Ο Αλέξανδρος Τσούτης επιλέγει …
Για το photologio, ο φωτογράφος Αλέξανδρος Τσούτης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Αλέξανδρος Τσούτης – Νήσος Μοζαμβίκης, Μοζαμβίκη
Είναι ένα μικρό νησί, κάτω στην Αφρική, με κτίσματα παλιά, μισογκρεμισμένα, με πολύχρωμες ξεφτισμένες από το χρόνο πατίνες, που φτάνουν μέχρι την αμμουδιά που γλύφει τα γαλανά νερά του Ινδικού. Με τα λιγνά φοινικόδεντρα να υψώνονται ψηλά, πάνω απ’ την παραγκούπολη με τις λαμαρινένιες στέγες, που στον ήλιο του δειλινού μοιάζουν φτιαγμένες από ευγενές μέταλλο.
Λίγο παραπέρα, ένα παροπλισμένο πλοίο σκουριάζει πάνω στην άμμο, με τις βαριές καδένες του να το δεσμεύουν γερά πάνω στην ξηρά, βαμμένο με τα κοκκινωπά χρώματα της οξείδωσης και τα γαλάζια απομεινάρια της μπογιάς. Και μια μελαμψή Μαντόνα με το Θείο βρέφος, τριγυρισμένη με ανανάδες, χρωματιστά δοχεία και φτωχικά αγαθά, συμπληρώνουν τη ζωγραφιά.
Αλέξανδρος Τσούτης – Pokhara, Νεπάλ
“Καί εἶπεν ό Θεός· συναχθήτω τό ὕδωρ τό ὑποκάτω τού ουρανού είς συναγωγήν μίαν”.
Και οι άνθρωποι χάρηκαν και έσπευσαν να βρεθούν σε αυτό, το ευεργετικότερο υλικό του σύμπαντος. Έτσι έκαναν κι εκείνοι που δοξάζουν το Θεό πολύ, που είναι μοναχοί αλλά δεν είναι μονάχοι, βυθιζόμενοι στις φυσικές ιδιότητες του δροσερού νερού. Κι εκείνος ο Θεός που στους τόπους αυτούς τον λένε Βούδα χαμογέλασε, όπως κάθε Θεός οφείλει όταν οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι.
Αλέξανδρος Τσούτης – Dhaka, Μπαγκλαντές
Ανθρώπινα κορμιά ιδρωμένα, στοιβαγμένα σε μια μικρή γη. Εκεί όπου κανείς δεν έχει όνομα, πρόσωπο, υπόσταση. Εκεί που η ζωή στήνει χορό, επιδεικνύοντας τα κατορθώματά της, στη δική της, διεστραμμένη θεωρία της εξέλιξης.
Αλέξανδρος Τσούτης – Δέλτα του Okavango, Μποτσουάνα.
Είναι ένα ποτάμι που δεν είναι σαν τ’ άλλα. Που καμία θάλασσα δεν το ανταμώνει. Μια έρημος διψασμένη το καταπίνει, καθώς η φύση προστάζει αλλόκοτα στην άγρια Αφρική. Το ποτάμι δεν ξεδιψάει μόνο την έρημο που ονόμασαν Καλαχάρι, αλλά και τα θεριά που έχουν το βασίλειό τους στο μεγάλο του δέλτα. Ο άνθρωπος μοιάζει μικρός μπροστά σε αυτό το μεγαλείο. Ο γενναιόδωρος ποταμός όμως έχει μια γουλιά και γι’ αυτόν.
Ο Αλέξανδρος Τσούτης επιλέγει … Sebastiao Salgado
Sebastiao Salgado- Dinka cattle camp Southern Sudan 2006
Είναι μια εικόνα της κόλασης; Είναι οι ψυχές των ανθρώπων στο πυρ το εξώτερο; Μέσα στον καπνό και τη στάχτη ξεπροβάλλουν οι δαίμονες του Εωσφόρου; Όχι… αυτός ο τόπος είναι πάνω στη γη. Πρόκειται για το λίκνο της ανθρωπότητας, όπου η ζωή μοιάζει να κυλά απαράλλαχτη στα βάθη του χρόνου. Σε μια χώρα έσχατη, αν και νεότερη στον κόσμο, πολύπαθη και αιματοβαμμένη εν τη γενέσει της.
Info:
Ο Αλέξανδρος είναι παθιασμένος ταξιδευτής και λάτρης της φωτογραφίας. Το να εξερευνά τον κόσμο και να ανακαλύπτει τόπους μακρινούς του δίνει έμπνευση για να συνθέτει εικόνες γεμάτες ζωή.
Πέρα από τη δημιουργικότητα που πηγάζει από την επαγγελματική του ενασχόληση με τη διαφήμιση, η φωτογραφία αποτελεί ένα ανεξάρτητο μέσο έκφρασης της δημιουργικότητάς του. Τα τοπία, οι άνθρωποι, οι πολιτισμοί αποτυπώνονται με ευαισθησία σε εικόνες που έχουν να διηγηθούν ιστορίες, με συνταξιδιώτη… τη φαντασία του θεατή.
Δύο φωτογραφίες του έχουν διακριθεί και δημοσιευτεί από το National Geographic, ενώ η φωτογραφία του με τίτλο “Burmese Day” δημοσιεύτηκε και ως φωτογραφία της ημέρας.
Έχει πραγματοποιήσει δύο προσωπικές εκθέσεις φωτογραφίας.
personal blog
