Ο Παύλος Παυλίδης επιλέγει …

Ο Παύλος Παυλίδης επιλέγει …

2

Ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Παύλος Παυλίδης μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του…

Aνασύρει από το προσωπικό του αρχείο αγαπημένες του φωτογραφίες και μας τις χαρίζει μαζί με σκόρπιες σκέψεις …


Ημερολόγιο καθημερινότητας.
H ποίηση του «μέσα» χώρου.
Ανάδειξη μικρών, ασήμαντων, καθημερινών αντικειμένων και καταστάσεων. Είναι παντού, συνεχώς γύρω μας, όμως κανένας δεν τα προσέχει.

«Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο λιγότερα γεγονότα μάς φαίνονται σημαντικά, ή αρκετά σπουδαία, για να θέλουμε να τα θυμόμαστε αργότερα, να τα κρατήσουμε δηλαδή σταθερά στη μνήμη μας: γι’ αυτό και μόλις περάσουν, τα ξεχνάμε. Περνάει λοιπόν ο χρόνος έτσι, χωρίς ν’ αφήνει ίχνη. Όσο μεγαλώνουμε ζούμε με όλο και λιγότερη συνείδηση. Τα πράγματα έρχονται και παρέρχονται χωρίς να μας κάνουν εντύπωση· σαν ένα έργο τέχνης που το έχουμε δει χιλιάδες φορές: κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε και μετά δεν ξέρουμε αν το έχουμε κάνει ή όχι. Και καθώς η ζωή γίνεται όλο και πιο ασυναίσθητη, επιταχύνεται και η γενικότερη ασυνειδησία, οπότε η ζωή περνάει όλο και πιο γρήγορα». (Άρθουρ Σοπενάουερ)

Ίσως προέχει για τον Παύλο και αυτό που ισχυρίζεται ο Τίτος Πατρίκιος: «Το τρομερό δεν είναι που γίνονται τα πράγματα. Τα πράγματα πάντα θα γίνονται, όποια και να ‘ναι, εδώ ή αλλού. Το τρομερό είναι όταν γίνονται μπροστά μας και δεν τα βλέπουμε».

Παύλος Παυλίδης


Προσπάθεια ανάσυρσης μνημών παλαιότερων, ίσως παιδικών χρόνων.
«Δεν θέλω να αναλογίζομαι συνεχώς τα περασμένα. Προσπαθώ να στρέφω την προσοχή μου στα όσα συμβαίνουν τώρα. Όμως ύστερα από λίγο αρχίζουν κι αυτά να βυθίζονται στο παρελθόν. Οπότε αισθάνομαι πως καλύτερα να μην τ’ αφήσω να χαθούν. Έτσι προσπαθώ να κρατήσω στην επιφάνεια τα όσα ζήσαμε, τα όσα έζησα, ακόμα ως προχτές. Κι ασήμαντα αν είναι, ρίχνουν κάποιο φως στα σημερινά». (Τίτος Πατρίκιος)

Παύλος Παυλίδης


Αναζήτηση της ανθρώπινης παρουσίας μέσα από την απουσία της.
«Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου». (Άρθουρ Σοπενάουερ)

Παύλος Παυλίδης


Τελικά αυτό είμαστε: Οχήματα που κινούνται ανάμεσα σε θραύσματα αντικειμένων και στιγμών, που προσπαθούμε με αγωνία να διαφυλάξουμε στη μνήμη μας

«Τα κερδισμένα χρόνια αρχίζουν από τότε που συνειδητοποιούμε πως είχαμε χαμένα» (Τίτος Πατρίκιος).

Παύλος Παυλίδης


O Παύλος Παλίδης αναζητώντας τη φωτογραφική ποίηση του εσωτερικού χώρου και των μικρών αντικειμένων, καθώς και των λεπτομερειών τους, έχει επηρεαστεί βαθιά από τη φωτογραφική ματιά του Stephen Shore.

Μας προτείνει με αυτή τη φωτογραφία του Stephen Shore να θυμηθούμε μια φράση του Ανρί Καρτιέ Μπρεσσόν: “Η φωτογραφία αυτή καθαυτή δεν μ’ ενδιαφέρει. Αυτό που θέλω είναι να συλλάβω ένα μικροσκοπικό τμήμα της πραγματικότητας”.

Stephen Shore

Stephen Shore – Holbrook, Arizona, June 1972

Ο Stephen Shore είναι ήδη 25 ετών το 1972 και ξεκινά μόνος ένα ταξίδι στην Αμερική με μία Rollei 35. Είναι κάτι αντίστοιχο με τις σημερινές compact και καταγράφει κυριολεκτικά τα πάντα με φρενήρη ρυθμό. Η απόλυτη καταγραφή – περιγραφή της Αμερικής εκείνης της εποχής. Επιστρέφοντας δίνει τα εκατοντάδες φιλμς σε απλά εργαστήρια της Kodak για εμφάνιση – εκτύπωση, και ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα εκθέτει όλο αυτό το υλικό σε αυτές τις μικρές εκτυπώσεις σε τρεις τοίχους στην πίσω αίθουσα της Light Gallery. Την δουλειά αυτή την ονόμασε American Surfaces και αποτελεί την μοιραία συνέχεια της δουλειάς του. Γίνεται ξεκάθαρη η συγγένεια με την φωτογραφία του Walker Evans, που στάθηκε η αιτία ο εννιάχρονος Shore να ασχοληθεί με την φωτογραφία μερικά χρόνια πριν. Ταυτόχρονα είναι ο προάγγελος της επόμενης δουλειάς του “Uncommon Places”, αλλά και σημείο αναφοράς πολλών άλλων φωτογράφων μέχρι τις μέρες μας.


Info:

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Γραφίστας και φωτογράφος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα.
Σπούδασε Γραφιστική στο ΤΕΙ Αθηνών. Από το 1984 διατηρεί δικό του δημιουργικό γραφείο. Παράλληλα εργάζεται σαν επαγγελματίας φωτογράφος και διδάσκει φωτογραφία και ψηφιακή επεξεργασία φωτογραφίας. Ως μέλος της εικαστικής ομάδας “Κέντρο Απόκεντρο” και του “Φωτογραφικού Κύκλου” έχει συμμετάσχει σε εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

http://www.pavlospavlidis.photography/
https://www.instagram.com/pavlos/