Γιάννα Χαλκιαδάκη: “Μέχρι να βρεις αυτό που τελικά έψαχνες, δεν ξέρεις τι ψάχνεις”
Παρατήρησα ότι οι τελευταίες σου φωτογραφίες είναι ασπρόμαυρες. Τι σε τραβάει στην απουσία του χρώματος ?
Αγαπώ το ασπρόμαυρο. Η απουσία χρώματος μας βοηθάει να αισθανθούμε αυτό που
έχει να πει η κάθε φωτογραφία. Εμένα προσωπικά μου δίνει την αίσθηση ότι η φωτογραφία είναι μια ανάμνηση, ακόμα κι αν την τράβηξα χθες. Μια ανάμνηση που θέλω να θυμάμαι. Αυτό το συναίσθημα της γλυκιάς μελαγχολίας είναι που με τραβάει περισσότερο από ο, τιδήποτε.
Ποιο είναι το χάος σου τελικά Γιάννα Χαλκιαδάκη?
Είμαι πολύ κυνική και ταυτόχρονα πολύ ονειροπόλα. Η σύγκρουση αυτή δημιουργεί ένα χάος μέσα μου, το οποίο μεταφέρεται και σε ο,τι κάνω.
Χάος όμως είναι το μυαλό η καρδιά και η ζωή όλων μας. Οπότε όταν παρουσιάζω τις φωτογραφίες μου σαν “My Chaos”, είναι επειδή μπορείς μέσα από αυτές να μπεις λίγο στη ζωή μου, να διαβάσεις τις σκέψεις μου, να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με τις απόψεις μου, να γνωρίσεις τους ανθρώπους μου, να γευτείς λίγο από το χάος μου.
“Sit by my side and let the world slip” τι σημαίνει αυτή η λεζάντα για σένα ? Γιατί συνοδεύει όλες τις φωτογραφίες σου ?
“Sit by my side and let the world slip. We shall ne’er be younger.”.
Ολόκληρη η φράση, απόσπασμα από ένα έργο του Shakespear . Δεν έχω ιδέα τι σημαίνει στο έργο για να είμαι ειλικρινής αλλά εγώ ακούγοντας την φαντάζομαι ταξίδι. Βασικά ταξίδια, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ταξίδια σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, σε άλλους πολιτισμούς, σε άλλους ανθρώπους. Ταξίδια με το μυαλό, με συζητήσεις, με μουσικές. Ταξίδια μαζί. Με άλλα λόγια, σαν να σου λέει κάποιος “Έλα να ζήσουμε.”
Επέλεξα λοιπόν την συγκεκριμένη λεζάντα για μια σειρά φωτογραφιών, τραβηγμένες από μια πρόσφατη εκδρομή μου. Γενικότερα, μου αρέσει να φτιάχνω φωτογραφικά προτζεκτ είτε από 2 είτε από 102 φωτογραφίες, συνοδευόμενα από μια μικρή ιστορία, μια φράση, ένα ποίημα, μια λέξη.
Πες μου λίγα λόγια για την φωτογραφία που διάλεξα. Την ιστορία της κοπέλας…
Αγαπημένη φωτογραφία.. (ασπρόμαυρη!) αγαπημένο προτζεκτ ονόματι found. Παρατηρώ όλο και πιο πολύ γύρω μου ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να ζουν μόνοι, φοβούνται να μείνουν μόνοι, ντρέπονται που είναι μόνοι. Ακόμα πιο έντονα, ανθρώπους που είναι “εγκλωβισμένοι” σε μια σχέση. Κι όταν αυτή η σχέση τελειώσει χάνονται. Η ιστορία της κοπέλας ξεκινάει κάπως έτσι:
“σε έχασα και χάθηκα. και τώρα τι;
πως θα ξυπνάω μόνη; αφού δεν μπορώ.
πως θα πηγαίνω στη δουλειά που σιχαίνομαι; δεν θέλω.
πως θα φτιάχνω την πόρτα του πλυντηρίου; όλο χαλάει. αφού δεν μπορώ.
πως θα ανέχομαι τους μίζερους φίλους μας; δεν θέλω”.
Τελικά, η κοπέλα βρίσκει τον εαυτό της. Και ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να μάθεις να είσαι ευτυχισμένη μόνη. Μόνο έτσι μπορείς να αγαπηθείς σωστά, αν πρώτα αγαπήσεις τον εαυτό σου. Found λοιπόν. Τι καλύτερο από το να συνοδεύεται απ’ το myself.
Τελικά βρήκες αυτό που έψαχνες? Ξέρεις τι έψαχνες ?
Μέχρι να βρεις αυτό που τελικά έψαχνες, δεν ξέρεις τι ψάχνεις.
Όλη αυτή η αναζήτηση όμως σε βοηθάει να γίνεσαι όλο και πιο ο εαυτός σου τελικά. Νομίζω βρίσκομαι στο πρώτο στάδιο αυτης της αναζήτησης.
Το profile της Γιάννας Χαλκιαδάκη στο instagram είναι: gkoukouroukoublog
