει ένας ισχυρός φωτογραφικός πυρήνας που παρουσιάζει καλλιτεχνικό έργο υψηλού επιπέδου σήμερα στην Ελλάδα, με διακρίσεις τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Από την άλλη, η δύναμη που έχει η εικόνα καθεαυτή σε συνδυασμό με την ευκολία του μέσου –και με αυτό εννοώ τα τεχνολογικά μέσα και την άμεση πρόσβαση όλων σε αυτά- καθιστούν το φωτογραφικό «κλικ» πιο εύκολο σε σχέση με παλιότερα και αυτό είναι κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι για την καλλιτεχνική ποιότητα του αποτελέσματος. Με αυτό δεν εννοώ πως η χρήση κάποιων μέσων είναι απαγορευτική και αποτρεπτική –εξάλλου η επιλογή του όποιου εξοπλισμού είναι στην ευχέρεια του δημιουργού- σημειώνω απλώς πως θεωρώ ότι ο διάλογος του «τι είναι τέχνη και τι όχι» παραμένει πάντα ανοιχτός.
________
Info: ◾️ CV ◾️
Ο Γιώργος Λαθύρης γεννήθηκε το 1977 στο Καρπενήσι. Σπούδασε µηχανικός στο πανεπιστήµιο “Federico ll” στη Νάπολη της Ιταλίας και ταυτόχρονα παρακολούθησε µαθήµατα φωτογραφίας στη Ακαδημία Καλών Τεχνών στην ίδια πόλη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παρακολούθησε το διετές σεµινάριο φωτογραφίας του ∆ήµου Ζωγράφου, υπό τη διδασκαλία του Νίκου ∆ηµολίτσα και έλαβε µέρος στην οµαδική έκθεση των αποφοίτων. Το 2013 έγινε µέλος της φωτογραφικής οµάδας FoZ και έλαβε µέρος σε οµαδικές εκθέσεις και παρουσιάσεις. To 2016 συμμετείχε στην επετειακή έκθεση στο Μουσείο Γουναρόπουλου με τίτλο «τριάντα χρόνια | τριάντα φωτογράφοι». Στο φάσµα της φωτογραφικής του δραστηριοποίησης ανήκουν η φωτογραφία δρόµου, το πορτρέτο και η καλλιτεχνική φωτογραφία για εξώφυλλα µουσικών δίσκων.
◾️ To profile του Γιώργου Λαθύρη στο Instagram είναι: giorgos_lathyris
ενώ στο FB: giorgos.lathiris
