Ο Τάσος Σχίζας επιλέγει …
Ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Τάσος Σχίζας μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του.
Για το photologio, ο Τάσος Σχίζας ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο αγαπημένες του φωτογραφίες και μας τις παρουσιάζει μαζί με ιδιαίτερα μύχιες σκέψεις και αναμνήσεις … και μας τις χαρίζει.
Οι εικόνες που μας χαρίζει είναι μικρά φωτογραφικά δοκίμια από τη σειρά / project: “Αφηγήσεις”
ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ – ΤΑΣΟΣ ΣΧΙΖΑΣ
Αφηγήσεις,
φωτογραφία μέσα στην φωτογραφία,
μια προσπάθεια αναφοράς σε παλιές ιστορίες
και η ένταξη νέων εικόνων
στις αναμνήσεις του παρελθόντος. (Τ. Σχίζας)
Τάσος Σχίζας – ΕΝΑ «ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ» ΔΩΡΟ
ΕΝΑ «ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ» ΔΩΡΟ
Η Δέσποινα, αγαπητή μαθήτρια και φίλη, μου χάρισε πριν λίγο καιρό μια φωτογραφία της, όπου απεικονίζεται η ίδια σε τρυφερή ηλικία. Παράξενο δώρο, «κάτι πολύ προσωπικό» μου είπε, και έτσι το ένιωσα! Δεν θέλησα να την ρωτήσω πληροφορίες για την φωτογραφία, ούτε τι είναι αυτό που την έκανε, να μου την χαρίσει. Δεν μου αρέσει απλά «να ξέρω». Προτιμώ να φαντάζομαι, να νιώθω και να μοιράζομαι το παρελθόν της. Βλέπω την παιδική φατσούλα της, την συγκρίνω με το σημερινό της πρόσωπο και προσπαθώ να γεμίσω το κενό ανάμεσά τους.Η φωτογραφία αυτή αποτέλεσε την αφορμή για το ξεκίνημα μιας νέας σειράς, όπου ήθελα να συνυπάρχει το παρόν με το παρελθόν, αλλά με μια αντιστροφή της «ασάφειας του παρελθόντος» και της «σαφήνειας του παρόντος».
Με μοντέλα αγαπημένα πρόσωπα, τον εαυτό μου και φωτογραφίες που κουβαλάνε έντονες μνήμες, και με εφόδια το φως (διαφορά φωτεινότητας) και το μικρό βάθος πεδίου (50 mm f/1,4), κτίστηκαν οι «Αφηγήσεις».
Τάσος Σχίζας – ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΩΝ
ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΩΝ
Τρίπολη Λιβύης, 1967, δυο χρόνια πριν το πραξικόπημα του Καντάφι. Η αυλίτσα του σπιτιού που μεγάλωσα και τα σκαλάκια που προσπάθησα να πηδήξω με το ποδηλατάκι μου, βασιζόμενος στον «καλό μου άγγελο», που δεν θα με άφηνε να γκρεμοτσακιστώ. Στο βάθος αυτής της σκάλας, με πόνους σε όλο το κορμί, γεννιούνται οι πρώτες αμφισβητήσεις.Η 1η φωτογραφία έγινε από τον πατέρα μου με την περίφημη μηχανούλα του Closter IIb. Η 2η είναι αυτοπορτρέτο σε καθρέφτη.
Τάσος Σχίζας – ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙΑ
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙΑ
Αμμουλιανή 1980. Η Αναστασία και εγώ στα δεκαέξι. Ο πρώτος έρωτας, που θα ορίσει τις ζωές μας, με μια επανασύνδεση μετά από 20 χρόνια. Στο καραβάκι για την Τρυπητή, ένα αξέχαστο ταξίδι και μια περιπέτεια, κατά λάθος λαθρεπιβάτες στην φωλίτσα (σωστική λέμβο μέσα στο ferry boat) που είχαμε αράξει.1η φωτογραφία «άγνωστος φωτογράφος» (συγνώμη κύριε, μήπως μπορείτε να μας βγάλετε μια φωτογραφία;). Η 2η είναι αυτοπορτρέτο με tethering (ενεργοποίηση από το κινητό τηλέφωνο).
Τάσος Σχίζας – ΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΙ ΜΟΥ
ΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΙ ΜΟΥ
1997, η κορούλα μου στην αγκαλιά μου, στα ντουζένια της, γεμάτη τσαχπινιά, σε μια ηλικία όπου τα μάτια της έλεγαν περισσότερα από την γλώσσα της. Είκοσι χρόνια μετά ποζάρει γεμάτη σοβαρότητα, επιλέγοντας μια φωτογραφία της, όπου λάμπει η σκανδαλιάρικη διάθεσή της.
Είναι πολύ παράξενη η αίσθηση του χρόνου και δύσκολη η συνειδητοποίηση του μεγαλώματος. Όταν βλέπω φωτογραφίες της νομίζω ότι είναι ακόμη έτσι και όταν παρατηρώ την ίδια, νιώθω ότι γεννήθηκε, όπως είναι τώρα…
Ο Τάσος Σχίζας επιλέγει τον Περικλή Αλκίδη …
Περικλής Αλκίδης, Τάισμα 1954-1986
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΛΚΙΔΗΣ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
Η δουλειά του Περικλή Αλκίδη, παρά την απλή ιδέα και την κλασική αντιμετώπιση, ξεχωρίζει, για την νοσταλγικότητα, τα έντονα συναισθήματα που προκαλεί (διαφορετικά σε κάθε εικόνα) και την ωραία αισθητική που διατηρεί και στις δυο εικόνες του δίπτυχου. Γοητεύτηκα από τις φωτογραφίες του και τις παρουσίασα στο Φωτογραφικό Είδωλο Νο 13ο (που είχε θέμα τον χρόνο στη φωτογραφία) και κάθε φορά που αναφέρομαι στην σχέση «παλιό και νέο», σκέφτομαι την συγκεκριμένη σειρά.Οι φωτογραφίες του Περικλή Αλκίδη με απασχόλησαν και πάλι και με επηρέασαν, με αφορμή την συμμετοχή μου στην ομαδική έκθεση «Νοσταλγία» του Contrast / Αντίθεση: Φεστιβάλ Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, όπου θέλησα να διαπραγματευτώ το ίδιο θέμα, αλλά με διαφορετική προσέγγιση.
Info:
Ο Τάσος Σχίζας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964, μεγάλωσε στην Τρίπολη της Λιβύης και ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη από το 1982. Από τότε η φωτογραφία αποτέλεσε γι’ αυτόν, μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Διδάσκει φωτογραφία από το 1991 ως σήμερα σε λέσχες και μεταλυκειακές σχολές. Από το 1993 ως το 1996 εξέδιδε το «Γυάλινο μάτι», το ασπρόμαυρο φωτογραφικό περιοδικό, που διανέμονταν δωρεάν στην Θεσσαλονίκη και πραγματοποίησε 20 τεύχη. Από το 1996 ως το 2010 εξέδιδε το «Φωτογραφικό Είδωλο», το μονοθεματικό καλλιτεχνικό φωτογραφικό περιοδικό, που πραγματοποίησε 28 τεύχη. Συντονίζει τρεις φωτογραφικές ομάδες («Φωτοπόροι», «ΚΛΙΚers», «Ομάδα Φ») επιμελείται και διοργανώνει (μαζί με τις παραπάνω ομάδες) το Contrast / Αντίθεση: Φεστιβάλ Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με διοργανώσεις εκθέσεων, διαλέξεων, παρουσιάσεων και σεμιναρίων. Έγραψε πλήθος σημειώσεων, δημοσίευσε σειρά άρθρων και παρουσίασε portfolios σε περιοδικά και στο διαδίκτυο. Έχει γράψει 3 βιβλία (Η τεχνική της αναλογικής και της ψηφιακής φωτογραφίας, Αληθινό ψέμα, Το είδωλο της μουσικής). Έχει πραγματοποιήσει 19 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε 51 ομαδικές.
