Ο Βασίλης Ζαβέρδας επιλέγει …

Ο Βασίλης Ζαβέρδας επιλέγει …

O φωτογράφος Βασίλης Ζαβέρδας μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του.
Για το photologio, ο Βασίλης Ζαβέρδας ανασύρει από το προσωπικό τους αρχείο αγαπημένες του φωτογραφίες, μας τις παρουσιάζει μαζί με ιδιαίτερα μύχιες σκέψεις και αναμνήσεις και μας τις χαρίζει.


 

Βασίλης Ζαβέρδας

Το τσίρκο αποτελεί ένα λαϊκό θέαμα που σιγά σιγά σβήνει. Κλόουν και ακροβάτες, ζώα και θηριοδαμαστές, ζογκλέρ, αστραφτερές πούλιες και πολύχρωμα κοστούμια, η λάμψη της σκηνής αλλά και το ημίφως στα παρασκήνια, το άσπρο και το μαύρο, η χαρά και η θλίψη, η πραγματικότητα και το όνειρο συνυπάρχουν, αναμειγνύονται αξεχώριστα, στροβιλίζονται. Έτσι το τσίρκο, φορτωμένο με μνήμες παιδικές, φορτισμένο από κινηματογραφικές εικόνες και ήχους από μουσικές θεσπέσιες μετατρέπεται σε σύμπαν μαγικό.

“Άντρες και γυναίκες στο τσίρκο, εκτελούν, με χαμόγελο και πεταχτά φιλιά, ένα πρόγραμμα φανταστικών κατορθωμάτων που αρχέτυπό τους είναι το “σάλτο μορτάλε” γιατί εκεί όλοι παίζουν με το θάνατο…”   ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ


Βασίλης ΖαβέρδαςΒασίλης Ζαβέρδας

«…Ήταν κι αυτός ένας που απλά παρακολουθεί τη ζωή που δραπετεύει, ένας κυνηγός του άπιαστου όπως χιλιάδες άνθρωποι που βγάζουν στιγμιαίες φωτογραφίες… …Ίσως η πραγματικά αληθινή φωτογραφία, σκέφτηκε, είναι ένας σωρός από κομματιασμένες φωτογραφίες ιδιωτικής ζωής πάνω σε ένα τσαλακωμένο πλαίσιο στολισμένο με σφαγές και βασιλικές στέψεις…».

( Ίταλο Καλβίνο, «Δύσκολοι έρωτες – η περιπέτεια ενός φωτογράφου»)


Βασίλης Ζαβέρδας

Η φωτογραφία είναι και επικοινωνία , «ομιλία» με χώρους και ανθρώπους. Στο θέατρο “Λιθογραφείο” είχα την τύχη να συναντήσω και να φωτογραφίσω τον Άρη Ρέτσο,  ηθοποιό πολύ ξεχωριστό, στη διάρκεια μιας -ολονύκτιας- πρόβας για το «Αίμα κακό» του Ρεμπώ.

Σε κάποιο διάλειμμα είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και να τον ρωτήσω διάφορα  για τους «Απέναντι» του Πανουσόπουλου και τη «Φωτογραφία» του Παπατάκη, ταινίες εμβληματικές στις οποίες πρωταγωνίστησε. Με συγκίνησε βαθιά με τη σεμνότητα και την απλότητά του αλλά και με το γνήσιο πάθος και την αφοσίωσή του στο δύσκολο και συχνά μοναχικό δρόμο της τέχνης του.


Βασίλης Ζαβέρδας

Η φωτογραφία είναι για μένα, πρώτα και κύρια, χαρά και ελευθερία. Χαρά που δίνει η δυνατότητα ανόθευτης έκφρασης και δημιουργίας που , ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική είναι, αποτελεί την πιο ουσιαστική κατάφαση προς τη ζωή. Αλλά και ελευθερία, απόδραση από την καθημερινότητα και «διαβατήριο» για τόπους ,ανθρώπους και καταστάσεις μακριά από τον επαγγελματικό ή κοινωνικό μικρόκοσμό μου.

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε το 2002 περίπου σε ένα πρόχειρο καταυλισμό τσιγγάνων στη θέση που σήμερα βρίσκεται το νέο λιμάνι της Πάτρας.


Ο Βασίλης Ζαβέρδας επιλέγει … Gabriel Garcin

Gabriel Garcin

Ο Gabriel Garcin είναι ένας σύγχρονος Γάλλος φωτογράφος ,όχι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία σε ηλικία 65 χρονών όταν βγήκε στη σύνταξη μετά από μια πολύχρονη σταδιοδρομία ως υπάλληλος των γαλλικών σιδηροδρόμων. Δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες του –πραγματικές χειροτεχνίες φτιαγμένες με το μεράκι και το πάθος αληθινού καλλιτέχνη – θα αντέξουν στο χρόνο,αν θα αφήσουν το ίχνος τους στην ιστορία της φωτογραφίας. Είμαι πεπεισμένος όμως ότι η περίπτωση του Gabriel Garcin αποτελεί ένα πραγματικό μάθημα ζωής…


Info:

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1967. Το 1990 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Σήμερα, ζει στην Πάτρα όπου και εργάζεται ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου.