O Γιώργος Συρσίρης επιλέγει …
Ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Γιώργος Συρσίρης μας χαρίζει 4 + 1 φωτογραφίες και εμείς ακολουθούμε τις σκέψεις του…
Ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο αγαπημένες της φωτογραφίες και μας τις παρουσιάζει μαζί με ιδιαίτερα μύχιες σκέψεις και αναμνήσεις …
Γιώργος Συρσίρης
‘Οταν είδα τα αντικείμενα μπροστά μου για κάποιο λόγο σταμάτησα σαν να με φώναξαν να τα φωτογραφίσω. Συνήθως σε τέτοιες φωτογραφίες η πρώτη λήψη είναι και αυτή που στο τέλος κρατάμε. Ακόμα με τη μηχανή στο μάτι και τα αντικείμενα στο σκόπευτρο ένιωθα ότι θα είχα μια φωτογραφία που θα μου άρεσε. Το περίεργο είναι ότι άρεσε και σε άλλους. Πραγματικά περίεργο αν σκεφτεί κάποιος ότι η φωτογραφία δεν έχει κάτι το τρανταχτό και το δυνατό ώστε να τραβήξει την προσοχή του θεατή. Πιστεύω ότι με τον χρόνο το ενδιαφέρον και η προσέγγιση στα φωτογραφικά μας θέματα αλλάζει, γινόμαστε πιο εσωτερικοί σαν φωτογράφοι. Πλέον μου αρέσει στις φωτογραφίες μου να έχω περισσότερα ερωτηματικά πάρα απαντήσεις, και αυτό προσπαθώ με κάθε τρόπο να πω και στους καινούργιους μαθητές μου, που ξεκινάνε τώρα την φωτογραφία, να μην τα δίνουν όλα στο πιάτο, να προβληματίζουν τον θεατή τους και να τον αφήνουν ελεύθερο να φτιάξει τη δική του ιστορία. Πιστεύω αν η φωτογραφία που βλέπουμε είναι εύκολη και έχει μονοδιάστατη ανάγνωση, τότε σύντομα θα σταματήσει να είναι ενδιαφέρουσα για εμάς, είτε είναι δικιά μας είτε άλλου φωτογράφου.
Γιώργος Συρσίρης
Στα τέλη της δεκαετίας του 90 είχα δει την έκθεση του Νίκου Οικονομόπουλου με φωτογραφίες από τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ στην Κοζάνη και Πτολεμαΐδα. Πολλά χρόνια αργότερα μου δόθηκε ή ευκαιρία να φωτογραφίζω στον ίδιο χώρο. Για κάποιο λόγο αποφάσισα να κρατήσω και να δείξω την δουλειά με χρώμα. Όταν σήκωσα τη μηχανή για να κάνω αυτή την φωτογραφία ο οδηγός που με συνόδευε είπε: “μισό λεπτό να καθαρίσω τα τζάμια για να βγάλεις καθαρή την φωτογραφία”. Ευτυχώς τον πρόλαβα. Ακόμα είναι σε εξέλιξη σαν προσωπικό προτζεκτ. Όποτε επισκέπτομαι την Δ. Μακεδονία περνάω και από τα ορυχεία της ΔΕΗ.
Γιώργος Συρσίρης
Είχα ανέβει για να φωτογραφίσω την ομίχλη στην Πάρνηθα και βρήκα χιόνι στην κορυφή του βουνού. Βλέπω αυτό το δέντρο σέ πρώτο πλάνο και πίσω τα άλλα μέσα στη θολούρα της ομίχλης και του χιονιού, σαν μοναχικοί χορευτές σε έναν καθημερινό χορό χωρίς τέλος. Όταν εμφάνισα το φίλμ είδα ότι σε αυτό το καρέ που ήταν και το καλύτερο ήταν λάθος η φωτομέτρηση. Τελικά μάλλον αυτό λειτούργησε υπέρ της φωτογραφίας, γιατι όπως έλεγε και η Μπλανς στο Λεωφορείο ο Πόθος, δεν θέλω ρεαλισμό θέλω μαγεία.
Γιώργος Συρσίρης
Ένα πρωί στους Φούρνους Ικαρίας. Βλέπω αυτό το κοριτσάκι να τρώει παγωτό. Το πλησιάζω και κάνω δυο καρέ. Ετοιμαζόμασταν για ομαδική έκθεση. Εμφανίζω το φιλμ και τυπώνω τη φωτογραφία όλο χαρά τη δείχνω στο δάσκαλό μου. “Δεν είναι καλή” μου λέει “δεν θα μπει στην έκθεση, διάλεξε μια άλλη”. Το σοκ μεγάλο. Ρωτάω να μάθω τι έχει και δεν είναι καλή. Δεν πήρα πότε απάντηση … “απλά δεν είναι καλή” !!!. Εννοείται ότι διαφώνησα την υπερασπίστηκα, και στεναχωρήθηκα.
Τα χρόνια πέρασαν. Συνέχισα να φωτογραφίζω και ως δια μαγείας για κάποιο λόγο και χωρίς πότε να το πίστευα ότι θα συνέβαινε τη θέση αυτής της φωτογραφίας πήραν άλλες που πλέον τις θεωρώ πολύ πιο σημαντικές για μένα, που σε αυτές πλέον βλέπω τον εαυτό μου. Σίγουρα ή φωτογραφία δεν αλλάζει, εμείς αλλάζουμε …
Robert Frank
Ο Robert Frank είναι ένας από τους πολλούς φωτογράφους που θαυμάζω. Επαναστάτης, καινοτόμος, τολμηρός, ανατρέπει τους κλασικούς κανόνες της αισθητικής αδιαφορώντας για την τεχνική αρτιότητα. Ο Frank στους “Αμερικάνους” καταφέρνει να κάνει το φωτογραφικά ασήμαντο σημαντικό. Η συγκεκριμένη φωτογραφία με τίτλο U.S. 285 τραβηγμένη στο New Mexico, με εντυπωσιάζει και με προβληματίζει με την απλότητα της. Κάθε φορά που την κοιτάω νοιώθω ένα δέος και μια ένταση χωρίς να ξέρω το γιατί. Είναι ένα μεγάλο παράδειγμά ότι δεν χρειάζεται ο φωτογράφος να έχει ένα δυνατό θέμα για να κάνει μια καλή φωτογραφία.
Info:
Ο Γιώργος Συρσίρης γεννήθηκε το 1966 στις Αχαρνές Αττικής όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 2000 σπούδασε Web Design και στη συνέχεια πληροφορική στην Σχολή Θετικών Επιστημών & Τεχνολογίας του ΕΑΠ. Η πρώτη επαφή με την φωτογραφία έγινε το 1990. Αργότερα το 1997 κάνει φωτογραφία στα ΝΕΛΕ του Ν. Ηρακλείου. To 2013 σε συνεργασία με τον Δήμο Αχαρνών δημιούργησε το τμήμα φωτογραφίας Δήμου Αχαρνών, όπου διδάσκει φωτογραφία μέχρι και σήμερα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έχει επιμεληθεί πέντε ομαδικές εκθέσεις μαθητών του.
https://www.facebook.com/
http://fotografoume.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/fotografoume/
https://www.facebook.com/groups/150546918723559/
