Άννα Γεωργίου: “Θεωρώ πως κάθε εσωτερική αναζήτησή μπορεί να βρει διέξοδο στη φωτογραφία και στην τέχνη γενικότερα· τέτοιες αναζητήσεις θα περιστρέφονται αιωνίως γύρω απο τον έρωτα, τη φθορά, το θάνατο, την ελευθερία του υποκείμενου”
Τη γνωρίσαμε ως annoulageo και πλέον συστήνεται στον insta κόσμο ως @annageorgiou._ Συνεχίζει να μας προσφέρει, βέβαια, εικόνες με την ιδιαίτερη dark και Rock ματιά της!
Άννα, επέλεξα αυτή τη φωτογραφία, όχι μόνο γιατί από την πρώτη στιγμή που την είδα ήξερα ότι θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου, αλλά και γιατί είναι χαρακτηριστική του νέου ύφους που ακολούθησε την αλλαγή του προφίλ σου.
Άννα, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι πάντα αγαπούσες να φωτογραφίζεις πορτραίτα. Και η “νέα” σου συλλογή περιλαμβάνει κυρίως τέτοια, αυτή τη φορά περιβαλλοντικά, όπως λέμε. Εικόνες από το περιβάλλον του φωτογραφιζόμενου δηλαδή. Πού βρισκόμαστε σε αυτή την εικόνα; Τι σε τράβηξε στο να καταλήξεις στο συγκεκριμένο κάδρο;
Η συγκεκριμένη φωτογραφία ανήκει σε ένα project που ξεκίνησα πριν από ένα χρόνο, φωτογραφίζοντας ανθρώπους στο χώρο τους. Ο μικρός της φωτογραφίας ειναι ένα παιδί από τη Συρία που εργάζεται στην πόλη μου. Η φωτογράφιση έγινε στο σπίτι που φιλοξενείται. Διάλεξα το συγκεκριμένο δωμάτιο για τη φωτογράφιση, λόγω του κάδρου που υπήρχε στον τοίχο, του φωτισμού, των αντανακλάσεων και γενικότερα της όλης ατμόσφαιρας με τα στοιχεία που επικρατούσαν στο χώρο. Όλη αυτή η αντίθεση του τοπίου στο στραβό κάδρο και του οράματος του μικρού πρωταγωνιστή για ένα καλύτερο δικό του κόσμο, μου θύμιζε κάτι από τον “Γυάλινο κόσμο” του Ουίλιαμς.
Αποχώρησες πριν κάποιο καιρό από το Instagram, έμεινες αρκετό διάστημα ανενεργή ινσταγκραμικά, αλλά επέστρεψες με νέο προφίλ και κάτι καινούργιο να μας δείξεις. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε σε αυτές τις αλλαγές;
Το γεγονός οτι ήμουν ανενεργή ινσταγκραμικά δε σημαίνει οτι ήμουν ανενεργή και φωτογραφικά. Αντιθέτως, εκείνη την περίοδο ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα φωτογραφίας, μελετώντας και αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο, γεγονός που με έβαλε στη διαδικασία αναζήτησης μιας διαφορετικής φωτογραφικής πορείας.
Οι παλιότερες εικόνες σου δε σε εκφράζουν πλέον ή απλά ήθελες ένα “καθαρό χώρο” για να δείξεις τη νέα σου δουλειά;
Δεν είναι θέμα “καθαρού χώρου”. Σε κάθε περίοδο της ζωής μου ίσως επιλέγω να εκφραστώ μέσα από διαφορετικές εικόνες. Σίγουρα όσο βυθίζομαι στον κόσμο της φωτογραφίας, επιθυμώ μια φωτογραφική εξέλιξη.
Μίλησέ μας λίγο για το συγκεκριμένο project. Πώς διαλέγεις ποιους θα φωτογραφίσεις, ποια διαδικασία ακολουθείς για να τους προσεγγίσεις και να τους πείσεις και πώς επιλέγεται τελικά ο χώρος της φωτογράφισης;
Κάποιες από αυτές τις εικόνες που υπάρχουν στη συλλογή μου είναι πράγματι μέρος του project που προανέφερα. Η ιδέα του project είναι άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, χωρίς καμία ταμπέλα. Μερικοί από αυτούς ηταν φίλοι, άλλοι γνωστοί και κάποιοι εντελώς άγνωστοι που έβρισκα οπουδήποτε. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο κριτήριο για την επιλογή. Είναι καθαρά στο τι μπορεί να με αγγίξει, στο τι μπορεί να με κινητοποιήσει φωτογραφικά. Μπορεί να είναι ένα ζευγάρι μάτια, ένα αμυδρό χαμόγελο, ένα σκυμμένο κεφάλι, ένα ρούχο αταίριαστα φορεμένο σε ένα σώμα, το οτιδήποτε. Όταν προσεγγίζεις ανθρώπους με σκοπό να τους φωτογραφίσεις σίγουρα χρειάζεσαι χρόνο και δουλειά, κυρίως με αυτούς που δε γνωρίζεις καθόλου. Έμπαινα λοιπόν στη διαδικασία να τους γνωρίσω, να νιώσουν άνετα και μετά προχωρούσα στη φωτογράφιση, αν το ήθελαν. Εκείνοι επέλεγαν το χώρο που ένιωθαν πιο άνετα – είτε ηταν στη δουλειά τους, είτε στο σπίτι τους – κι εγώ τη σύνθεση του κάδρου.
Τελικά, πόσο δύσκολο είναι να φωτογραφίζεις πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα με τους περιορισμούς που αυτό συνεπάγεται;
Είναι δύσκολο να δουλεύεις μια σειρά. Ελλοχεύει ο κίνδυνος να ξεφύγεις από αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ωστόσο μερικές φορές οι περιορισμοί, που οι ίδιοι βάζουμε, μας βοηθούν να εμβαθύνουμε. Είναι ωραίο ομως να τολμάς κι ακόμη πιο ωραίο το ταξίδι.
Παρόλου που μου αρέσει πολύ το νέο σου ύφος, μου είναι δύσκολο να μην κάνω αναφορά και στις παλιότερες εικόνες σου. Εικόνες που χαρακτηρίζονται από χαμηλό φωτισμό, σκιές, μυστήριο. Τι είναι αυτό που θες να περάσεις στο θεατή των εικόνων σου;
Ο χαμηλός φωτισμός, οι σκιές κλπ είναι στοιχεία που χρησιμοποιώ για να δημιουργήσω την αίσθηση που θέλω. Ωστόσο, δεν προσπαθώ να περάσω κάτι συγκεκριμένο στον θεατή που τις βλέπει, εννοώντας να τον κατευθύνω συγκεκριμένα κάπου. Η φωτογραφία ειναι αυτό που βλέπει, όπως το βλέπει με τα δικά του μάτια και θέλω ελεύθερα να μπορεί να φτιάξει τη δική του ιστορία γύρω από αυτήν, να νιώσει οτι ο ίδιος θέλει χωρίς να κατευθύνεται από κάποιο συνοδευτικό κείμενο ή λεζάντα. Αν μια φωτογραφία δεν μπορεί να “φτάσει” στον θεατή κανένας τίτλος δε θα τη σώσει. Είναι επίσης πολύ σημαντικό μια φωτογραφία να “στέκει” από μόνη της. Εκτός αν αναφερόμαστε σε μια σειρά φωτογραφιών κάποιου project, όπου εκεί μια φωτογραφία μπορεί να συμπληρώσει την άλλη.
Άννα, ποιά εσωτερική σου αναζήτηση βρίσκει διέξοδο στη φωτογραφία;
Θεωρώ πως κάθε εσωτερική αναζήτησή μπορεί να βρει διέξοδο στη φωτογραφία και στην τέχνη γενικότερα. Σε κάθε μορφή τέχνης ο εκάστοτε καλλιτέχνης αποτυπώνει με τον τρόπο του φυσικά τις βαθύτερες ανησυχίες του· τέτοιες εσωτερικές αναζητήσεις θα περιστρέφονται αιωνίως γύρω απο τον έρωτα, τη φθορά, το θάνατο, την ελευθερία του υποκείμενου.
Ποιά είδη φωτογραφίας αγαπάς ως θεατής; Υπάρχει στο μυαλό σου το επόμενο project ή κάποιο είδος φωτογραφίας που θέλεις να δοκιμάσεις;
Αποφεύγω το διαχωρισμό της φωτογραφίας σε είδη. Θεωρώ ότι υπάρχουν αξιόλογες δουλειές σε κάθε φωτογραφική προσέγγιση. Αγαπημένοι μου φωτογράφοι ενδεικτικά είναι η Diane Arbus, Francesca Woodman και Nan Goldin. Τώρα, για το μέλλον υπάρχουν διάφορα που θα ήθελα να επιχειρήσω και να πειραματιστώ. Ωστόσο, αυτή την περίοδο προτεραιότητα έχει το project το οποίο δουλεύω.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Άννα για τη συμμετοχή σου στο Photologio.gr. Σου εύχομαι να συνεχίσεις με την ίδια επιτυχία το εν εξελίξει project σου και να παραμείνεις δημιουργική, χαρίζοντάς μας εικόνες με την ιδιαίτερη ματιά σου!
Το profile της Άννας στο Instagram https://www.instagram.com/annageorgiou._ και το Facebook https://www.facebook.com/annoula.geo
Η συνέντευξη δόθηκε στις 23.01.2017
