Γεωργία Κοντοδήμου: “Η φωτογραφία με βοήθησε να ανακαλύψω πράγματα για μένα και τους άλλους… να παρατηρώ κι όχι απλά να βλέπω τους ανθρώπους… να ψάχνω την ομορφιά όπου μπορώ”
Γεωργία, σε ακολουθώ αρκετό καιρό και, αν με ρωτούσαν, θα ξεχώριζα σαν κύριο χαρακτηριστικό σου την ευαίσθητη, ποιητική ματιά σου… Τι είναι για σένα η φωτογραφία; Ποιές ανάγκες σου καλύπτει, τι δρόμους σού ανοίγει;
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τον καλό σου λόγο, με χαροποιεί ιδιαίτερα! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάτσει ποτέ να σκεφτώ αυτό που με ρωτάς! Η φωτογραφία είναι κάτι που μπήκε τυχαία και ξαφνικά στη ζωή μου και που σιγά σιγά καταφέρνει να κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερο μέρος σε αυτήν. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον Μανώλη (https://www.instagram.com/m.mathioudakis) που έφερε τη φωτογραφία στη ζωή μου και που με βοηθάει να ανακαλύψω όλον αυτόν τον καινούριο για εμένα κόσμο. Έχει γίνει πλέον μέρος της καθημερινότητάς μου και με έχει βοηθήσει αρκετά στο να ανακαλύψω πράγματα τόσο για εμένα, όσο και για τους άλλους και την σχέση μου με αυτούς και με τον χώρο. Με έχει μάθει να παρατηρώ πλέον κι όχι απλά να βλέπω τους ανθρώπους. Να παρατηρώ τα πρόσωπά τους, τα σώματά τους, τις κινήσεις τους, τα βλέμματα και τις εκφράσεις τους και την αλληλεπίδρασή τους με τον χώρο και μεταξύ τους, αλλά και να ψάχνω την ομορφιά, όχι αναγκαστικά με την κλασική έννοια και με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, όπου μπορώ.
Οι συνθέσεις σου είναι πάντα άρτιες και το φως πολλές φορές αξιοποιείται τόσο μαγικά, που μεταμορφώνει ακόμα και πολύ απλές λήψεις. Ποιες είναι οι γνώσεις σου πάνω στη φωτογραφία;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο μάθημα ή σεμινάριο φωτογραφίας και οι γνώσεις μου είναι οι απολύτως βασικές. Τον τελευταίο καιρό όμως έχω αρχίσει τη διαδικτυακή μου αναζήτηση θεωρητικών και τεχνικών πληροφοριών για να γνωρίσω τι εργαλεία έχω στα χέρια μου και πώς μπορώ να τα χρησιμοποιήσω, ούτως ώστε να πετύχω το αποτέλεσμα που θέλω. Όσον αφορά την αξιοποίηση του φωτός, αυτή μέχρι τώρα γινόταν χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, παρ’ όλα αυτά θα ήθελα σιγά σιγά να παίζω έναν πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του φωτός στις φωτογραφίες μου. Πάντως προσωπικά θεωρώ ότι το καλύτερο “μάθημα” για μένα είναι η μελέτη των φωτογραφιών και των ταινιών ανθρώπων που θαυμάζω την αισθητική τους.
Η συλλογή σου δομείται πάνω σε δύο κυρίως άξονες. Από τη μια είναι τα ταξίδια και οι ομορφιές τους, από την άλλη η απλή καθημερινότητα, ένα κουρτινάκι, ο τόπος σου, τα βουνά… Ποιες είναι οι συνηθέστερες αφορμές των κλικ σου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο θέμα π.χ. πορτρέτο, φωτογραφία δρόμου, αρχιτεκτονική, τοπία κλπ., αλλά το κλικ μου το κερδίζει ο,τιδήποτε μου προκαλέσει εντύπωση είτε οπτικά, είτε συναισθηματικά. Συγκεκριμένα, ό,τι με κάνει να νιώσω ότι είμαι σε ταινία και φωτογραφίζω τη δράση ή τα σκηνικά. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, συχνά σκέφτομαι ότι ίσως θά’ πρεπε κάποια στιγμή να καταλήξω σε κάποια θεματολογία (όπως επίσης και σε συγκεκριμένη τεχνική κι επεξεργασία), αλλά ίσως είναι νωρίς ακόμα για ‘μένα μιας κι έχω να μάθω ακόμα πάρα πολλά.
Κι υπάρχουν και οι αυτοφωτογραφίσεις. Και δεν εννοώ τόσο τις αντανακλάσεις, στις οποίες δείχνεις μια προτίμηση, αλλά τις περιπτώσεις που πρωταγωνιστείς ως μοντέλο. Πόσο εύκολο είναι να μπεις στο ρόλο αυτό, να διαχειριστείς τεχνικά την κατάσταση και τελικά να πάρεις την αναγκαία απόσταση για να κρίνεις αισθητικά και καλλιτεχνικά το αποτέλεσμα;
Οι αυτοφωτογραφίσεις ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή που έπιασα τη μηχανή στα χέρια μου και το μόνο που ήξερα ήταν ποιο κουμπί πατάμε για να βγάλουμε φωτογραφία. Ουσιαστικά προέκυψαν από την ανάγκη μου να μάθω να χρησιμοποιώ τη μηχανή κι αυτόν τον ρόλο υπηρετούν ως τώρα, όποτε θέλω να δοκιμάσω κάτι, εφόσον γίνεται, σε πρώτη φάση το δοκιμάζω πάνω μου. Αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι εκείνη την ώρα, να πειραματιστώ με το φως, με τις ρυθμίσεις, με τις πόζες κλπ., χωρίς να ταλαιπωρώ κάποιον άλλον και χωρίς να αγχώνομαι μήπως κάνω κάτι λάθος. Δεν έχω νιώσει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ότι δεν αποστασιοποιούμαι επαρκώς, όμως πάντα στο τέλος ζητάω την συμβουλή και τα σχόλια του Μανώλη.
Με αφορμή τις φωτογραφίες των ταξιδιών σου αναρωτιόμουν αν επιδρά στη δημιουργικότητά σου η ζωή σε μια επαρχιακή πόλη. Πιστεύεις ότι οι τοπικές ιδιαιτερότητες διαμορφώνουν την φωτογραφική σου ταυτότητα; Κι από την άλλη, υπάρχουν φάσεις που αισθάνεσαι τα ερεθίσματα να εξαντλούνται;
Έχω την αίσθηση πώς με ό,τι κι αν καταπιαστείς κι όποιες κι αν είναι οι γνώσεις σου και οι προτιμήσεις σου, κι αναφέρομαι τώρα σε όλους τους δυνατούς τομείς, καλλιτεχνικούς και μη, δε μπορείς να αποσυνδεθείς από τον περιβάλλοντα χώρο σου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά ούτε και καλό. Με πετυχαίνεις σε μια περίοδο κατά την οποία η σχέση μου με την πόλη μου είναι κάπως περίεργη. Αισθάνομαι ότι τα χρόνια είναι πολλά και η πόλη είναι μικρή, καθώς επίσης ότι αισθητικά, και όχι μόνο, “κλωτσάμε” ο ένας στον άλλον, εγώ σε αυτήν κι αυτή σε ‘μένα. Αυτό έχει διττή επίδραση στη σχέση μου με την φωτογραφία. Είναι φορές που γυρίζω από μια φωτοβόλτα και συνειδητοποιώ ότι έχοντας μια περιορισμένη δεξαμενή ερεθισμάτων η “ματιά” μου έχει γίνει κουρασμένη, κουραστική κι επαναλήψιμη κι αυτό μου προκαλεί απογοήτευση και στασιμότητα στην εξέλιξη. Είναι όμως και φορές που, ακριβώς το ίδιο πράγμα από την άλλη με ωθεί και να ψάξω καλύτερα την πόλη μου και το νησί μου, αλλά και να φρεσκάρω τη “ματιά” μου, σπρώχνοντάς με έτσι να ψάξω καλλιτέχνες, να διαβάσω και να πειραματιστώ περισσότερο και να μην επαναπαυθώ. Τι να πω, είμαι κι εγώ περίεργη για το πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση! Στην τελική πάντως, μιλώντας για τον εαυτό μου, η επαρχιακή πόλη μέχρι τώρα νομίζω ότι έχει λειτουργήσει περισσότερο σαν δικαιολογία. Αν είσαι δημιουργικός κι έχεις φαντασία, είτε σε μεγαλούπολη είσαι είτε σε χωριό, θα βγάλεις καλές φωτογραφίες.-
Πώς ενσωματώνεις τη φωτογραφία στην καθημερινότητά σου; Συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τις επαγγελματικές και λοιπές ενασχολήσεις σου;
H φωτογραφία πλέον αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Σε καθημερινή σχεδόν βάση θα φωτογραφίσω, θα διαβάσω κάτι, θα μελετήσω κάποιον φωτογράφο ή θα ψάξω να βρω κάποιον καινούριο, διάσημο ή μη. Οι σπουδές μου είναι στον κλάδο των φυσικών επιστημών, οπότε υπάρχει ένας κοινός τόπος με την φωτογραφία όσον αφορά την παρατηρητικότητα και την φαντασία. Επαγγελματικά βρίσκομαι σε μεταβατικό στάδιο και από το περασμένο καλοκαίρι η φωτογραφία έχει αρχίσει να αποτελεί μέρος των επαγγελματικών μου ενασχολήσεων και σχεδίων.
Διαισθάνομαι ότι η φωτογραφία δεν είναι η μόνη σου καλλιτεχνική διέξοδος. Τι άλλο αγαπάς και πώς αλλιώς εκφράζεσαι; Τι διαβάζεις, τι ταινίες βλέπεις, τι μουσικές ακούς;
Το καλλιτεχνικό μου απωθημένο είναι η μουσική, την οποία όλο την ξεκινάω κι όλο την σταματάω. Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα τα καταφέρω να μάθω! Εκτιμώ και ζηλεύω πολύ τους ανθρώπους που μπορούν και εκφράζονται ειλικρινώς κι επιτυχώς μέσω αυτής, χωρίς να βάζω ιδιαίτερους περιορισμούς στο είδος. Περιορισμούς δε βάζω ούτε στο τι διαβάζω, στη βιβλιοθήκη θα βρει κανείς από κόμικ, εικονογραφημένα παραμύθια που τα αγαπώ πολύ, αστυνομικά, ποίηση, κλασική λογοτεχνία. Γενικά, νομίζω ότι η κατηγοριοποίηση στην τέχνη υπάρχει για να υπηρετεί την μεταξύ μας συνεννόηση και όχι για να περιορίζει τους καλλιτέχνες ή εμάς που αποδεχόμαστε την τέχνη. Τέλος, από ταινίες (μάντεψε!) βλέπω σχεδόν τα πάντα. Όμως έχει αλλάξει αρκετά ο τρόπος με τον οποίο παρακολουθώ μια ταινία. Πλέον, συνειδητά θα παρατηρήσω τα κάδρα, τον φωτισμό και τα χρώματα και θα σταματήσω αρκετές φορές την ταινία ή την σειρά, αν είναι καλή, για print screen και να τα ξαναδώ αργότερα.
Δυσκολεύτηκα πολύ να ξεχωρίσω μια από τις φωτογραφίες σου για να συνοδεύσει τη συνένευξη στο instagram… Κατέληξα σε αυτή, γιατί νομίζω ότι σε αντιπροσωπεύει και εμπεριέχει με απλό και όμορφο τρόπο στοιχεία από σένα και τον τόπο σου. Τι σημαίνει για σένα αυτή η λήψη;
Αυτή η φωτογραφία πάρθηκε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ενός γάμου σ’ ένα χωριό του Ηρακλείου. Την τράβηξα πολύ γρήγορα, όταν ενώ έβγαζα φωτογραφίες από την προετοιμασία γυρίζω και βλέπω την αντανάκλασή μου στο παράθυρο (και αγαπάω και τις αντανακλάσεις και τα παράθυρα!) με το πρόσωπό μου να κρύβεται. Ουσιαστικά αυτή η φωτογραφία είναι η περίληψη της αίσθησής μου εκείνης της μέρας. Μεταφέρει, ελπίζω, μια γλυκιά νοσταλγία και την ζεστή και χαλαρή αίσθηση του ηλιόλουστου απογεύματος σε ένα απλό και παραδοσιακό μέρος στην εξοχή, όπου έχεις πάει για γιορτάσεις ένα χαρούμενο γεγονός, ενώ το κρύψιμο του προσώπου μου απεικονίζει ακριβώς και τον ρόλο μου εκείνη τη μέρα, όπως και σε κάθε γάμο και φωτογράφιση, ο οποίος είναι να καταγράψω τις στιγμές ως παρατηρητής, χωρίς να γίνομαι αντιληπτή.
Το προφίλ της Γεωργίας στο Instagram https://www.instagram.com/geo.kon
Η συνέντευξη δόθηκε στις 19/1/2017
